หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4100

เขตแดนกักกัน คือตาข่ายป้องกันเดียวของแนวหลัง

เมื่อเผชิญหน้ากับโรคระบาดชนิดนี้ แม้แต่นักรบก็ยังเปราะบางเป็นอย่างยิ่ง

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงกลุ่มประชาชนทั่วไปที่อยู่ในแนวหลังเหล่านั้น

ด้วยสถานการณ์เช่นนี้เอง หม่าปังเต๋อจึงตัดสินใจอย่างเด็ดขาด

ไม่ว่าตนเองจะเห็นใจพวกเขามากเพียงใด แต่จะไม่มีทางปล่อยให้ผู้ติดเชื้อคนใดคนหนึ่งข้ามผ่านไปได้อย่างเด็ดขาด

เมื่อหม่าปังเต๋อออกคำสั่งเสียงดังลั่น

นักดาบหลายพันคนก็ชูดาบใหญ่ในมือขึ้นพร้อมกัน ท่าทีก็พลันแปนเปลี่ยนเป็นดุดันอย่างหาที่สุดมิได้

“ใครล้ำเข้ามาอีก ฆ่าสถานเดียว!”

เสียงเตือนที่ดังก้องกังวาน พุ่งทะยานสู่ท้องฟ้า

สีหน้าที่เคร่งขรึม บ่งบอกว่าพวกเขาไม่ได้ขู่ขวัญสหายร่วมรบที่อยู่ตรงหน้า

ขอเพียงแค่ผู้ติดเชื้อหลายหมื่นคนเหล่านี้ก้าวเข้ามาอีกก้าวเดียว

พวกเขาจะลงดาบใหญ่ในมืออย่างไม่ลังเลจริงๆ

อย่างไรก็ตาม ผู้ติดเชื้อเหล่านี้แต่เดิมทีก็มีจิตใจที่แตกสลายอยู่แล้ว ยิ่งถูกบรรยากาศในสถานที่แห่งนั้นกระตุ้น จิตใจก็ยิ่งอยู่ในสภาวะที่ร้อนรุ่ม

ความคิดเดียวที่มี ก็แค่กลับบ้านไปพบหน้าครอบครัวเป็นครั้งสุดท้าย

และถึงแม้ว่าจะมีคนบางส่วนที่ลังเลใจ ต้องการที่จะหยุดฝีเท้า

แต่คนอื่นๆที่อยู่ด้านหลัง กลับยังคงเบียดเสียดดันกันเดินหน้ามาอย่างไม่หยุดหย่อน