หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 392

สวี่เจี้ยนกงขมวดคิ้ว “ก็แค่หารือกันด้วยเหตุผล เขาจะโกรธได้ยังไง”

“อีกอย่างหลินมั่วเป็นคนที่ทำให้เขาได้รับเงินมากมาย นั่นแปลว่าเขาสมควรได้รับอะไรตอบแทนบ้าง”

สวี่ปั้นซย่าได้ยินดังนั้นจึงรีบโบกมือทันที “ยังไงหนูก็ไม่ยอมให้หลินมั่วไป หนูจะให้เขาไปเสี่ยงอันตรายไม่ได้”

จู่ๆ สวี่ตงเสวี่ยก็เย้ยหยัน “แหม พี่นี่รักสามีจริงๆ เลยนะ”

“พี่เขยเป็นคนบอบบางแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร”

“ตอนที่สู้กับตระกูลโจว ตระกูลฮั่วก่อนหน้านี้เขาโหดมากเลยไม่ใช่เหรอ”

“อ้อ เพื่อเห็นแก่หน้าของตัวเอง ก็ต้องกล้าออกไปสู้สินะ”

“แต่ตอนนี้กลับไม่กล้าทำเพื่อผลประโยชน์ของครอบครัวเรา ไม่กล้าเสี่ยงหรือขี้ขลาดกันแน่”

“หุบปากไปเลย” สวี่ปั้นซย่าตวาด

“เรื่องตระกูลฮั่ว ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ เรื่องมันจะเป็นถึงขั้นนั้นไหม”

สวี่ตงเสวี่ยตอบกลับ “พี่ยังมีหน้ามาพูดอีกเหรอ”

“ถ้าไม่ใช่เพราะสามีของพี่ ฉันจะเป็นสภาพแบบนี้เหรอ”

“หลินมั่ว เรื่องของฉันกับนายไม่จบอยู่แค่นี้แน่”

เมื่อเห็นว่าทั้งคู่กำลังจะทะเลาะกัน สวี่เจี้ยนกงก็ตบโต๊ะเสียงดังพลางพูดด้วยความโกรธ “หุบปากให้หมด”

“เรื่องนี้เอาตามนั้นแล้วกัน หลินมั่ว พรุ่งนี้แกไปหาเฉินเซิ่งหยวนซะ” สวี่เจี้ยนกงพูดจบก็เดินออกไปจากห้อง

พวกเขาจบมื้ออาหารด้วยการแยกย้ายกันอย่างไม่มีความสุขนัก

เมื่อกลับถึงห้อง สวี่ปั้นซย่านั่งลงบนเตียงและพูดขึ้นด้วยความโกรธ “พวกเขาทำมากเกินไปแล้ว ทำถึงทำเรื่องแบบนี้ได้”

“หลินมั่ว คุณห้ามยอมพวกเขานะ”

“ถ้าครั้งนี้คุณยอมให้พวกเขาอีก ครั้งหน้าพวกเขาจะต้องทำมากกว่านี้แน่ๆ”

“ฉันรู้จักพวกเขาดี”

หลินมั่วพยักหน้าอย่างช้าๆ เขาเห็นด้วยกับเรื่องนี้

“เรื่องนั้นเราจะไม่ทำอะไรเลยก็ไม่ได้นะ” หลินมั่วกล่าว

สวี่ปั้นซย่าพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ใช่ มันต้องวิธีสิ ไม่งั้นพวกเขาจะกวนเราไม่หยุด”

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จู่ๆ หลินมั่วก็พูดขึ้นว่า “เอาแบบนี้ดีไหม”

“เราเปิดบริษัทกัน”