หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3822

หลินมั่วไม่ได้กำลังหาข้อแก้ตัว

แต่เขายุ่งมากจริงๆ !

ยุ่งกับการเชือดไก่ให้ลิงดู!

หลานเตี๋ยอีกลอกตาให้เขา

มั่วหลินคงจะเป็นเกย์แน่ๆ

เมื่อคิดถึงท่าทีของหลินมั่วเมื่อครู่ หลานเตี๋ยอียิ่งมั่นใจในความคิดของตัวเองมากขึ้น

“คุณมั่วหลิน ฉันอยากขอความช่วยเหลือจากคุณหน่อย”

“เอ๋…คุณมั่วหลินจะไปไหนคะ?”

หลานเตี๋ยอีเพิ่งพูดจบ หลินมั่วก็ลุกขึ้นทันที ก่อนจะหันหลังเดินออกไป

“คุณผู้หญิงครับ ผมยุ่งมากจริงๆ ”

“ถ้าคุณเจอปัญหาก็ไปหาราชาหมาป่ามหาสมุทรสิ!”

“ผมเป็นแค่เจ้าของโรงแรม ขอตัวครับ!”

เขาคิดในใจว่า เขาจะมัวมาเสียเวลาคุยกับผู้หญิงคนนี้ทำไม

แผนของเขาคือการยึดครองพื้นที่เขตสามให้ได้โดยเร็ว

จากนั้นเขาจะรวมเกาะนรกเข้าไว้ด้วยกัน

และเป็นฐานกำลังของเขา

หลานเตี๋ยอีเห็นว่าหลินมั่วจะเดินออกไปจริงๆ จึงไม่กล้าพูดอะไรไร้สาระอีกแล้ว

“คุณมั่วหลิน แล้วถ้าฉันบอกว่า เรื่องที่ฉันต้องการให้คุณช่วยคือการฆ่าราชาหมาป่ามหาสมุทรล่ะ”

เมื่อเธอพูดขึ้น หลินมั่วก็ชะงักไปทันที

“ทำไมต้องเป็นผม”

“ราชาหมาป่ามหาสมุทรเป็นผู้ปกครองพื้นที่เขตสามนะ ส่วนผมเป็นแค่เจ้าของโรงแรมแห่งหนึ่งเท่านั้น!”

“อ้อ สองแห่ง!”

“อีกอย่างเขาตามจีบ และคอยปกป้องคุณอยู่ไม่ใช่เหรอ?”

หลานเตี๋ยอีลุกขึ้น ท่าที่อ่อนหวานที่เธอแกล้งทำไว้ก็หายไปในทันที

“คุณมั่วหลิน ถ้าฉันไม่มั่นใจ คุณคิดว่าฉันจะพูดเรื่องนี้กับคุณไหม”

เมื่อได้ยินดังนั้น หลินมั่วก็มีสีหน้าไม่พอใจทันที

“คุณสืบเรื่องของผมเหรอ”

เมื่อพูดจบ บรรยากาศในห้องก็เงียบลงอย่างฉับพลัน

หลานเตี๋ยอีรู้สึกเหมือนอากาศรอบตัวขาดหายไปและการหายใจก็เริ่มยากขึ้น

“คุณ…คุณมั่วหลิน!”

“ให้เหตุผลที่สมเหตุสมผลมา ไม่งั้นตาย!”

หลินมั่วจ้องเขม็งไปที่หลานเตี๋ยอี ในตอนนี้หลานเตี๋ยอีรู้สึกเหมือนกับวิญญาณกำลังจะถูกดึงออกจากร่าง

จนกระทั่งหลินมั่วนั่งลง

แผ่นหลังของหลานเตี๋ยอีเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ เธอหอบหายใจอย่างหนัก

“คุณมั่วหลิน อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะ!”

หลานเตี๋ยอีพูดจบก็คุกเข่าลงต่อหน้าหลินมั่ว

“คุณมั่วหลิน ฉันรู้ว่าคุณแข็งแกร่ง!”

“เดือนหน้าราชาหมาป่ามหาสมุทรจะมาสู่ขอฉัน”

“ฉันมีเวลาไม่มากแล้ว ถ้าคุณช่วยฉันล้างแค้น ฉันยอมทำทุกอย่าง”

เมื่อพูดจบ หลานเตี๋ยอีดึงซิปเสื้อหนังออก

เผยให้เห็นผิวขาวเนียนของเธอ

หลินมั่วถอนหายใจเล็กน้อยและเบือนหน้าหนีไป

“ลุกขึ้นเถอะ คุณไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้!”

“เซียวเท่อเป็นคนที่คุณส่งมาหรือเปล่า”

หลานเตี๋ยอีตกใจเล็กน้อย ก่อนที่จะส่ายหน้า

“ถ้าไม่ใช่เพราะเขา ฉันคงไม่มาถึงที่นี่”

“ได้!”

หลินมั่วลุกขึ้นและเดินออกจากห้อง

“เอาข้อมูลของราชาหมาป่ามหาสมุทรมาให้ผมก็พอ!”

ยังไงซะ นี่ก็เป็นแค่การเชือดไก่ให้ลิงดูเท่านั้น

ประตูห้องปิดลง

ในห้อง หลานเตี๋ยอีร้องไห้โฮในที่สุด