หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4094

หลังจากการรักษาอันตึงเครียด

จิตสำนึกที่จมดิ่งของหลินอู๋เหิ่น ได้รับการปลุกให้ตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์แล้ว

ถึงแม้ว่าร่างกายจะยังคงอ่อนแอมาก แต่ก็ไม่ได้มีอะไรร้ายแรงอีกต่อไป

เฟิงอู๋ซิ่วดูอยู่ตลอดกระบวนการ ในใจก็เกิดคลื่นลมแรงกล้าขึ้นมา

จากความสงสัยในตอนแรก แปรเปลี่ยนมาเป็นความเลื่อมใสในตอนนี้

อารมณ์ของเขาราวกับรู้สึกได้นั่งรถไฟเหาะตีลังกา

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากได้เห็นหลินอู๋เหิ่นลืมตาทั้งคู่ขึ้น เฟิงอู๋ซิ่วก็ไม่สามารถระงับความตกใจในใจได้อีกต่อไป

“หมอเทวดาหลิน นี่…นี่รักษาหายแล้วเหรอครับ”

การรักษาครั้งนี้ กล่าวได้ว่าเป็นการชุบชีวิตคนตายก็คงจะไม่เกินจริงนัก

“ไม่งั้นจะพูดว่าไงละครับ!” หลินมั่วเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก พลางโต้แย้งกลับด้วยสีหน้าที่เอือมระอา

แต่เมื่อหลินมั่วหวนนึกถึงพฤติกรรมของเฟิงอู๋ซิ่วเมื่อก่อน สีหน้าของเขาก็พลันแปรเปลี่ยนเป็นไม่พอใจขึ้นมา

“ถึงแม้ผมจะติดหนี้บุญคุณของพวกคุณ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างยังต้องขึ้นอยู่กับความเห็นของอู๋เหิ่นเอง!”

“หากท่านผู้อาวุโสคิดที่จะบังคับขู่เข็ญ ผู้น้อยก็อาจต้องล่วงเกินแล้ว!”

น้ำเสียงที่แข็งกร้าว เจือปนไปด้วยเจตนาสังหารอยู่จางๆ

ศิษย์ของตนเอง ขอเพียงแค่ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ผู้ใด ไม่ว่านางจะตัดสินใจอย่างไร

หลินมั่วก็พร้อมที่จะสนับสนุน

แต่หากมีผู้ใดคิดที่บีบบังคับอู๋เหิ่น ต่อให้หลินมั่วต้องแลกด้วยการสูญเสียเลือดจากหัวใจที่เหลืออยู่อีกสองหยดสุดท้าย ก็จะทำให้ฝ่ายตรงข้ามต้องชดใช้อย่างแน่นอน

เมื่อเฟิงอู๋ซิ่วได้ยินคำพูดนี้ ก็โบกมือรัว

“หมอเทวดาหลินเข้าใจผิดแล้ว!”

“เมื่อก่อนผมใจร้อนเกินไป จนสติเลอะเลือนไปชั่วขณะ!”

หลังจากอธิบายไปประโยคหนึ่ง เขาก็พูดต่อ

“โดยส่วนตัวผมก็สนับสนุนท่าทีของหมอเทวดาหลินเช่นกัน”

“การที่จะเข้าร่วมองค์กรเจ็ดบาปหรือไม่ ก็ยังต้องเคารพความเห็นของเจ้าตัวเป็นหลักครับ!”

เอิ่ม…

ท่าทีเช่นนี้ของเขา กลับทำให้หลินมั่วรู้สึกงุนงงไปบ้าง

ชายชราผู้นี้ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ตกลงวางแผนอะไรกันแน่!

แน่นอนว่าไม่ว่าจะอย่างไร หลินมั่วก็ไม่มีทางเชื่อคำพูดเหลวไหลของเฟิงอู๋ซิ่วอย่างแน่นอน

มันต้องมีอะไรแอบแฝงอยู่แน่นอน เขาจะไม่ลดความระมัดระวังที่มีต่อคนขององค์กรเจ็ดบาปอย่างเด็ดขาด

ขณะที่หลินมั่วกำลังครุ่นคิด

เฟิงอู๋ซิ่วก็กระทำการที่น่าตกตะลึงอย่างยิ่ง

เห็นเพียงเขาสะบัดแขนเสื้อ จัดระเบียบเสื้อผ้า

จากนั้นประสานมือและโค้งคำนับให้หลินมั่วกับเสวี่ยเหลียน

เมื่อหลินมั่วเห็นเหตุการณ์ก็อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้

การที่กล้าสาบานด้วยวิถีแห่งนักรบ ย่อมเป็นการพิสูจน์ถึงความจริงใจของชายชราผู้นี้

แต่ว่าหลินมั่วก็ยังคงไม่ลดความระมัดระวังที่มีต่อเขาอยู้ดี

“คุณคิดเห็นอย่างไร” หลินมั่วถาม

เสวี่ยเหลียนลังเลอยู่สองสามวิ จากนั้นก็ให้คำตอบ

“คุณติดค้างบุญคุณเขาอยู่ใช่ไหม”

“การยินยอมให้ท่านผู้อาวุโสเฟิงอู๋ซิ่วผู้นี้ติดตาม ก็เป็นการตอบแทนบุญคุณส่วนหนึ่งไม่ใช่เหรอคะ”

เมื่อเธอพูดเช่นนี้ หลินมั่วก็รู้สึกว่ามีเหตุผลอยู่บ้าง

อย่างไรเสียขอเพียงแค่ตนเองดูแลอูเหิ่นให้ดี

ชายชราผู้นี้ก็คงไม่สามารถทำอะไรแผลงๆได้

“เช่นนั้นก็เอาเถอะ ในเมื่อท่านผู้อาวุโสเต็มใจ ถ้างั้นก็ติดตามมาแล้วกันครับ”

“แต่ผมจะไม่รับผิดชอบสอน!”

ถือเสียว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณส่วนหนึ่งก็แล้วกัน!

หลินมั่วคิดในใจ

แต่สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ ในเวลานี้เฟิงอู๋ซิ่วกลับดีใจจนเนื้อเต้นอยู่ในใจ

สายตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความกระตือรือล้น!