หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3862

บนท้องถนน!

อุบัติเหตุครั้งร้ายเเรงดึงดูดผู้คนมามุงดู

ขณะที่กำลังจะหมดสติ หลินมั่วแทบจะไม่รู้เเล้วว่าตัวเองเป็นใคร

ปรมาจารย์ผู้เเข็งเเกร่ง?

พนักงานออฟฟิศธรรมดา?

ฉันคือใครกันเเน่

คำถามมากมายผุดขึ้นมาในหัวของเขาไม่หยุด

เวลานี้สติของหลินมั่วค่อยๆเลือนลาง

เหมือนแสงเทียนที่กำลังจะดับ

จนกระทั่งได้ยินเสียงร้องไห้ฟูมฟาย

น้ำตาไหลอาบแก้ม!

ทันใดนั้น หลินมั่วก็ลืมตาขึ้นมา

ใบหน้าที่ทั้งคุ้นเคยเเละเเปลกตา ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวด

“ไม่เป็นไร จริงๆนะ ฉันเเค่ไม่ได้ออกกำลังกายมานาน เลยหายใจไม่ออกเท่านั้นเอง”

เมื่อเห็นสวี่ปั้นซย่าเสียใจมาก หลินมั่วจึงพยายามปลอบใจ

เเต่คำปลอบใจของเขาก็ไม่ทำให้สวี่ปั้นซย่าสงบลงได้

เสียงร้องไห้คร่ำครวญยังคงดังอยู่

หมอพยาบาลเดินมาหาเขาอย่างรวดเร็ว

หลินมั่วมองดูดีๆก็พบว่าเป็นพยาบาลที่เห็นที่หน้าบ้านเมื่อกี้

ตอนนั้นเองเขาก็เข้าใจว่าทำไมถึงรู้สึกว่าเสียงร้องไห้ของแม่เด็กคนนั้นคุ้นเคยมาก

เสียงร้องไห้ของผู้หญิงตรงหน้าก็เหมือนเสียงของแม่เด็กคนนั้นเป๊ะ

เเต่ทำไมถึงมาอยู่ที่ทางเดินในตึกของตัวเองกันนะ หรือว่าเขาหูฝาดไปเอง

พยาบาลไม่พูดอะไรสักคำ

เดินตรงมาหาหลินมั่วเเล้วเอาน้ำในมือยัดใส่ปากของเขา

จากนั้นเทน้ำลงไปในปากเขาเต็มๆ กลิ่นเหม็นคาวก็เข้าจมูกเขาเต็มไปหมด

คุณบ้าไปแล้วหรือ

หลินมั่วพยายามขัดขืน

เเต่ร่างกายไม่มีเเรงเลย คอถูกจับไว้จนขยับไม่ได้

มองดูน้ำเหม็นคาวไหลเข้าไปในจมูก

เพราะไม่สามารถพูดได้ เขาจึงได้เเต่เพียงมองไปที่ผู้หญิงข้างๆด้วยสายตาขอความช่วยเหลือ

เเต่ว่า

สวี่ปั้นซย่าไม่สนใจเลย ยังคงร้องไห้เสียงดัง

แล้วก็ค่อยๆคืบคลานมาที่แก้มของเขา รู้สึกขนลุกขนพอง น่าขยะเเขยงมาก!

เขาพยายามขยับตัวสุดแรง

แต่เเขนขาเเละหัวก็ติดอยู่

เขามองด้วยความหวาดกลัวว่าไส้เดือนจะเลื้อยเข้าไปในรูจมูกของเขา

“อ่า ช่วยด้วย”

ร้องขอความช่วยเหลืออีกครั้ง เเต่ก็ยังคงไม่มีใครตอบ

“อ่า ใครมาช่วยฉันที คุณผู้หญิง คุณอยู่ที่ไหนครับ”

เเต่สิ่งที่น่าเเปลกใจคือ หลังจากที่ไส้เดือนเลื้อยเข้าไปในจมูก ความรู้สึกหายใจไม่ออกก็หายไป

ตรงกันข้าม การหายใจก็คล่องขึ้นเล้ว

หลินมั่วพยายามดิ้นรนที่จะลืมตาขึ้น

ถึงเเม้จะมองไม่ชัด เเต่เขาก็เห็นว่ามีสายไฟขาดห้อยอยู่ที่ตัวเขา

เรื่องร้ายๆเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาถึงกับทนไม่ไหวเเล้ว

“อ่า ใครก็ได้โว้ยช่วยฉันหน่อย ตรงนี้มีคนโดนฝัง อ๊าก ฉันจะตายอยู่เเล้ว ช่วยด้วย”

เวลานี้เขารู้สึกเสียขวัญ

ขณะที่เขากำลังตะโกนร้อง ก็มีกระเเสไฟฟ้าช็อตอีกครั้ง สติที่เลือนลางก็กลับคืนมา