หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3841

โรงพยาบาลเขตสาม แห่งที่หนึ่ง

สภาพแวดล้อมเดิมที่ดูจริงจัง จู่ๆ ก็ถูกทําลายด้วยเสียงหัวเราะ

"บังอาจ!"

หม่าปังเต๋อตะโกนด้วยความโกรธ

ในที่สุดบรรดาแก๊งดาบและหม่าปังเต๋อก็ต่างมองหน้ากันไปมา

ทุกสายตามองรวมกันที่จุดเดียว

บนพื้นดิน ร่างกายของหลินมั่วสั่นไม่หยุด

การกระทำของหลัวเหลียงทําให้เขากลั้นไม่อยู่จริงๆ

"ฮ่าๆๆ!"

หลังจากหลินมั่วลุกขึ้นก็หัวเราะจนท้องแข็ง

เมื่อเห็นทุกคนจ้องมองเขา

หลินมั่วก็โบกมือขอโทษ

"ขอโทษทีครับ ทนไม่ไหวจริงๆ"

หลังจากหัวเราะไปสักพัก เขาก็นอนลงบนพื้นอีกครั้ง

"น้องชาย คุณต้องเชื่อมั่นในตัวเอง สู้ๆ"

หลังจากหลินมั่วส่งสายตาให้กําลังใจแก่หลัวเหลียงก็โน้มตัวลงนอนกับพื้น

ปรับท่าให้เหมือนเดิมเป๊ะ แล้วแกล้งสลบต่อ

หม่าปังเต๋อเห็นท่าทางของหลินมั่วหางตาก็กระตุก

นี่คือการกดไอคิวของเขาขยี้ลงบนพื้น!

"จับเขา!"

สิ้นเสียงคําสั่ง เหล่าแก๊งดาบก็กรูกันเข้ามา

จากท่าทางของหลินมั่วเมื่อกี้ ทําให้พวกเขาโกรธมาก

กำเริบเสิบสานเช่นนี้ ไม่เห็นแก๊งดาบอย่างพวกเขาอยู่ในสายตาเลย

แสงเย็นวาบและดาบขนาดใหญ่หลายเล่มตกลงมาพร้อมกัน

เป้าหมายของพวกเขาชัดเจนมาก ไม่ใช่เพื่อต้องการชื่อของหลินมั่ว แต่เพื่อตัดแขนตัดขาเและให้สวรรค์จัดการ

การโจมตีของพวกเขานั้นเฉียบคมมากและไม่มีทางที่จะหลีกเลี่ยงได้

ในเวลาคับขันที่กำลังจะหลั่งเลือด

ร่างของหลินมั่วก็แกว่งไปแกว่งมาอย่างแปลกประหลาด

เพล้ง!

ดาบขนาดใหญ่ร่วงลง พื้นหินอ่อนแตกกระจายทันที

เหล่าแก๊งดาบรูม่านตาหดตัวลง

ตรงข้างหน้านั้นยังมีเงาของหลินมั่วอยู่

ในขณะที่พวกเขาสงสัยและประหลาดใจ การเคลื่อนไหวก็ดังขึ้นจากด้านหลัง

"พวกพี่ๆ พวกคุณไม่ไหวนะ!"

"แรงไม่พอ แถมความแม่นยํายังแย่ขนาดนี้!"

พร้อมกับส่ายหัวไม่หยุด ประกอบกับสีหน้าเหยียดหยาม

พวกแก๊งดาบโกรธจนสมองแทบระเบิด

"พวกเรา สับเขาให้แหลก!"

เห็นได้ชัดว่าคนตรงหน้ากำลังเสื่อมถอยลงแล้ว

การจับตัวเขาเป็นเรื่องของเวลาเท่านั้น

"ไอ้หนุ่ม สามารถต้านทานดาบของเราได้นานขนาดนี้ ถือว่าคุณมีความสามารถ"

"แต่วันนี้คุณต้องตายอย่างแน่นอน"

เสียงพูดยังไม่ทันจบ หลายคนก็พุ่งขึ้นไปล้อมรอบอีกครั้ง

ไม่เปิดโอกาสให้หลินมั่วได้พักหายใจแม้แต่น้อย

คมดาบฟาดกันไปมา!

หลินมั่วยังคงพยายามหลบหลีกอยู่

แต่พวกแก๊งดาบยิ่งต่อสู้ก็ยิ่งหัวเสียมากขึ้น

ไอ้หนุ่มตรงหน้าดูเหมือนเป็นปลาไหล

เห็นได้ชัดว่ามีดาบหลายเล่มจะฟันโดน แต่ก็ถูกหลบได้อย่างสุดความสามารถ

สุดท้ายจึงได้แค่เฉือนเสื้อผ้า หรือตัดขากางเกงจนขาด

และทุกครั้งที่พวกเขาคิดว่าหลินมั่วหมดแรงแล้ว หลินมั่วก็จะมีชีวิตชีวาอีกครั้ง จู่ๆ ก็คึกคัก

รูปแบบนี้ทําให้เหล่านักดาบหงุดหงิดมาก

ราวกับมีสาวสวยอยู่เบื้องหน้าแค่เอื้อม

แต่เมื่อเขายกมือขึ้น สาวสวยกลับถอยหลังไปสองก้าวทันที

ไกลเกินเอื้อม น่าหงุดหงิดมาก!

เมื่อวิตกกังวล จังหวะเดิมที่เคยไหลลื่นก็เกิดความผิดพลาด

นักดาบหลายคนไม่ได้ตระหนักว่าเสียงหายใจของพวกเขาเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ