หลินมั่วพูดอย่างเอือมๆ "ปั้นซย่า สิ่งที่ผมพูดเป็นความจริง"
"การประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้เป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเมืองก่วงหยางของเรา"
สวี่ปั้นซย่าอึ้ง หลินมั่วดูเหมือนจะไม่ได้โกหกแฮะ หรือว่ามันเป็นเรื่องจริงงั้นเหรอ
สวี่เจี้ยนกงขมวดคิ้ว "หลินมั่ว แกบอกว่าชนะก็ดูอวดดีแล้ว"
“แล้วยังบอกว่าเป็นชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอีก แกมีสิทธิ์อะไรห้ะ”
“อะไรนะ “หมอชื่อดังจากหกเมืองทางใต้รวมกันยังไม่เก่งเท่าหมอดังที่แกหามางั้นเหรอ”
“แกพาใครมา หวาถัวยังที่ไปเฝ้ายมบาลแล้วงั้นเหรอ”
ฟังฮุ่ยหัวเราะออกมาดังๆ ใบหน้าของเธอปนความดูถูก "หากเมืองก่วงหยางสามารถเป็นผู้ชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดได้ ฉันคงเดินตีลังกาได้แล้วมั้ง"
ในขณะนั้น โทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังขึ้น
สวี่เจี้ยนกงก็รับโทรศัพท์ "ฮัลโหล โทรมาหาใครเหรอครับ"
เสียงตื่นเต้นดังมาจากโทรศัพท์ "เจ้าสวี่เพื่อนยาก ฉันเหล่าจางเอง"
สวี่เจี้ยนงงงวย "เจ้าจางเพื่อนยาก มีอะไรงั้นหรือ"
เจ้าจางคนนี้เป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นของบริษัท
ก่อนที่หลินมั่วจะจัดตั้งคณะผู้แทนของเมืองก่วงหยาง คุณจางคนนี้ได้ลงทุนไปมากกว่าสิบล้าน ทำให้เขาเป็นหนึ่งในไม่กี่คนในอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ ที่สนับสนุนหลินมั่ว
คุณจางตื่นเต้นมาก "หลินมั่วล่ะ กลับบ้านหรือยัง"
“นายบอกหลินมั่วให้หน่อยว่า ให้เขาหาเวลาปลีกตัวออกมาหน่อย”
"ช่วงนี้เรากำลังจะจัดงานเลี้ยงฉลอง คุณหลินมั่วต้องมาให้ได้เลยนะครับ"
สวี่เจี้ยนกงสตั้น "อะไรนะ...งานเลี้ยงฉลองอะไร พวกคุณเป็นใครกันเนี่ย"
“ทำไมถึงต้องเชิญหลินมั่วด้วยห้ะ”
คุณจางพูด "นายไม่รู้หรือ"
"ในการประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์หกมณฑล เมืองก่วงหยางได้รับชัยชนะครั้งใหญ่และเป็นที่หนึ่ง"
"เงินที่เราลงทุนไปในครั้งนี้ สามารถคิดเป็นอย่างน้อยหกถึงเจ็ดเท่า"
"พวกเราผู้ถือหุ้นที่ร่วมลงทุนมารวมตัวกันจัดงานสังสรรค์เลี้ยงฉลอง"
“พอละๆ เจ้าสวี่ ฉันต้องไปละ อีกแปบพวกเราจะไปดริ้งแล้ว”
“นายบอกกับคุณหลินทีว่าเอาตามที่เขาสะดวกช่วงนี้เราว่างตลอด จะต้องให้เขามาให้ได้นะ”
หลังจากคุณจางพูดจบก็วางสายทันที
สวี่เจี้ยนกงงงงวยเขาถือโทรศัพท์ไว้แล้วก็ทำอะไรไม่ถูกเป็นเวลานาน
“มีอะไร มีอะไรเหรอ มีอะไรหรือเปล่า”
ฟังฮุ่ยถามอย่างกังวล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...
ควยๆๆๆๆควย นิยายเหี้ย สัตว์...