หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 393

ในช่วงกลางดึกในเขตชานเมืองทางตอนเหนือของเมืองก่วงหยางซึ่งเป็นพื้นที่โรงงานร้าง

ภายในบริเวณโรงงาน มีกลุ่มคนกำลังล้อมวงอยู่

และผู้นำในที่นั้นคือฮั่วเทียนเฉิง

ไม่ไกลนัก เฮ่อเชียนเสวี่ยถูกแขวนอยู่บนเครื่องจักรด้วยสภาพน่าสังเวช บนร่างกายของเธอมีบาดแผลและเสื้อผ้าขาดวิ่น

ในเวลาเดียว มีกลุ่มคนขดตัวอยู่บนพื้น นั่นคือพวกของหลี่เยวี่ยน

คืนนี้หลี่เยวี่ยนหลอกเฮ่อเชียนเสวี่ยไปที่ห้องส่วนตัวของไนต์คลับตามคำสั่งของฮั่วเทียนเฉิง

เดิมทีเธอคิดว่าสิ่งนี้จะนำไปสู่ความสัมพันธ์ที่ดี หากเฮ่อเชียนเสวี่ยแต่งงานกับตระกูลฮั่ว เธอจะสามารถกลายเป็นหงส์ฟ้าได้

ขณะที่เธอไปด้านใน สันชาตญาณดิบของฮั่วเทียนเฉิงก็ถูกเปิดเผย

เขาชกเฮ่อเชียนเสวี่ยจนล้มลงกับพื้น ในด้านของหลี่เยวี่ยนและคนอื่นๆ ต้องการที่จะต่อต้านก็ถูกรุมกระทืบ

ไม่เพียงเท่านั้น ฮั่วเทียนเฉิงยังนำพวกเขาไปยังพื้นที่โรงงานและแขวนเฮ่อเชียนเสวี่ยไว้บนเครื่องจักร

หลี่เยวี่ยนและคนอื่น ๆ รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่มันสายเกินไปที่จะรู้สึกเสียใจ

ขณะนั้นแฟนสาวของหลี่เหล่ยต้องการหนี แต่คนของฮั่วเทียนเฉิงทำให้ขาของเธอหักจึงได้แต่ร้องไห้อยู่บนพื้น

ลูกเศรษฐีผู้เย่อหยิ่งและมีอำนาจเหนือกำลังขดตัวอยู่บนพื้นพลางตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว

พวกเขามักจะอวดดีและรู้สึกว่าไม่มีใครทำอะไรพวกเขาได้

ในที่สุดเขาก็ได้เห็นความชั่วร้ายที่แท้จริงแล้ว

ไม่ไกลจากฮั่วเทียนเฉิง มีคนคนหนึ่งกำลังคุกเข่าอยู่ เขาคือผู้อาวุโสเฮ่อ

ผู้อาวุโสเฮ่อวางโทรศัพท์แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “คุณหลินสัญญาว่าจะมา คุณ...คุณปล่อยหลานสาวของผมก่อนเถอะ...”

ฮั่วเทียนเฉิงหัวเราะเยาะ โบกมือแล้วพูดว่า “ได้สิ ปล่อยเธอลง...”

ชายที่อยู่ข้างๆ ตัดเชือก ทำให้เฮ่อเชียนเสวี่ยตกลงมาจากเครื่องจักรโดยตรง

สีหน้าของผู้อาวุโสเฮ่อเปลี่ยนไป นี่มันความสูงสามหรือสี่เมตรเลยนะ

เฮ่อเชียนเสวี่ยล้มลงอย่างรุนแรงจนเลือดออกปาก

“เชียนเสวี่ย เธอเป็นอะไรไหม...”

ผู้อาวุโสเฮ่อถามด้วยน้ำเสียงสั่นเทา

ไม่ว่าฮั่วเทียนเฉิงจะเก่งมากแค่ไหน ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะจับเฮ่อเชียนเสวี่ยจากสวนวั่งเจียงได้

“ฮ่าฮ่าฮ่า……”

ฮั่วเทียนเฉิงหัวเราะเสียงดัง “ทำไมเหรอ คุณเฮ่อ ตอนนี้สำนึกได้แล้วหรือไง”

“จะบอกให้นะว่ามันไม่มีความหมายหรอก”

“เรื่องราวคืนนี้มาถึงขั้นนี้แล้ว คงออกจากเมืองกว่างหยางอย่างราบรื่นไม่ได้แล้ว”

“แต่ฉันขอประกาศไว้ตรงนี้เลยแล้วกัน...”

“ถ้าฉันออกจากเมืองก่วงหยางไม่ได้ คุณ ปู่ของคุณและหลินมั่วอย่าหวังว่าจะอยู่อย่างสงบสุขเลย”

“ต่อให้ฉันต้องตาย พวกแกต้องชดใช้”

เฮ่อเชียนเสวี่ยกัดฟันพูดอย่างโกรธเคือง “ฮั่วเทียนเฉิง ฆ่าฉันเลยสิถ้าคุณต้องการ แต่ปล่อยปู่ของฉันไป”

“ฉันมันคนเลว รักชื่อเสียงเงินทอง ฉันเองที่ไปหาคุณ”

“เป็นเพราะฉันไม่ฟังคำโน้มน้าว ปล่อยให้พวกเขาหลอก สมควรแล้ว”

“แต่เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับปู่ของฉัน”