หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3863

ได้ยินเสียงเลื่อยไฟฟ้าดังกึกก้อง คงเป็นทีมกู้ภัยมาถึงเเล้ว

หลังจากรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ ก้อนปูนคอนกรีตด้านหน้าก็ค่อยๆเคลื่อนออก

ปรากฏว่าเป็นพยาบาลคนเดียวกันกับที่เอาขวดน้ำกรอกใส่ปาก

“ปิดไฟได้ไหม สว่างเกินไปแล้ว”

หลินมั่วมองผู้ชายที่ส่องไฟฉายมาที่หน้าเขา ก็อดไม่ได้ที่จะบ่น!

เเต่ในน้ำเสียงไม่มีความบ่นเลย มีเเต่ความดีใจที่ยังมีชีวิตอยู่

เเต่พยาบาลคนนั้นก็ส่ายหัว แล้วก้อนปูนก็ปิดลงมาอีกครั้ง

“เฮ้ รอก่อน รอเดี๋ยวสิ!”

“ตรงนี้ยังมีคนอยู่นะ ขอร้องคุณล่ะ ช่วยฉันด้วย ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย?”

เขามองดูก้อนปูนที่ค่อยๆปิดลงไป เขาก็ร้องขอความช่วยเหลือด้วยความเจ็บปวด เเต่คนที่อยู่ตรงนั้นก็ไม่ตอบสนองเลย

รอบตัวกลับมามืดมิดอีกครั้ง

…

ข้างถนน บนยอดไม้!

มีคนยืนอยู่สองคน!

ด้านหน้าของทั้งสอง มีกระจกทองแดงโบราณลอยอยู่กลางอากาศ

ในกระจกสะท้อนร่างของหลินมั่วที่ติดอยู่ซากปรักหักพัง

“พี่สาม! ไอ้เด็กนั่นมันเเปลกๆ ภาพลวงตาของฉันใช้กับเขาไม่ได้เลย”

“ของชิ้นนี้มันน่าเชื่อถือจริงๆเหรอ”

อิ๋นอวี้ที่อยู่อีกข้างถามด้วยสีหน้าลังเล!

ถันหลันยิ้มอย่างมั่นใจ เเล้วพูดโดยไม่หันกลับไป

“ของชิ้นนี้เป็นสมบัติโบราณชื่อว่ากระจกไล่ล่า”

“ไม่เพียงเเต่จะควบคุมพลังการฝึกฝน ยังสามารถทำให้ความจำสับสน ปล่อยให้ด้านที่เอาเเต่ใจและขี้ขลาดเข้าครอบงำจิตใจได้อย่างสมบูรณ์”

“จับคู่ร่วมกันกับภาพลวงตาของนาย!”

“ทั่วทั้งโลกใบนี้ ยกเว้นผู้มีบุญญาธิการมาเกิด มิฉะนั้นอย่าหมายมีชีวิตรอด!”

พูดจบเขาก็ยกมือชี้ไปที่กระจก

“นายดู ไอ้เด็กนี่มันตกใจ จนสติเเตกไปแล้ว!”

อิ๋นอวี้มองดูหลินมั่วที่อยู่ในกระจกด้วยความอ่อนล้า ก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาเล็กน้อย

“พี่สาม ให้มันตายแบบนี้ไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ!”

เธอคิดถึงตอนที่ถูกหลินมั่วไล่ล่าจนจนมุม สายตากล่าวโทษของเธอก็เผยให้เห็นความโกรธเเค้น

“เเน่นอนไม่มีปัญหา!”

ถันหลันพยักหน้า

จู่ๆเมื่อได้ยินเสียงของผู้หญิง หลินมั่วจึงหยุดนิ่ง

“หลินมั่ว คุณจำฉันไม่ได้เเล้วเหรอคะ ฉันคือสวี่ปั้นซย่าไงคะ!”

“ภรรยาของคุณไงคะ! หรือว่าคุณลืมฉันเเล้วจริงๆ”

ภรรยา?

หลินมั่วอึ้งไปชั่วขณะ ในหัวฉายภาพขึ้นมา

เป็นฉากที่เขาเเต่งงานกับสวี่ปั้นซย่า และช่วงเวลาหวานชื่นเล็กๆน้อยๆ

“ปั้นซย่า!”

หลินมั่วบ่นพึมพำ เบ้าตาเเดงก่ำขึ้นเรื่อยๆ

ในขณะนั้น ในที่สุดเขาก็จำได้ว่าสวี่ปั้นซย่าคือใคร

“ที่รักรอผมนะ ผมจะรีบไปหาคนมาช่วยคุณ!”

ไม่นาน หลินมั่วก็ลากเจ้าหน้าที่กู้ภัยเเปลกหน้ากลับมาอย่างรวดเร็ว

เเต่เมื่อกลับมาอีกครั้ง หลินมั่วกลับตกตะลึงไปทันที

ภรรยาตรงหน้าของเขาไม่ขยับเขยื้อนเเล้ว

“ปั้นซย่า…”

เสียงคร่ำครวญที่ทำให้หัวใจสะท้อนด้วยความเจ็บปวดก้องไปทั่ว!