หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3938

ฉึก!

มีดบินปักเข้าร่าง!

ไม่ผิดตำแหน่งเลย กลับตรงกับบาดแผลที่ถูกยิงของหม่าปังเต๋อพอดี

เขาเจ็บจนต้องกัดฟันกรอด ส่งเสียงร้องลั่นออกมา

ให้ตายเถอะ ฝีมือปาแม่นจริงๆ!

แต่ถึงจะเจ็บแค่ไหน หม่าปังเต๋อยังคงพูดเย้ยอย่างแสบสัน

“ไอ้ลูกชาย ตาบอดรึไงวะ”

“หัวใจมันอยู่ตรงนี้เว้ย! ดูไม่ออกหรือไง!”

“ถ้าเล็งไม่เป็น จะให้พ่อสอนให้ไหมล่ะ”

เดิมทีจางอันตั้งใจจะค่อยๆ ทรมานหม่าปังเต๋อให้ตายอย่างช้าๆ

แต่พอถูกด่าหนักขนาดนี้

เขาก็เดือดดาลจนจิตสังหารพุ่งพล่าน

“ในเมื่อแกอยากตายนัก ก็อย่ามาโทษฉันก็แล้วกัน!”

พูดจบ เขาชักดาบยาวที่เอวออกมา แล้วเดินตรงไปหาหม่าปังเต๋อ

เขายกดาบขึ้นด้วยมือข้างเดียว ปลายคมดาบพุ่งตรงเข้าหาหม่าปังเต๋อ

ในจังหวะนั้นเอง

หม่าปังเต๋อที่ดูหมดแรงกลับมีแววตาวูบวาบขึ้นทันที

ดวงตาแดงก่ำที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดพลันเปลี่ยนเป็นเปี่ยมด้วยจิตสังหาร

จางอันหัวใจหล่นวูบ สังหรณ์ใจว่าไม่ดีแน่

แต่ก่อนที่เขาจะถอยกลับไป เสียงคำรามก็ดังขึ้นข้างหู

“ดาบหวนสมุทร!”

ในชั่วพริบตา พลังดาบอันรุนแรงดั่งพายุถล่มก็พุ่งออกมา

ดาบใหญ่เปี่ยมด้วยพลังทำลายล้างฟันลงมาอย่างหนักหน่วง

ในระยะใกล้ขนาดนี้

จางอันไม่มีทางหลบได้ทัน

เมื่อดาบเฉียดเข้ามาใกล้ ด้วยความจนใจ เขาจึงต้องยกดาบขึ้นป้องกัน

พลังที่น่าหวาดกลัวฟาดลงมา

ดาบยาวหนาสองนิ้วสามารถต้านได้เพียงเสี้ยววินาที

ก่อนจะแตกออกเป็นสองท่อน!

ใบหน้าของจางอันซีดเผือด ขณะที่เขาพยายามจะป้องกันอีกครั้ง

แต่ปลายดาบก็มาถึงหน้าอกของเขาแล้ว

ชิ้ง!

ร่างของจางอันกระเด็นออกไป ไถลชนต้นไม้ใหญ่สามถึงห้าต้นจนล้มระเนระนาด

เมื่อฝุ่นควันจางหายไป

จางอันนอนนิ่ง ใบหน้าไร้ชีวิตชีวา

ผ่านบาดแผลที่น่าสยดสยองบนอกของเขา สามารถมองเห็นหัวใจที่ถูกพลังดาบทำลายจนแหลกละเอียด

จนถึงวินาทีสุดท้าย จางอันยังคงไม่เข้าใจ

ทั้งที่ตัวเองเป็นยอดฝีมือระดับบรมครู

แต่กลับมาตายด้วยน้ำมือของคนที่อยู่ในสภาพใกล้ตายเช่นนี้

“นี่เรียกว่า แรงกดจากสายเลือด!”

ทุกที่เต็มไปด้วยซากศพอันน่าสยดสยอง

แขนขาขาดกระจายเกลื่อนกลาด

เลือดสดๆ ย้อมพื้นดินจนแดงฉาน

กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งปกคลุมทั่วสนามรบ

ภาพเหล่านี้เหมือนนรกบนดินไม่มีผิด

คนใจไม่แข็งพอถึงกับขาสั่น ไออาเจียนไม่หยุด

เมื่อหลินมั่วและหวังจั่งซิ่งมาถึง

ทหารใต้บัญชาได้รวบรวมข้อมูลความเสียหายเสร็จแล้ว

“รายงาน! สงครามครั้งนี้เราสังหารศัตรูได้ 48,600 คน”

“ฝั่งเราบาดเจ็บสาหัส 300 คน บาดเจ็บเล็กน้อย 1,100 คน เสียชีวิต 71 คน”

“ชัยชนะครั้งใหญ่!”

คำว่า “ชัยชนะครั้งใหญ่” ทำลายบรรยากาศหนักอึ้งจนหมดสิ้น

เสียงโห่ร้องแสดงความยินดีดังขึ้นทั่วทั้งสนามรบ

หลินมั่วกวาดตามองไปรอบๆ แล้วจู่ๆ ก็ขมวดคิ้ว

พี่หม่าล่ะ

ขณะที่เขากำลังจะเอ่ยถาม

ในเส้นทางเล็กๆ ไม่ไกลออกไป ปรากฏร่างหนึ่งที่สวมเกราะเปื้อนเลือดเดินออกมา

“ฉัน เอาหัวหมาของมันกลับมาแล้ว!”

ยังไม่ทันขาดคำ ร่างนั้นก็เซล้มลงไปกองกับพื้นทันที