หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 386

สีหน้าของสวี่ปั้นซย่าก็เปลี่ยนไปเช่นกัน

ใช่แล้ว ถ้าหลินมั่วลงมือแล้ว งั้นสวี่ตงเสวี่ยก็ต้องตายสิ

ในขณะนี้ ความสุขของเธอราวกับถูกแช่แข็งไว้

เธอก็รับไม่ได้เช่นกันถ้าน้องสาวของเธอตาย

หลินมั่วกล่าวว่า "ไม่เป็นไร ผมให้คนไปช่วยเสวี่ยเอ๋อร์ออกมาแล้ว"

สวี่ปั้นซย่าถอนหายใจด้วยความโล่งอก

สวี่เจี้ยนกงขมวดคิ้ว "ช่วยมาแล้วเหรอ เธออยู่ที่ไหน ทำไมฉันถึงไม่เห็นเสวี่ยเอ๋อร์ลั่"

หลินมั่ว "น่าจะใกล้มาถึงในเร็วๆนี้"

ฟังฮุ่ยโวยวาย "หลินมั่ว แกแน่ใจนะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวฉัน ฉันไม่ยอมจบแน่”

“รีบพาลูกสาวฉันกลับมาเร็ว ๆ แกได้ยินไหมห้ะ”

สวี่ปั้นซย่า "แม่คะ แม่ไม่ต้องกังวล หลินมั่วให้คนไปช่วยเสวี่ยเอ๋อร์แล้ว ซึ่งหมายความว่าเสวี่ยเอ๋อร์จะต้องไม่เป็นไร"

“อดทนหน่อยนะคะ เดี๋ยวเสวี่ยเอ๋อร์ก็จะกลับมาแล้ว”

ฟังฮุ่ยพูดอย่างโมโหว่า "จะให้ฉันไม่กังวลได้อย่างไร นั่นคือลูกสาวของฉันนะ ฉันก็ต้องกังวลสิ”

“ปั้นซย่า ทำไมแกถึงกลายเป็นคนแบบนี้ไปซะแล้ว นี่เป็นน้องสาวแท้ๆของแกนะ แกไม่กังวลซักนิดเลยหรือ ทำไมฉันถึงได้เลี้ยงนังลูกเนรคุณอย่างแกมานะ”

สวี่ปั้นซย่าโกรธ "แม่คะ หนูจะเนรคุณได้ไง ถ้าหนูไม่เป็นห่วงเสวี่ยเอ๋อร์ หนูจะโทรหาหลินมั่วทำไม”

“พ่อ…กับแม่นี่เกินไปแล้วนะ หลังจากที่หนูโทรไป พ่อและแม่ก็ไม่เคยสนใจเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับหลินมั่ว เอาแต่พูดถึงเสวี่ยเอ๋อร์”

“พ่อกับแม่รู้ไหม ถ้าหลินมั่วไม่ลงมือ ถ้าหากเขาแพ้มันจะเกิดอะไรขึ้น ในสายตาพ่อกับแม่ก็มีแค่เสวี่ยเอ๋อร์ มีใครบ้างไหมที่จะคิดถึงความเป็นความตายของหลินมั่ว”

“พอหลินมั่วกลับมา พ่อกับแม่ก็เป็นคนแรกที่ตำหนิหลินมั่วว่าไม่ควรชนะ ทำไมกัน จะต้องให้หลินมั่วตายอยู่ที่ข้างนอกใช่ไหม พ่อกับแม่ถึงจะมีความสุข”

สวี่ปั้นซย่าโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ และในที่สุดน้ำตาเธอก็ไหลออกมา

เธอรู้สึกแย่จริงๆ ที่โทรหาหลินมั่ว มันทำให้เธอเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด