หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3898

ย่านใจกลางเมือง

ผู้คนผ่านไปผ่านมา พ่อค้าแม่ค้าตะโกนเรียกกันอย่างต่อเนื่อง

ไม่มีใครสังเกตเห็นความขัดแย้งหน้าแผงลอยขายก๋วยเตี๋ยวเล็กๆ

ชายวัยกลางคนรู้สึกถึงรังสีที่น่ากลัวและเข้าใจทันทีว่ากำลังเผชิญกับคนที่ไม่ใช่ของเล่น

"ผมแค่ล้อเล่นน่า น้องชายอย่าถือสาเลย!"

เขาแค่มาสอบถามเรื่องข่าวสารเท่านั้นเอง

ถ้าเกิดเรื่องขึ้นจะได้ไม่คุ้มเสีย

หลินมั่วเองก็ไม่อยากทำลายความสงบที่หายไปนาน เลยไม่ได้คิดจะลงมือ

แค่พูดเตือน

"อย่ามาหาเรื่องที่เขตสาม"

"พวกคุณมาจากไหนก็กลับกลับไปที่นั่นซะ!"

เพิ่งมากินก๋วยเตี๋ยวเขาก็พบว่า บนถนนสายนี้มีคนพฤติกรรมแปลกๆ เยอะมาก

ชัดเจนว่า

การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในเขตสาม ได้ดึงดูดความสนใจจากพื้นที่อื่นๆ

ชายวัยกลางคนหน้าบึ้ง "คุณหมายความว่าอะไร"

ใบหน้าที่ยิ้มแย้มได้หายไปและน้ำเสียงก็เย็นชาเล็กน้อย

"ก็ตามนั้น ถ้าวันนี้ก่อนพระอาทิตย์ตกดินแล้วยังไม่ไป!"

"งั้นพวกคุณก็อยู่ที่นี่ตลอดไปเถอะ!"

พวกที่มาสอดแนมที่เขตสามเตรียมตัวตายได้เลย

ในขณะนี้ หลินมั่วเริ่มอยากจะฆ่า

ชายวัยกลางคนแสยะยิ้ม

"ต่อให้คนแซ่หม่าคนนั้นอยู่ที่นี่ ก็ไม่กล้าพูดกับตระกูลลอว์เรนซ์ของผมแบบนี้"

"แล้วคุณเป็นใคร?"

เดิมทีเขาคิดว่าหลังจากเอ่ยถึงตระกูลที่อยู่เบื้องหลังแล้ว ไอ้หนุ่มตรงหน้าเขาต้องตกใจจนตัวสั่นแน่ๆ

แต่สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็คือ

หลินมั่วไม่มีปฏิกิริยาใดๆ เลย

"งั้นคุณก็ให้ตระกูลอะไรนั่นของพวกคุณมาลองสิ"

"ดูว่าผมจะฆ่าพวกคุณได้หมดหรือเปล่า!"

เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา

โอกาสมอบให้พวกเขาแล้ว

จะหวงแหนไม่หวงแหนก็แล้วแต่พวกเขาเอง

ชายวัยกลางคนเห็นว่าหลินมั่วกล้าดูถูกตระกูลลอว์เรนซ์ของเขา สีหน้าก็มืดมนลงทันที

"หยุดก่อน! ไอ้หนุ่ม!"

"ไอ้หนุ่ม ไม่ได้บอกให้ผมอยู่ที่นี่ตลอดไปเหรอ"

"ผมพูดไปแล้วนะว่า วันนี้ผมจะไม่ไปไหน ถ้าคุณมีความสามารถที่จะขยับผมก็ลองดู"

เมื่อชายวัยกลางคนพูดจบ ก็กอดอกจ้องมองหลินมั่วอย่างเย็นชา

การเคลื่อนไหวเช่นนี้ ย่อมดึงดูดความสนใจของผู้คนที่เดินผ่านไปมานับไม่ถ้วน

โดยเฉพาะเจ้าของแผงขายก๋วยเตี๋ยว

"แม่งเอ๊ย!

"คุณกําลังสร้างปัญหาใหญ่นะ!"

เขาใช้มือทั้งสองข้างถูผ้ากันเปื้อนอย่างร้อนรน จากนั้นก็จะก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยพยุงชายวัยกลางคนขึ้น

ตระกูลลอว์เรนซ์เป็นตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในเขตสองและเป็นผู้ดูแลเพียงคนเดียวของเขตสอง

อิทธิพลที่ยิ่งใหญ่นั้น ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะจินตนาการได้!

"คุณชาย คุณไม่เป็นอะไรนะ!"

หลังจากเจ้าของร้านตัวอ้วนพยุงชายวัยกลางคนขึ้นมา เขาก็ปัดเศษฝุ่นออกจากร่างให้เขาด้วยสีหน้าประจบประแจง

แต่เจตนาดีของเขากลับแลกด้วยการโดนถีบอย่างหนัก

"แม่ง!"

เจ้าของร้านตัวอ้วนลุกขึ้นยืนก็รีบเช็ดคราบเลือดที่มุมปาก

ก้าวเข้าไปข้างหน้าอีกครั้ง

"คุณชาย ใจเย็นๆ ไอ้หนุ่มนี่มันไม่รู้เรื่อง อย่าถือสาเขาเลย!"

"ก๋วยเตี๋ยวหกหมดแล้ว ผมจะเปลี่ยนมาให้ใหม่!"

พูดจบเจ้าของร้านตัวอ้วนก็หันไปส่งสายตาให้หลินมั่วอีกทีหนึ่ง

ส่งสัญญาณให้เขารีบหนีไป!