หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3948

ในโลกนี้ยังมีหมอเทวดาคอยมอบยารักษาอาการบาดเจ็บต่างๆ ให้

หลังจากพักผ่อนสองวันเต็ม

ร่างกายของหลินอู่เหิ่นและหม่าปังเต๋อก็หายดีเกือบสมบูรณ์แล้ว

ตราบใดที่ไม่ต้องต่อสู้หนัก พวกเขาก็สามารถใช้ชีวิตปกติได้

หลังจากที่หม่าปังเต๋อปรึกษาหลินมั่วแล้ว ก็ตัดสินใจกลับไปยังแนวหน้าในทันที

ตอนนี้พี่หม่ากลายเป็นแบบอย่างให้กับทุกกลุ่มในเขตสาม

ไม่เพียงเพราะเขาทำผลงานยอดเยี่ยมในศึกแรกเท่านั้น

แต่ที่สำคัญที่สุดคือ เขาทะลุเข้าสู่ขั้นบรมครูครึ่งก้าวได้สำเร็จ

ในใต้ดินเริ่มมีเสียงลือเสียงเล่าอ้าง

ว่าการที่หม่าปังเต๋อพัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว

เป็นเพราะหลินมั่วมอบรางวัลให้หลังจากที่เขาทำผลงานได้ดี

ทำให้เขาทะลุขั้นไปได้ในที่สุด

แม้ข่าวลือนี้จะไม่เป็นความจริงทั้งหมด แต่หลินมั่วก็ไม่ได้ห้ามใครพูดถึง

เพราะถึงไม่ได้เกิดจากเขาโดยตรง แต่เขาก็มีส่วนช่วยเหลืออยู่

และข่าวลือเช่นนี้ ยังช่วยกระตุ้นกำลังใจของคนอื่นๆ ได้เป็นอย่างดี

ส่วนหลินอู่เหิ่น

เมื่อหลินมั่วถามความเห็นอีกครั้ง หลินอู่เหิ่นเลือกที่จะติดตามเขา

และหลินมั่วก็รับปากว่า จะช่วยให้เธอได้ฆ่าเคร้ก ศัตรูคนสุดท้ายด้วยตัวเอง

วันนี้ หลินมั่วพาหลินอู่เหิ่นมาที่กองบัญชาการแนวหน้า

ตอนนี้สงครามยังอยู่ในช่วงเตรียมการ

ผู้นำทั้งเก้ากลุ่มใหญ่ หลังจากตรวจตรางานประจำวัน ก็เหลือเพียงทำการฝึกฝน

เรียกได้ว่าช่วงนี้พวกเขาค่อนข้างว่าง

เมื่อหลินมั่วรู้เรื่องนี้ เขาก็รีบเรียกตัวผู้อำนวยการชิวมาทันที

“พี่ชิว ช่วยเตรียมงานเลี้ยงคืนนี้ให้หน่อย”

ผู้อำนวยการชิวตอบตกลงทันที แต่ถามต่อด้วยความสงสัย

“คุณหลิน งานเลี้ยงนี้จัดขึ้นเพื่ออะไรครับ”

หลินมั่วยิ้มอย่างมีเลศนัย แล้วกระซิบตอบผู้อำนวยการชิว

ผู้อำนวยการชิวตกใจจนอ้าปากค้าง ก่อนจะมองหลินอู่เหิ่นที่ยืนอยู่ด้านหลังหลินมั่วด้วยความอิจฉา และรีบไปจัดการตามคำสั่ง

ในตอนกลางคืน

ภายใต้การจัดเตรียมของผู้อำนวยการชิว งานเลี้ยงถูกเตรียมอย่างรวดเร็ว

งานไม่ได้ใหญ่โตนัก และมีแขกร่วมงานเพียงเก้าผู้นำกลุ่มใหญ่

เมื่อทุกคนเข้าที่นั่ง ต่างเริ่มถกเถียงกัน

แต่การปรากฏตัวของหลินมั่ว

ทำให้โลกที่มืดมิดของเธอมีแสงสว่าง

และช่วยดึงเธอขึ้นมาจากเหวลึก

เมื่อเสียง “ยินดี” ของหลินอู่เหิ่นดังขึ้น

ผู้อำนวยการชิวลุกขึ้นและพูดเสียงดัง

“ถวายชาให้อาจารย์!”

หลินอู่เหิ่นรับถ้วยชาที่ลูกน้องส่งมา ก่อนจะเดินตรงไปยังหน้าหลินมั่ว

“อาจารย์ โปรดดื่มชา!”

“ดี!” หลินมั่วหัวเราะอย่างพอใจ ก่อนจะรับชาขึ้นดื่ม

“ในนามลูกศิษย์ของฉัน!”

“จงจำไว้ ห้ามทำชั่ว ห้ามเข่นฆ่ากันเอง ห้ามทรยศอาจารย์…”

เมื่อคำสอนของหลินมั่วจบลง หลินอู่เหิ่นก้มลงกราบสามครั้ง

“นับจากวันนี้ เธอเป็นลูกศิษย์ของฉัน เป็นอาจารย์เพียงหนึ่งวัน แต่จะเป็นบิดาตลอดชีวิต เธอเข้าใจหรือไม่”

เมื่อได้ยินคำว่า “บิดา” ร่างของหลินอู่เหิ่นสะท้านเล็กน้อย

เธอรู้สึกดีใจ แต่ไม่สามารถแสดงออกได้

ราวกับว่าเธอสูญเสียความสามารถในการยิ้มไปแล้ว…