หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3952

ด้วยชัยชนะของสำนักดาบในศึกแรก

แม้จะไม่ได้รับรางวัลเป็นรูปธรรม

แต่ตอนนี้พวกเขาก็โดดเด่นกว่ากองกำลังอื่น ๆ ทั้งแปดอย่างเห็นได้ชัด เดินไปทางไหนก็เชิดหน้าชูตาอย่างภาคภูมิใจ

สิ่งนี้ทำให้กองกำลังอื่น ๆ ไม่พอใจอย่างยิ่ง

แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะชัยชนะของสำนักดาบในศึกแรกนั้นชัดเจน พวกเขาสามารถใช้คนเพียงสี่พันคน สังหารศัตรูได้ถึงห้าหมื่นคน ถือเป็นความดีความชอบที่ยิ่งใหญ่

ความหยิ่งทะนงนี้ พวกเขาก็ได้มาด้วยฝีมือตัวเอง

แต่โอกาสในการลบล้างความเหนือกว่าของสำนักดาบมาถึงแล้ว กองกำลังอื่น ๆ ย่อมไม่ปล่อยโอกาสนี้ไปแน่นอน

“ผมเอง!”

เสียงทุ้มหนักดังขึ้น เว่ยจิ่วก้าวออกมาด้วยความมั่นใจ

“พวกเรากองกำลังจั๋วชิง มีวีรบุรุษสามแสนคนพร้อมเป็นทัพหน้า!”

กองกำลังจั๋วชิงมีสมาชิกทั้งหมดสามแสนห้าหมื่นคน พวกเขาแทบจะระดมพลทั้งกองกำลังเพื่อศึกนี้โดยเฉพาะ

เว่ยจิ่วยังเน้นหนักในเรื่องจำนวนคน เพื่อกดดันหม่าปังเต๋อ

แม้สำนักดาบจะมีพลังต่อสู้เฉลี่ยสูงที่สุด แต่ข้อเสียก็คือจำนวนคนน้อย

นับรวมทั้งหมดก็แค่ประมาณสามหมื่นคน ไม่ถึงหนึ่งในสิบของกองกำลังจั๋วชิง

หม่าปังเต๋อเข้าใจความหมายแอบแฝงทันที

“ไอ้เฒ่าเว่ย แกหมายความว่าไง จงใจแขวะฉันใช่ไหม”

แต่ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ อีกฝ่ายหนึ่งก็ออกมายื่นข้อเสนอทันที

“แก็งตั่วหลันเก๋อมีทหารหนึ่งแสนแปดหมื่นนาย ขอเป็นทัพหน้าเพื่อสังหารศัตรู!”

“แก็งสวนดอกไม้ดำ มีสตรีหนึ่งแสนสี่หมื่น ขอรับหน้าที่ทัพหน้า!”

“แก็งเหยี่ยวคราม มีเก้าหมื่น...”

…

เมื่อมีผู้นำกลุ่มต่าง ๆ ออกมายื่นข้อเสนอมากขึ้น สีหน้าของหม่าปังเต๋อก็ยิ่งไม่พอใจ

เห็นได้ชัดว่าเขากำลังถูกทุกคนรุมกดดัน

“พวกสารเลว! พอสงครามจบ ฉันจะจัดการพวกแกให้หมด!”

ในขณะที่เขากำลังสบถอยู่นั้น จู่ ๆ มือใหญ่ข้างหนึ่งก็วางลงบนบ่า

“พี่หม่า ยอมรับความจริงเถอะ”

“ลูกน้องพี่มีแค่สองสามหมื่น จะบุกไปก็คงทำได้แค่ส่งเสียง”

“ฟังฉันสักหน่อย เก็บกำลังไว้ก่อน ดีกว่าไม่มีอะไรให้สู้ต่อ”

หม่าปังเต๋อหันไปมอง ก็เห็นผู้อำนวยการชิวมองเขาด้วยสายตาเสียดาย

“แกปลอบฉันหรือ”

“เปล่า ผมสะใจ! พวกสำนักดาบช่วงนี้โอหังเกินไปแล้ว”

ยังไม่ทันที่หม่าปังเต๋อจะตอบโต้ ผู้อำนวยการชิวก็เดินไปข้างหน้า

“กองกำลังวู่ซือ มีทหารหนึ่งแสนห้าหมื่นนาย ขอรับหน้าที่เป็นทัพหน้า!”

“เว่ยจิ่ว ฟังคำสั่ง!”

“กองกำลังจั๋วชิงจัดทัพหน้าสองแสนคน ได้หรือไม่”

คำพูดนี้ทำให้กลุ่มอื่น ๆ ต่างรู้สึกเสียดาย

แต่เว่ยจิ่วกลับหัวเราะอย่างสะใจ

“ฮ่า ๆ ๆ ขอโทษด้วยทุกคน ผมคงต้องรับตำแหน่งนี้แล้ว!”

เขาก้าวออกมารับธงทัพหน้าอย่างภาคภูมิใจ พร้อมทั้งโบกมือใส่หม่าปังเต๋อด้วยท่าทางโอ้อวด

ความหมายชัดเจนว่า “ดูซะ!”

“โคตรน่ารำคาญ!” หม่าปังเต๋อสบถออกมาอย่างหงุดหงิด

การแต่งตั้งยังดำเนินต่อไป

สวนดอกไม้ดำ รับหน้าที่เป็นทัพช่วยเหลือ

กองเหยี่ยวคราม เป็นกองเสริมคอยสนับสนุนสองฝ่าย

ส่วนหม่าปังเต๋อที่ไม่พอใจ ก็ได้รับแต่งตั้งให้เป็น

หน่วยจู่โจมพิเศษ

มีหน้าที่บุกทะลวงแนวป้องกันศัตรู

แม้จะไม่ใช่ทัพหน้า แต่ก็เป็นตำแหน่งสำคัญยิ่ง

สิ่งนี้ช่วยปลอบใจหม่าปังเต๋อได้ไม่น้อย