หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4058

ตั้งเเต่ปีศาจเฒ่าปรากฏตัวขึ้น

หลินมั่วก็รู้เเล้วว่า ไอ้เเก่สารเลวนี่มาหาเขายามวิกาลเช่นนี้ต้องไม่ประสงค์ดีแน่

ในตอนนี้อีกฝ่ายกำลังต้องการหลอกถามข้อมูลจากตัวเอง

หลินมั่วก็เลยเเกล้งเสดงร่วมมือกับเขา

“เมื่อไม่นานมานี้ กุหลาบดำพลาดท่าถูกซ้อนแผน ผมไปช่วยเหลือเเละบังเอิญเจอกับคนขององค์กรเจ็ดบาประหว่างทาง”

“จีตู๋ถ้าคนนั้นถึงกับบอกว่าจะต้องประลองฝีมือกับผมให้ได้”

ในขณะที่ปีศาจเฒ่าตั้งใจฟังอย่างจดจ่อ เตรียมที่จะฟังเรื่องราวต่อไป หลินมั่วกลับหยุดพูดเสียอย่างนั้น

ในใจของปีศาจเฒ่าร้อนรนขึ้นมา รีบถามออกมาว่า

“จากนั้นยังไงต่อ”

“จากนั้นผมก็ได้รับบาดเจ็บไง!”

“เเล้วจีตู๋ถ้านั่นล่ะ”

เมื่อได้ยินคำถามนี้ หลินมั่วก็แอบหัวเราะในใจ

ไอ้เเก่จอมปลอม ในที่สุดหางจิ้งจอกก็โผล่ออกมาเเล้ว

ถามมากมายขนาดนั้นก็เพื่ออยากจะรู้ความสามารถของจีตู๋ถ้าเท่านั้นเอง

“อืม จะว่ายังไงดี จีตู๋ถ้าคนนั้นเเข็งเเกร่งมาก”

“ต่อให้ใช้ไพ่ตายทั้งหมด ก็เเค่สร้างบาดแผลถลอกปอกเปิกให้เขาได้นิดหน่อย”

แน่นอนว่าเขาไม่มีทางบอกความจริงว่าจีตู๋ถ้าได้รับบาดเจ็บ

เจ็ดส่วนจริงสามส่วนเท็จ

ก็เพื่อที่จะรบกวนการตัดสินใจของไอ้เเก่สารเลวนี่

เป็นไปตามคาด

หลังจากปีศาจเฒ่าฟังจบ คิ้วก็ขมวดเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว

แต่จากคำพูดของหลินมั่ว เขาก็ไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าจริงหรือเท็จ

เเต่หากให้เขาไปเขตสองเพื่อยืนยันด้วยตัวเอง เขาก็กลัวว่าจะถูกเปิดโปง

หลังจากลังเลอยู่นาน

เขาก็จับจ้องสายตาไปที่หลินมั่ว ค่อยๆหรี่ตาลงเล็กน้อย

เมื่อดูจากออร่าภายนอกแล้ว สภาพของหลินมั่วในตอนนี้ดูอ่อนแออย่างเห็นได้ชัด

หากสามารถจับตัวเขาได้อย่างง่ายดาย เขตสามก็จะไม่เป็นของตัวเองอีกเหรอไง

ในขณะเดียวกันก็ยังสามารถล้วงข้อมูลที่ต้องการจากปากของหลินมั่วได้อีกด้วย

นี่มันได้ประโยชน์สองต่อ

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ปีศาจเฒ่าก็เอ่ยถามอย่างลองเชิงด้วยน้ำเสียงน่าขนลุก

“คุณหลิน อาการบาดเจ็บของคุณไม่เป็นไรจริงๆใช่ไหม”

เมื่อพูดอีกครั้ง น้ำเสียงก็ไม่ได้เเสดงความห่วงใยอีกต่อไป

ตรงข้ามกลับแฝงด้วยความเย็นชาเล็กน้อย

แผนการที่เขาจะเเย่งชิงกระโหลกคริสตัลในอนาคต จะตกอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบอย่างยิ่ง

เมื่อคิดถึงจุดนี้ ในที่สุดปีศาจเฒ่าก็เลือกที่จะยอมเเพ้

“คุณหลิน พักรักษาตัวให้ดีเถอะ!”

“ไม่คิดประลองฝีมือกันหน่อยจริงๆเหรอ” หลินมั่วพูดด้วยความเสียดายเล็กน้อย

“โอกาสหายากนะ!”

ยิ่งหลินมั่วพูดมากเท่าไร ปีศาจเฒ่าก็ยิ่งสงสัยมากขี้นเท่านั้นว่าหลินมั่วจงใจยั่วโมโหเขา

“ไม่ล่ะไม่ล่ะ!”

“จู่ๆฉันก็นึกขึ้นมาได้ว่า ในพรรคยังมีธุระสำคัญบางอย่างที่รอให้ผมจัดการอยู่”

“คุณหลิน พักผ่อนให้สบาย ขอตัว!”

สิ้นเสียง

ร่างของปีศาจเฒ่าก็หายวับไปจากห้องในทันที

หลังจากนั้นอีกนาน

หลินมั่วจึงวางดาบไท่อาในมือลง แล้วถอนหายใจเล็กน้อย

สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้เป็นเพียงเเค่เกมจิตวิทยาที่เขาเล่นเท่านั้น

เพียงเเค่ขยับพลังของกระบี่ไท่อาออกมาเล็กน้อย พลังวิญญาณอันน้อยนิดในร่างกายของเขาก็ถูกสูบออกไปจนหมดเกลี้ยงเเล้ว

ไม่ต้องพูดถึงการลงมือเลย เเค่เขาจะลุกจากเตียงยังลำบาก!