หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4026

“แค่หวัดเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างนั้นเหรอ”

หม่าปังเต๋อดวงตาแดงก่ำเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย เขาตะโกนลั่นออกมาด้วยความเดือดดาล

“นายเรียกไอ้นี่ว่าแค่หวัดเล็ก ๆ ได้ยังไง!”

“นายรู้ไหมว่าตอนนี้ข้างนอกมีคนติดเชื้อไปมากแค่ไหน แล้วนายยังมานั่งพูดว่ามันเป็นแค่หวัดอีกเหรอ!”

ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกมา

หวังจั่งซิ่งก็เริ่มรู้ตัวว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เขารีบลุกขึ้นแล้วเปิดหน้าต่างออกทันที

ห้องทำงานของเขาถูกออกแบบให้มีระบบป้องกันเสียงรบกวนจากภายนอกเป็นพิเศษ เพื่อให้สามารถทำงานได้อย่างมีสมาธิสูงสุด

ทันทีที่หน้าต่างถูกเปิดออก

เสียงไอที่ดังระงมไปทั่วบริเวณก็ทะลักเข้าสู่โสตประสาทของหวังจั่งซิ่งในทันที

เขาเห็นกับตาตัวเองว่าที่ไม่ไกลจากตรงนี้ สมาชิกของ แก็งจั๋วชิง คนหนึ่งกำลังกระอักเลือดออกมา

ในวินาทีนั้น

หวังจั่งซิ่งรู้สึกเหมือนโลกหมุนคว้าง สายตาพร่ามัว

ขาของเขาอ่อนแรงจนทรุดฮวบลงไปนั่งกับพื้นโดยไม่รู้ตัว

มันชัดเจนแล้วว่า

แนวหน้าทั้งหมดกำลังเผชิญกับ การระบาดของโรคติดต่อร้ายแรง!

“เร็วเข้า พี่หม่า รีบไปเชิญคุณหลินมาด่วน”

ในตอนนี้ หวังจั่งซิ่งเองก็ติดเชื้อเข้าไปแล้ว เขาจึงไม่สามารถออกไปข้างนอกได้

หม่าปังเต๋อแค่นเสียงเย็นชา

เดิมทีเขาคิดจะปรึกษาหาทางแก้ไขกับหวังจั่งซิ่ง

แต่ไม่นึกเลยว่า ไอ้หมอนี่ก็ดันติดเชื้อไปด้วยเสียแล้ว

ขณะที่หม่าปังเต๋อกำลังจะออกไปแจ้งข่าวกับหลินมั่ว

จู่ ๆ แสงในห้องก็สั่นไหวไปมา

“ไม่ต้องไป ผมมาแล้ว”

เมื่อเห็นคนที่มา หม่าปังเต๋อไม่มีเวลาทักทาย รีบพูดขึ้นทันที

“คุณหลิน อาการของท่านอาจารย์ไม่ดีแล้ว…”

ในตอนนี้ หลินมั่วเองก็มีสีหน้าหนักอึ้ง เขายกมือขึ้นขัดจังหวะหม่าปังเต๋อ ก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดจบ

“ผมรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว!”

ตั้งแต่ที่มีคนเริ่มไอมากขึ้นเรื่อย ๆ

เขาก็รับรู้ได้ถึงความผิดปกติ

“ผมยังเจอต้นตอของการแพร่ระบาดแล้วด้วย!”

“ใครกัน?”

หม่าปังเต๋อกับหวังจั่งซิ่งแทบจะเอ่ยปากพร้อมกัน

ในตอนนี้ ดวงตาของทั้งสองคนเต็มไปด้วยประกายสังหาร

ไม่ว่าคน ๆ นั้นจะเป็นใคร จะต้องถูกกำจัดอย่างแน่นอน

เมื่อเห็นว่าหม่าปังเต๋อเริ่มสงบลงแล้ว หลินมั่วจึงพูดต่อ

“ฉันเค้นข้อมูลออกจากปากเฉียวมู่ได้แล้ว”

“เรื่องโรคระบาด เขาตั้งใจนำมันเข้ามาแพร่เชื้อจริง ๆ”

“เพียงแต่เขาเองก็ไม่รู้ว่าโรคนี้คืออะไรกันแน่”

นี่แหละคือปัญหาที่ใหญ่ที่สุด

ทันทีที่หลินมั่วสังเกตเห็นความผิดปกติ เขาก็รีบไปหาเฉียวมู่โดยไม่รอช้า

หลังจากเค้นคำพูดจากปากของอีกฝ่าย แม้จะได้รับข้อมูลบางส่วนมา แต่ดูเหมือนเฉียวมู่จะคาดการณ์เอาไว้ล่วงหน้าแล้วว่าตัวเองจะถูกสอบสวน

ดังนั้น เขาจึงไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับโรคระบาดนี้เลยแม้แต่นิดเดียว

หลังจากได้ยินสิ่งที่หลินมั่วแบ่งปัน หม่าปังเต๋อก็ถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด

“คุณหลิน โรคนี้มันถึงตายหรือเปล่า”

หวังจั่งซิ่งเองก็อยากถามคำถามนี้เช่นกัน

ในตอนนี้ ทั้งสองคนต่างจ้องมองหลินมั่วด้วยความกังวล สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความคาดหวังว่าคำตอบที่ได้รับจะเป็นคำตอบที่พวกเขาอยากได้ยิน

แต่ความจริงกลับไม่เป็นเช่นนั้น

หลินมั่วมีสีหน้าหนักอึ้ง ก่อนจะพยักหน้าช้า ๆ

“ที่แย่ก็คือ โรคนี้ไม่เพียงแต่มีอัตราการแพร่กระจายที่สูงมาก แต่ยังเป็นโรคติดต่อที่มีอัตราการเสียชีวิตสูงอีกด้วย”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ผู้นำทั้งสองต่างเบิกตากว้าง สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึง

โดยเฉพาะหวังจั่งซิ่ง สีหน้าของเขาซีดเผือดจนแทบไร้สีเลือด ราวกับเพิ่งได้ยินข่าวร้ายที่หนักหนาที่สุดในชีวิต