หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3949

งานเลี้ยงรับศิษย์จัดขึ้นอย่างเร่งรีบ

มีแค่ชาแก้วหนึ่งและโต๊ะเหล้าโต๊ะหนึ่งเท่านั้น!

“อู่เหิ่น เธอยังมีศิษย์พี่อีกคน ชื่อตี๋หยุน”

“ถ้ามีโอกาส คราวหน้าเธอคงได้เจอกัน”

หลินมั่วยกถ้วยชาขึ้นพลางอธิบาย

“ที่นี่ทรัพยากรมีจำกัด สงครามก็กำลังดุเดือด งานเลี้ยงเลยจัดได้แค่นี้”

“แต่ถ้าเราได้กลับไปที่ประเทศจีน ฉันจะจัดงานเลี้ยงให้เธออย่างสมเกียรติ”

ถึงแม้การรับศิษย์จะเป็นเรื่องสำคัญสำหรับหลินมั่ว แต่ทั้งศิษย์พี่ตี๋หยุนและศิษย์น้องหลินอู่เหิ่น ต่างก็เป็นศิษย์ที่หลินมั่วรับระหว่างการเดินทาง

ด้วยข้อจำกัดต่าง ๆ เขาจึงต้องจัดงานอย่างเรียบง่ายตามสถานการณ์

หลินอู่เหิ่นไม่ใช่คนช่างพูด จึงพยักหน้าตอบรับอย่างว่าง่าย

พิธีรับศิษย์จึงเสร็จสมบูรณ์

หลินมั่วลุกขึ้น ใช้นิ้วชี้แตะที่หว่างคิ้วของหลินอู่เหิ่นเบา ๆ

“ผ่อนคลายจิตใจสิ”

ทันใดนั้น เมื่อหลินอู่เหิ่นปิดตาลง เคล็ดวิชาสองบทก็ปรากฏขึ้นในจิตใจของเธอ

“เคล็ดวิชานิรมิต” และ “เคล็ดวิชาเซียวเหยา”

“นี่คือสุดยอดเคล็ดวิชาที่ฉันฝึก ถือเป็นสุดยอดเคล็ดวิชาระดับโลก”

ทันทีที่สิ้นคำพูด บรรดาผู้นำกลุ่มต่าง ๆ ที่ร่วมงาน ต่างเบิกตากว้างเป็นประกาย

สายตาเร่าร้อนราวกับจะกลืนกินหลินมั่วเข้าไป

สุดยอดเคล็ดวิชาระดับโลก!

ถ้าพวกเขาได้ฝึกบ้างก็คงมีโอกาสบรรลุขั้นบรมครู!

แต่พวกเขาก็รู้ตัวดีว่า ด้วยวัยและพรสวรรค์ของตัวเอง โอกาสแบบนี้ทำได้แค่ฝันเท่านั้น

หลินอู่เหิ่นลืมตาขึ้น ก่อนจะคุกเข่าก้มกราบสามครั้งอย่างหนักแน่น

“ศิษย์…เข้าใจแล้ว!”

“ตั้งใจฝึกฝน อย่าให้ฉันต้องผิดหวัง ไปเถอะ”

หลินอู่เหิ่นลุกขึ้นและเดินตามคนรับใช้ออกจากห้องไป

บรรดาผู้นำเต็มไปด้วยความสงสัยและอยากรู้อยากเห็น ต่างก็กรูเข้าหาหลินมั่วทันที

“คุณหลิน เด็กน่ารักแบบนี้ไปเจอมาจากไหนกัน”

“ผมก็มีลูกสาว อายุไล่เลี่ยกัน คุณหลินรับเป็นศิษย์อีกคนดีไหม”

“ใช่ ๆ คุณหลิน สนใจลูกชายผมไหม ลูกชายผมชื่อ หวังเถิง หน้าตาดี พรสวรรค์เยี่ยม อยากพบเขาไหม”

เสียงพูดคุยดังไม่ขาดสาย

แต่ทันใดนั้น หม่าปังเต๋อก็ตะโกนลั่น พร้อมทั้งเตะหวังจั่งซิ่งที่อยู่ข้างหน้าจนกระเด็น

ปากบอกว่าจะไม่ทำเหมือนพวกเรา แต่ตัวเองกลับคุกเข่ากราบไปแล้ว!

“เล่นงานมันเลย!”

ไม่รู้ว่าใครตะโกนขึ้นมา

บรรดาผู้นำกลุ่มไม่รอช้า พุ่งเข้าไปรุมทันที

“พวกแกกล้าหรือไง! ฉันเป็นถึงขั้นครึ่งก้าวบรมครูนะ!”

หม่าปังเต๋อขู่เสียงดัง

แต่โชคร้ายที่เขาไม่ใช่คนเดียวที่อยู่ในขั้นครึ่งก้าวบรมครู

ผู้อำนวยการชิวฉวยโอกาสเตะหม่าปังเต๋อจนล้มคว่ำ

ทุกคนต่างกรูกันเข้าไป จับแขนจับขารุมต่อยไม่ยั้ง

ถึงจะสู้ได้ แต่สู้หลายมือไม่ไหว หม่าปังเต๋อจึงโดนซัดไปหลายหมัด

หลินมั่วนั่งมองเหตุการณ์อย่างขำ ๆ

เขาไม่ได้คิดจะห้ามแต่อย่างใด

ถึงแม้หม่าปังเต๋อจะดูหุนหันพลันแล่น แต่ก็เป็นคนที่คิดรอบคอบ

เขารู้ดีว่าหลินมั่วไม่มีทางรับคนไร้ฝีมือเป็นศิษย์แน่นอน จึงตั้งใจสร้างเรื่องวุ่นวายเพื่อเบี่ยงประเด็น

ส่วนหมัดที่ทุกคนซัดใส่ ก็คงจะมีความแค้นส่วนตัวแอบซ่อนอยู่ไม่น้อย...