หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4060

“หยุดโวยวายหน่อยเถอะ!”

หลินมั่วกล่าวอย่างอ่อนแรงเล็กน้อย

เป็นเพราะตอนนี้ร่างกายเขาไม่อำนวย ถ้าไม่เช่นนั้นคงต้องสั่งสอนหม่าปังเต๋อไปสักยกแล้ว

ถึงแม้ว่าไอ้หมอนี่จะฉลาดขึ้นมาบ้างเเล้ว

แต่นิสัยใจร้อนวู่วามกลับไม่เปลี่ยนแปลงไปเลยสักนิด

“ทางด้านปีศาจเฒ่า คุณเเค่จับตาดูเขาให้ดีก็พอ”

“อีกอย่างจำไว้ว่าอย่าเเสดงออกให้เห็นชัดเจนเกินไป มิฉะนั้นอาจโดนจับได้”

เมื่อได้ยินคำเตือนนี้ หม่าปังเต๋อกลับรู้สึกสงสัยขึ้นมาบ้าง

“ไอ้แก่ขี้โรคที่อ่อนแอขนาดนั้นจะมีความสามารถถึงเพียงนั้นเลยเหรอ”

หลินมั่วเหลือบมอง “ทำไม คุณคิดว่าผมกำลังหลอกคุณอยู่เหรอ”

หลังจากทั้งสองคนสบตากัน หม่าปังเต๋อก็หดคอลงอย่างจนใจ ไม่กล้าส่งเสียงโวยวายอีก

“อีกเรื่อง ท่านหม่า หากไม่มีคำสั่งของผม คุณห้ามลงมือกับปีศาจเฒ่าเด็ดขาด จำได้ไหม”

หลินมั่วกำชับอีกประโยค

เขาก็กังวลถึงนิสัยใจร้อนของหม่าปังเต๋อ

หากประมาททำให้คนผู้นั้นโกรธขึ้นมา ไม่รู้ว่าไอ้หมอนี่จะตายอย่างไรด้วยซ้ำ

และท่าทีหวาดระเเวงที่หลุดออกมาโดยไม่ตั้งใจในน้ำเสียงของเขา ก็ทำให้หม่าปังเต๋อใส่ใจเป็นพิเศษ

“จำได้แล้ว!”

หม่าปังเต๋อตอบประโยคหนึ่ง สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมา

ดูเหมือนว่าไอ้แก่สารเลวนี่ก็เป็นผู้เชี่ยวชาญที่ซ่อนคมเอาไว้อย่างลึกซึ้ง

ท้ายที่สุดเเล้วตัวละครที่ทำให้เเม้เเต่หลินมั่วยังหวาดระแวง ย่อมต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

เเต่ก็สามารถลองหยั่งเชิงดูสักหน่อย!,

เมื่อคิดถึงตรงนี้ มุมปากของหม่าปังเต๋อก็พลันปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมา

เมื่อหลินมั่วเห็นท่าทีของไอ้หมอนี่ก็รู้ทันทีว่าไม่ใช่เรื่องดี

“ท่านหม่า คุณต้องระวังให้ดี ตอนนี้เป็นช่วงเวลาสำคัญ”

“เข้าใจเเล้ว ผมไม่ใช่คนบุ่มบ่ามวู่วามขนาดนั้นสักหน่อย”

มุมปากของหลินมั่วกระตุก หน้าดำคล้ำไปหมด

ทั้งเขตสามมีไอ้หมอนี่นี่เเหล่ะที่วู่วามที่สุดแล้ว

ก็ไม่รู้ว่าไอ้หมอนี่เอาความหน้าด้านมาจากไหนถึงกล้าพูดจาเหลวไหลเช่นนี้

หม่าปังเต๋อไม่ได้ล่วงรู้ถึงสิ่งที่หลินมั่วคิด

“คุณหลิน งั้นผมไปก่อนนะครับ”

พูดจบเขาก็โบกมือไปมา โดยอ้างว่าจะไปสั่งให้คนออกตามหาหลินอู๋เหิ่น เเล้วออกไปจากที่นี่

หลังจากตามหามาตลอดทั้งคืน

ตอนนี้ในที่สุดก็มีผลลัพธ์เเล้ว

ด้วยความตื่นเต้น เขาพุ่งตัวกระโดดออกไปไกลถึงสี่ห้าเมตร

ในขณะที่ร่างกายกำลังจะร่วงลงสู่เบื้องล่าง พลังงานสีดำก็พลันประทุขึ้นรอบฝ่ามือ

ชั่วพริบตาเดียว พลังงานสีดำก็ควบเเน่นกลายเป็นกรงเล็บแหลมคม เเทรกตัวเข้าไปในหินผาอย่างง่ายดายราวกับตัดเต้าหู้

ในขณะเดียวกัน กรงเล็บสีดำให้ลักษณะเดียวกันก็ปรากฏขึ้นบนเท้าทั้งสองของเธอ

วินาทีต่อมา หลินอู๋เหิ่นก็ทะยานไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

บนหน้าผาที่สูงชันและอันตรายถึงตายแห่งนี้

สำหรับคนอื่น ที่นี่คือดินแดนเเห่งความตาย

แต่สำหรับเธอที่นี่กลับเหมือนสวนหลังบ้านของตัวเอง

ไม่ถึงสิบวินาที เธอก็มาถึงข้างกายดอกจินเฉียน

ดึงมันออกมาจากดินทั้งรากแล้วยัดลงไปในกระเป๋าเป้ด้านหลัง

“เสร็จงาน!”

หลังจากทำทุกอย่างเสร็จ เธอก็ห้อยหัวลงกลางอากาศ ตบมือปัดฝุ่นดินที่ติดอยู่บนฝ่ามือ

ท่าทางสบายๆเป็นตัวของตัวเอง