หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 394

ฮั่วเทียนเฉิงเยาะเย้ย “เฮ่อเชียนเสวี่ย นี่คุณกำลังสอนผมงั้นเหรอ”

“ลองเอาอัฐิของปู่คุณแขวนบนนั้นดูไหมจะได้เข้าใจว่าที่นี่ใครใหญ่ที่สุด”

สีหน้าของเฮ่อเชียนเสวี่ยเปลี่ยนไปในทันที

ขณะนั้นเองหลี่เยวี่ยนพูดขึ้นด้วยตัวสั่นเทา “คุณชายฮั่ว เรื่องนี้... เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเรา...”

“ปล่อยเราไปได้ไหมครับ...”

เฮ่อเชียนเสวี่ยพูดขึ้นด้วยความโกรธ “หลี่เยวี่ยน นี่แกหน้าด้านหรือเปล่า”

“ตอนนั้นแกเป็นคนผลักฉันไปหาฮั่วเทียนเฉิง”

“คืนนี้แกยังหลอกฉันมาให้ฮั่วเทียนเฉิงจับอีก”

“แล้วตอนนี้แกจะออกไปคนเดียว”

“แกยังมีความเป็นมนุษย์อยู่ไหม”

หลี่เยวี่ยนไม่พอใจ “เฮ่อเชียนเสวี่ย อย่าทำตัวไร้เดียงสาไปหน่อยเลย”

“ฉันผลักเธอไปหาฮั่วเทียนเฉิงยังไง เธอต่างหากที่อยากไปเอง ไม่มีใครมัดตัวเธอไว้สักหน่อย”

“ตอนแรกเธอบอกว่าจะพาเราไปพบกับทายาทของตระกูลหลกทั้งสิบ”

“เธออยากเข้าหาคุณชายฮั่วตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ข้อนี้ยอมรับไหม”

เฮ่อเชียนเสวี่ยพูดไม่ออก มันเป็นเรื่องจริง

หลี่เยวี่ยนจึงกล่าวต่อ “แล้วก็อย่าพูดว่าฉันเป็นคนหลอกเธอออกมา”

“ฉันบังคับเธอด้วยปืนเหรอ”

“เธอเป็นคนอยากออกมาเองต่างหาก”

“เวลาเธอเรียกฉันออกมาดื่ม มีครั้งไหนบ้างที่ฉันไม่มา”

“โอ้ คุณเฮ่อผู้แสนบริสุทธิ์”

“อย่าลืมสิ ฉันรู้ว่าเธอมีแฟนมากี่คนแล้ว”

“บริสุทธิ์กับผีน่ะสิ ถุย ช่วงเรียนมหาวิทยาลัยคบผู้ชายตั้งสามสี่คนไม่ใช่เหรอ”

“เธอมีสิทธิ์อะไรมาตำหนิฉัน”

ใบหน้าของเฮ่อเชียนเสวี่ยเปลี่ยนเป็นสีแดง เธอเป็นเด็กดีต่อหน้าครอบครัวของเธอเสมอ