หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3818

เซียวเท่อเดินเข้ามาพร้อมไม้จิ้มฟันที่คาบอยู่ที่ปาก

กำไรอันมหาศาลของโรงแรมมั่วหลินนั้นทำให้เขาอิจฉามานานแล้ว

ในเมื่อตอนนี้เจ้าของกลับมาแล้ว ยังไงวันนี้เขาต้องยึดโรงแรมนี้ให้ได้

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เซียวเท่อก็ยกมือขนาดใหญ่ไปที่ไหล่ของหลินมั่ว

หลินมั่วเบี่ยงตัวหลบ ก่อนจะมองไปยังบอดี้การ์ดที่ล้มอยู่กับพื้นจนลุกขึ้นมาไม่ไหว ก่อนจะขมวดคิ้วแน่นขึ้น

“ทำร้ายคนของฉันที่ไม่รู้อะไรด้วย แล้วยังจะมาขอเงินอีกเหรอ”

“พวกแกยังไม่เคยตายสินะ”

รอยยิ้มเย้ยหยันบนหน้าของเซียวเท่อหายไปทันที

ในฐานะมือที่สามของแก๊งแมงป่องแดง เขาไปที่ไหนก็มีแต่คนเคารพนบนอบ

แต่ไอ้เด็กนี่กลับกล้าปากดีกับเขา!

“โอ้โห ในเขตสามแห่งนี้ แกเป็นคนแรกเลยนะที่กล้าพูดแบบนี้กับฉัน!”

“วันนี้แกไม่รอดแน่!”

พูดจบ เซียวเท่อก็พุ่งเข้าไปหาหลินมั่ว

กำปั้นขนาดใหญ่ กระหน่ำชกไปที่หน้าของหลินมั่ว

คนรอบข้างที่เห็นภาพนั้น ก็รีบปิดตาทันที

ถ้าโดนหมัดนี้เข้าไป

ต่อให้ไม่ตายก็คงพิการแน่นอน!

“รนหาที่ตายเองแท้ๆ!”

แววตาของหลินมั่วเต็มไปด้วยความอำมหิต

“ปัง!”

ไม่มีใครมองทันว่าเขาทำอะไร

แต่เซียวเท่อก็ลอยไปกระแทกกับพื้นแล้ว

เสียงกระดูกหักดังสนั่นไปทั่วโถงโรงแรม

ยังไม่ทันที่เซียวเท่อจะตกถึงพื้น หลินมั่วก็พุ่งไปคว้าผมของเซียวเท่อ ก่อนจะเหวี่ยงหัวเขากระแทกกับพื้นหินอ่อน

ใบหน้ากระแทกลงพื้น!

พื้นหินอ่อนแข็งมาก

แค่มองก็รู้สึกเจ็บแทนแล้ว

หลินมั่วยังไม่หยุด เขายกเท้าขึ้นแล้วกระทืบลงไปอย่างแรง

“กร๊อบ!”

เสียงกระดูกขาแตกดังสนั่น จนเซียวเท่อที่สลบไปแล้วเจ็บจนต้องฝืนลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง

ความเจ็บปวดแสนสาหัสทำให้เขาร้องโหยหวนไม่หยุด

“ไอ้เวร หยุดเดี๋ยวนี้!”

“ปล่อยลูกพี่เซียวนะ!”

ลูกน้องของเซียวเท่อคิดไม่ถึงเลยว่าหลินมั่วจะกล้าลงมือกับเซียวเท่อ

แถมความเร็วของหลินมั่วทำให้พวกมันไม่ทันได้ตั้งตัว

เมื่อได้สติ พวกมันก็หยิบอาวุธขึ้นมาทันที!

หลินมั่วหรี่ตาลง แววตาแข็งกร้าว

สมุนพวกนี้มีฝีมือการต่อสู้ในระดับที่ต่ำเกินไป แม้แต่จะเป็นคู่ต่อสู้เพื่อให้เขาอุ่นเครื่องก็ยังไม่คู่ควร

“อ๊าก!”

“ถ้าแกยอมคุกเข่าขอโทษฉันตอนนี้ พวกแกก็ยังพอมีทางรอด”

“นอกจากนี้ ยกโรงแรมนี้ให้ฉันซะดีๆ!”

หลินมั่วส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่าย

สภาพน่าสมเพชขนาดนี้แล้ว ยังกล้าคิดที่จะยึดโรงแรมเขาอีก

“ดูเหมือนว่าแกจะไม่อยากได้ขาอีกข้างแล้วสินะ”

พูดจบ หลินมั่วก็สะบัดแขนออกจากมือของผู้จัดการ แล้วเดินไปยืนตรงหน้าเซียวเท่อ ก่อนจะยกเท้าขึ้นแล้วกระทืบลงไปเต็มแรง

“อ๊าก!”

เซียวเท่อร้องลั่น

คราวนี้กระดูกขาทั้งสองข้างของเซียวเท่อแตกละเอียดจนไม่เหลือความหวังให้รักษา

“ฉันจะฆ่าแกให้ได้ พวกแกตายแน่”

เซียวเท่อตวาดดังลั่น

เขารู้แล้วว่าทั้งชีวิตของเขาจบสิ้นลงแล้ว

“ปัง!”

หลินมั่วเตะซ้ำที่ปากเซียวเท่อจนเสียงขู่หายไป

“ทำร้ายคนของฉัน ทำลายธุรกิจของฉัน บอกให้หัวหน้าของพวกแกนำเงินมาจ่ายชดเชยฉันที่นี่ซะ”

“ถ้าไม่มาเจอฉันก่อนตะวันตกดินพรุ่งนี้ ฉันจะไปหาพวกแกเอง”

พวกลูกน้องที่เห็นเซียวเท่อนอนกองอยู่ที่พื้น ต่างก็พยักหน้ารัวๆ

ตัวอย่างของคนไม่ยอมอ่อนข้อก็มีให้เห็นกันชัดๆ อยู่ตรงหน้า

”ไสหัวไปซะ!“