หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4088

เมื่อหลินมั่วเล่าเรื่องราวอย่างละเอียด เสวี่ยเหลียนก็เข้าใจถึงความกังวลของหลินมั่ว

หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน เธอก็เอ่ยปากพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“ฉันสามารถให้คุณปู่มารับคุณได้นะคะ!”

“ถึงเวลานั้น พวกเรากลับไปประเทศจีน ให้พวกมันมีสิบหัวใจ ก็ไม่กล้าต่อกรกับคุณหรอกค่ะ”

เสวี่ยเหลียนบางทีตัวเองก็อาจจะไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ

ตั้งเเต่ทั้งสองฝ่ายได้กลับมาพบกันอีกครั้ง แผนการทั้งหมดของเธอก็วนเวียนอยู่รอบตัวของหลินมั่ว

ข้อกังวลมากมายจากภายนอกก็ถูกเธอมองข้ามไปโดยไม่รู้ตัว

และเมื่อคำแนะนำนี้ถูกเอ่ยออกมา หลินมั่วก็ปฏิเสธทันที

“ถ้าผมไปแล้ว พวกเขาจะทำอย่างไร”

หลินมั่วส่ายหน้ายิ้มขมขื่นแล้วพูดว่า

“กองกำลังทั้งหมดในเขตสาม ล้วนประทับตราสัญลักษณ์ของหลินมั่ว”

“ถ้าผมไปแล้ว พวกเขาจะทำอย่างไร”

สิ่งที่อยู่ตรงหน้าที่สุดคือตระกูลลอเร้นซ์ ทั้งสองฝ่ายมีความเเค้นลึกซึ้งถึงขั้นเลือดท่วมแผ่นดิน ไม่มีวันเลิกรา

เบื้องหลัง ปรมาจารย์ที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดก็เริ่มที่จะเคลื่อนไหวอย่างกระวนกระวายแล้ว

ต้องรู้ว่า ไห่หลางหวังกับหลันเตี๋ยอี ก็อยู่เขตสาม

หลักการที่ว่าอยู่ใกล้หอคอยน้ำ ย่อมได้แสงจันทร์ก่อนใคร ไม่มีใครไม่รู้หลักการนี้

“มีความเป็นไปได้ไหม ที่พวกเราจะพาพวกเขาจากไปด้วยกัน”

น้ำเสียงของเสวี่ยเหลียนเริ่มที่จะร้อนรน

“คุณยังมีดินแดนกว้างใหญ่ไพศาลอยู่อีกผืนหนึ่งหรอกหรือคะ”

“การจัดวางให้เกาะนรกสักเกาะหนึ่งอาศัย ย่อมเหลือเฟือแน่นอน”

“หลินมั่วพวกเรากลับไปกันเถอะ วังวนอันตรายแบบนี้ พวกเราสามารถหลีกเลี่ยงได้”

ยิ่งเธอเป็นห่วงหลินมั่วมากเท่าไร จิตใจก็ยิ่งว้าวุ่นสับสนมากขึ้นเท่านั้น

สิ่งล่อใจอย่างกระโหลกคริสตัลนั้นยิ่งใหญ่เกินไป

แม้แต่ปรมาจารย์ เพื่อที่จะได้สิ่งนี้มาครอบครอง ก็ยังต้องทำทุกวิถีทาง

เมื่อเผชิญหน้ากับองค์กรเจ็ดบาป เมื่อเผชิญหน้ากับปรมาจารย์ที่ซ่อนตัวอยู่ที่ไม่ทราบจำนวน ต่อให้ความสามารถส่วนบุคคลจะแข็งแกร่งเพียงใด ก็ย่อมมีขีดจำกัด

เธอไม่อยากเห็นหลินมั่วต้องเข้าไปพัวพันกับวังวนอัตรายนี้ต่อหน้าต่อตา!

“คุณรู้เรื่องราวในอดีตของผมนี่นา!”

หลินมั่วยิ้มอย่างอ่อนโยน มองใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลนั้น ในใจของเขาก็พลันอบอุ่นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก แผ่ซ่านไปทั่วร่าง

ในเวลานี้เอง หลินมั่วก็พลันหยุดการกระทำที่กำลังคัดแยกยาอยู่ในมือ ยกฝ่ามือขึ้นเล็กน้อย

เเต่วินาทีถัดมา เขาก็พลันได้สติขึ้นมา

“ไม่ต้องเป็นห่วง!”

ขณะอยู่ต่อหน้า!

เสวี่ยเหลียนก็รับรู้ถึงนิสัยของหลินมั่ว

เมื่อเป้าหมายใดที่เขาตัดสินใจแล้ว ต่อให้วัวสิบตัวมาลากก็ฉุดไว้ไม่อยู่

ดังนั้น เสวี่ยเหลียนจึงยอมล้มเลิกความตั้งใจที่จะโน้มน้าว แล้วเอ่ยปากพูดอย่างขี้เล่นว่า

“ก็ได้ค่ะ ฉันจะอยู่กับคุณ ข้ามผ่านน้ำครำแห่งเกาะนรกนี้ไปด้วยกัน!”

“เอิ่ม…”

เมื่อคำพูดนี้ออกมา หลินมั่วถึงกับพูดไม่ออก

ที่เขาขอความช่วยเหลือจากเสวี่ยเหลียน ก็เพราะรู้สึกว่าตนเองไม่มีเรี่ยวแรงจริงๆ

จึงจำใจเอ่ยปากออกมาอย่างหมดหนทาง

หนำซ้ำ หลังจากที่ตนเองปลุกลูกศิษย์ให้ฟื้นคืนมาได้แล้ว ก็วางแผนที่จะส่งเสวี่ยเหลียนกลับไป

ไม่เคยคาดคิดเลยว่า เสวี่ยเหลียนกลับตั้งใจที่จะอยู่ที่นี่ต่อ

ชั่วขณะหนึ่ง ทั้งคู่สบตากัน

ไม่มีใครพูดอะไร

พวกเขารู้ดี ว่าอีกฝ่ายเป็นคนดื้อรั้น

เพียงแต่ไม่ได้ตระหนักว่า นิสัยดื้อรั้นของแต่ละฝ่ายนั้น ช่างคล้ายคลึงกันเหลือเกิน