หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4059

“ดูท่าต้องรีบฟื้นฟูพลังฝีมือให้เร็วที่สุด”

หลินมั่วพึมพำกับตัวเอง

ในเมื่อปีศาจเฒ่าได้ลองหยั่งเชิงเป็นครั้งเเรกแล้ว

ในภายภาคหน้าไม่มีทางที่จะยอมรามือไปง่ายๆแน่นอน

หากเขาจับได้ถึงความอ่อนแอของตนเอง เมื่อถึงเวลานั้นไอ้สารเลวนั้นจะต้องลงมืออย่างเเน่นอน

เมื่อคิดถึงจุดนี้ ความรู้สึกต้องการที่จะฟื้นฟูพลังของหลินมั่ว ก็ยิ่งร้อนรนมากขึ้นอีกหลายส่วน

เขตสามที่ตนอุตส่าห์จัดการให้เข้าที่เข้าทางแล้ว

จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะยกให้คนอื่นมาเชยชมผลสำเร็จไปอย่างง่ายๆ

ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิดอยู่นั้น พลันก็สังเกตุเห็นว่าภายในห้องเงียบสงัดผิดปกติ

ลูกศิษย์ไม่อยู่!

“ศิษย์รัก!”

หลังจากที่เขาเรียกออกมาอย่างไม่รู้ตัว

รอบด้านนอกจากเสียงแมลงร้องระงมเป็นช่วงๆแล้ว ก็ไม่มีความเคลื่อนไหวอื่นใดอีกเลย

ในเวลานี้ ใจของหลินมั่วพลันเกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้นมาอย่างรุนเเรง

อู๋เหิ่นหายไปเเล้ว!

…

เสียงฝีเท้าที่เร่งรีบดังไปทั่วทางเดิน

หม่าปังเต๋อที่ถูกเสียงเคาะประตูถี่ๆปลุกให้ตื่น กำลังจะอาละวาด

แต่ทว่าเมื่อเขาได้ยินว่าเป็นคำเรียกฉุกเฉินของหลินมั่ว เขาก็ถึงกับพูดไม่ออกในทันที

จึงรีบคว้าเเขนเสื้อมาใส่อย่างลวกๆ แล้วบึ่งออกไป

เมื่อมาถึงห้อง กุหลาบดำก็มาถึงก่อนหน้าเขาแล้ว

“คุณหลิน เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอครับ”

“อู๋เหิ่นหายตัวไป!”

ในขณะนี้ น้ำเสียงของหลินมั่วเริ่มต่ำลงอย่างมาก รอบกายแผ่รังสีสังหารอย่างต่อเนื่อง

ฝ่ามือที่กำดาบยาวไว้ เริ่มสั่นเทาเล็กน้อย

“อะไรนะ”

เมื่อได้รับข่าวสารนี้ ในใจของหม่าปังเต๋อก็รู้สึกตึงเครียดขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

เขารู้ดีว่าหลินมั่วทุ่มเททุกอย่างให้กับศิษย์คนนี้

เรียกได้ว่าเลี้ยงดูมาเพื่อที่จะให้เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งเลยทีเดียว

ตอนนี้ศิษย์คนนี้หายตัวไป

เรื่องนี้ใหญ่หลวงนัก

หลังจากหม่าปังเต๋อดึงความคิดกลับมา ก็รีบพูดขึ้น

“คุณหลิน ผมจะรีบเกณฑ์คนไปตามหา!”

ในขณะที่เขากำลังหันหลังเตรียมที่จะไปสั่งลูกน้อง หลินมั่วกลับเรียกเขาไว้

“รอเดี๋ยว!”

แต่กลับมองข้ามจุดหนึ่งไป

อู๋เหิ่นอาจจะแอบหนีออกไปเองก็ได้

ตอนกลางวัน เด็กสาวคนนี้มีท่าทีผิดแปลกไปจากปกติ เธอเริ่มเเสดงความสนใจในสมุนไพรจีน

ตอนนั้นเขาไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก

ตอนนี้ถูกกุหลาบดำทักท้วงเช่นนี้ หลินมั่วก็นึกขึ้นได้

แต่ถึงกระนั้นก็ตาม

ความรู้สึกกระวนกระวายในใจของเขาก็ยังไม่ลดน้อยลงไปเลยแม้แต่น้อย

มักรู้สึกอยู่เสมอว่าทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้ง่ายขนาดนั้น

คิดไปคิดมา เขาก็ยังพูดกำชับ

“ท่านหม่า คุณจับตาดูปีศาจเฒ่าหน่อย!”

“หะ?”

เมื่อได้ยินชื่อนี้ หม่าปังเต๋อก็เเสดงสีหน้าตกใจ

“ไอ้เเก่จอมปลอมนั่น กล้าดียังไง ถึงกับลงมือกับอู๋เหิ่น?”

“ให้ตายสิ ข้าจะลากคอมันมาเดี๋ยวนี้เลย จะทำให้มันรู้ว่าทำไมดอกไม้ถึงแดง!”

พูดจบเขาก็บีบนิ้วกระดูกมือที่ดังกร็อบเเกร็บ

ในเมื่อหลินมั่วบอกให้เขาจับตาดูปีศาจเฒ่าเป็นพิเศษ

นั้นก็แสดงว่าไอ้สารเลวนั่นต้องมีปัญหาอย่างแน่นอน