หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4033

หัวหน้าทีมที่นำทัพมา เมื่อเห็นลูกน้องของตัวเองถูกจับ

สีหน้าก็ไม่พอใจขึ้นมาทันที

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น”

“กล้าเเตะคนของฉัน ไม่อยากมีชี…วิต…”

ตอนเเรก เขาตั้งใจจะถามว่าไอ้คนที่ก่อเรื่องวุ่นวายคนนี้ ไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้วใช่ไหม

อย่างไรก็ตามเมื่อหัวหน้าทีมเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน

ก็ตกใจจนตัวสั่นเทิ้ม ลิ้นก็เริ่มพันกันอย่างควบคุมไม่ได้

เมื่อครั้งที่อยู่ในสำนักไห่หลาง เขามีโอกาสได้เห็นรูปร่างหน้าตาของหลินมั่วด้วยตาตัวเอง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งท่าทีอ่อนน้อมถ่อมตนของไห่หลางหวังเจ้าสำนักต่อหน้าชายผู้นี้ มันฝังลึกลงไปในสมองของเขา

เมื่อคิดถึงตรงนี้ หัวหน้าทีมก็หันไปมองลูกน้องคนนั้น ความโกรธก็พลันเเล่นขึ้นสู่ดวงตาทันที

“ไอ้เวรเอ๊ย!”

ลูกน้องที่ถูกจับตัวไว้ยังไม่ทันตั้งตัว ก็ถูกเตะเข้าที่ก้นอย่างจัง

ด้วยเเรงเฉื่อย เขาก็ล้มคว่ำคะมำหงายท้องไปข้างหน้า

ฟันหน้าซี่ใหญ่ถูกกระเเทกจนหักเกลี้ยง

อย่างไรก็ตามหัวหน้าทีมไม่ได้หยุดอยู่เเค่นั้น

หลังจากพลิกลูกน้องลงพื้น เขาก็คร่อมร่างของคนๆนี้ทันที

กำปั้นใหญ่เท่ากระสอบทราย ก็กระหน่ำทุบลงไปอย่างบ้าคลั่งราวกับห่าฝน

จนกระทั่งหัวหน้าทีมเริ่มหอบหายใจถี่ เขาถึงได้หยุดมือ

“คุณหลิน…หลินมั่ว ลูกน้องไม่รู้ความ บังอาจล่วงเกินคุณ!”

“หวังว่าคุณจะไม่ถือสาหาความ!”

พูดพลางเขาก็หอบหายใจอย่างเเรง โค้งคำนับลงอย่างนอบน้อม

ในใจกลับเต็มไปด้วยความกังวลอย่างยิ่ง

ผู้ยิ่งใหญ่ตรงหน้าคนนี้ เป็นบุคคลที่เเม้เเต่เจ้าสำนักของพวกเขายังเกรงกลัว

เเล้วประสาอะไรกับพวกกระจอกอย่างพวกเขาเล่า!

หลินมั่วก็ไม่ได้ตั้งใจจะหาเรื่องพวกเขาแต่ประการใด

“ไม่เป็นไร ขึ้นมาเถอะ!”

“ตอนนี้การกักตัวในเขตที่อยู่อาศัยเป็นอย่างไรบ้าง”

เมื่อเทียบกับการมาใส่ใจเรื่องการล่วงเกินกัน หลินมั่วให้ความสำคัญกับสถานการณ์การกักตัวมากกว่า

หลังจากหัวหน้าทีมถอนใจเล็กน้อยด้วยความโล่งอก แล้วรีบตอบกลับมาทันที

“ถนนทุกสายในเขตสาม พวกเราจัดการไปได้เเล้วหนึ่งในสามส่วน”

“คุณหลินมั่ว โปรดวางใจได้เลย ผมรับประกันว่าจะปฏิบัติภารกิจให้สำเร็จ!”

พูดจบ เขาก็รีบสั่งการลูกน้องที่อยู่ด้านหลังทันที

“พวกแกได้ยินกันหมดแล้วใช่ไหม!”

“รีบนำคำสั่งนี้ไปแจ้งให้หัวหน้าทีมคนอื่นๆทราบด้วย!”

“ครับ!”

หลังจากรับคำสั่ง ลูกน้องหลายคนก็ตอบรับและรีบเเยกย้ายกันไปในทิศทางของตัวเอง

ณที่เดิม

หลินมั่วมองไปที่ลูกน้องที่ถูกซ้อมจนหน้าตาบวมช้ำ

“นายลงมือหนักเกินไปแล้ว!”

พูดพลาง หยิบยาเม็ดหนึ่งออกมาจากอกเสื้ออย่างไม่ใส่ใจ

“นี่คือยาแก้เเผลภายนอก รีบให้เขากินสะ!”

หลังจากหัวหน้าทีมค้อมตัวลงรับยามา และกำลังจะกล่าวขอบคุณ

อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเงยหน้าขึ้น หลินมั่วก็หายไปนานเเล้ว

หัวหน้าทีมมองดูยาเม็ดในมือ ในดวงตาอดไม่ได้ที่จะฉายเเววโลภออกมาแวบหนึ่ง

เเต่สุดท้ายเเล้วเขาก็ยังคงละทิ้งความคิดที่จะยักยอกเอายาเม็ดนั้นไป