หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4117

“ไอ้หนุ่ม ลงมาเถอะ!”

หมออาวุโสเฉิงที่อยู่ด้านล่างเวทีพูดอย่างอ่อนแรง

“การเอาชีวิตมาทิ้งเปล่าๆเพื่อคนแก่ใกล้ลงโลงอย่างฉัน มันไม่คุ้มค่ากันเลย อย่าได้ทำเด็ดขาดนะ!”

เมื่อเผชิญหน้ากับคำทัดทานอย่างจริงใจของหมออาวุโสเฉิง หลินมั่วก็ส่ายหน้าปฏิเสธทันที

“ท่านอาจารย์ คุณดูถูกผมถึงเพียงนี้เชียวหรือ นี่มันยังไม่ได้ประลองกันเลยนะครับ!”

“พูดจริงๆก็คือ ฝีมือทางการเเพทย์ของผมก็เก่งกาจไม่เบาเลยนะครับ!”

หลินมั่วเว้นช่วงไปเล็กน้อย ลูบหน้ากากของตัวเอง จากนั้นก็พูดต่อ

“เอาเป็นว่าอธิบายอย่างนี้ก็แล้วกัน!”

“หาคนเปรียบมิได้ ในรุ่นราวคราวเดียวกันฝีมือทางการเเพทย์ของผมไร้เทียมทาน คนรุ่นเก่าก็ไม่อาจเอาชนะผมได้”

“หากเป็นระดับหมอเทวดา ผมให้เก้าส่วนสิบ!”

เพื่อที่จะให้ท่านอาจารย์เชื่อ เขาจงใจพูดให้น้อยลงไปหนึ่งส่วน

แน่นอนว่าในโลกใบนี้ ผู้ที่มีฝีมือทางการแพทย์เทียบเคียงกับตนเองก็มี

เเค่ตอนนี้ดูเหมือนจะยังไม่เคยพบเจอเท่านั้นเอง

หลังจากเขาพูดเสร็จ

บรรยากาศโดยรอบก็พลันเงียบสงัดลงในทันที

ทุกคนต่างมองมาที่หลินมั่วด้วยสายตาแบบเดียวกัน เงียบงันพูดไม่ออก

แต่เดิมทีทุกคนยังคงมีความเคารพยกย่อง รู้สึกว่าเขาเต็มใจที่จะสละชีวิตเพื่อช่วยท่านอาจารย์

คิดไม่ถึงว่ากลับเป็นคนโง่เขลาเสียได้

ในใจของหมออาวุโสเฉิงพลันหนักอึ้ง รีบร้อนสั่งลูกศิษย์ของตนเอง

“พวกเจ้าสองสามคนรีบดึงเขาลงมาเร็ว!”

เดิมทีเขาก็ไม่อยากให้ใครต้องเอาชีวิตมาทิ้งเปล่าๆเพื่อตนเอง

ในตอนนี้เมื่อพบว่า หลินมั่วดูเหมือนจะมีอาการทางจิตที่ไม่ปกติอยู่บ้าง

หมออาวุโสเฉิงก็ยิ่งแน่วเเน่ในความตั้งใจมากยิ่งขึ้น

วันนี้ต่อให้ตนเองต้องตาย ก็ไม่มีทางยอมให้หนุ่มน้อยผู้นี้ต้องมาสิ้นชีพอยู่บนเวทีอย่างเด็ดขาด

เมื่อเห็นภาพเช่นนี้ หลินมั่วก็ทำได้เพียงส่งยิ้มขื่นให้

คิดไม่ถึงว่าการพูดความจริง กลับไม่มีใครเชื่อ

ส่วนชุดคลุมดำฝั่งตรงข้ามกลับหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้คนโง่นี่คงอยากจะทำให้ฉันขำตายใช่ไหม!”

“ทั้งไร้เทียมทาน ทั้งไม่อาจเอาชนะ!”

เดิมทีชุดคลุมดำก็ไม่ได้มีความระมัดระวังใดๆอยู่เเล้ว

หลังจากตอนนี้เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นของหลินมั่ว ยิ่งไม่มีความคิดที่จะประลองฝีมือใดๆทั้งสิ้น

เพียงเเต่พวกเขายังไม่ทันที่จะได้ลงมือทำสิ่งใด

ชุดคลุมดำก็กล่าวเตือนด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“นอกจากไอ้คนโง่นี่เเล้ว ใครกล้าขึ้นเวทีคนนั้นตาย!”

“ถ้าพวกนายไม่เชื่อ ก็ลองดู!”

พูดจบ ออร่าระดับกึ่งปรมาจารย์ก็พลันปะทุออกมาในทันที ในออร่านั้นเเฝงไปด้วยจิตสังหารอย่างเข้มข้น

เห็นได้ชัดว่าคำพูดเมื่อครู่นี้ของหลินมั่ว ได้ยั่วยุเขาให้โกรธจนคลั่งได้สำเร็จแล้ว

เมื่อพูดคำนี้ออกมา

เหล่าลูกศิษย์ก็พลันหยุดฝีเท้าลงในทันที หันไปมองหมออาวุโสเฉิงด้วยสายตาที่ต้องการคำปรึกษา

เวลานี้ผู้อาวุโสเฉิงทำได้เพียงส่ายหน้าอย่างจนปัญญา

“สร้างกรรมเสียแล้ว!”

“ทำไมต้องเป็นถึงขนาดนี้ด้วย!”

เวลานี้ในใจของเขามีเเต่ความเสียใจอย่างสุดจะประมาณ

หากตนเองลงมือเร็วกว่านี้สักหน่อย เรื่องก็คงไม่ถึงขั้นต้องมาเอาชีวิตผู้บริสุทธิ์มาทิ้งเปล่าๆเช่นในตอนนี้

ส่วนคนอื่นๆในสถานที่แห่งนั้น เวลานี้ในใจมีเเต่ความคิดเดียวกัน

ไอ้คนบ้าสวมหน้ากากบนเวทีนั่น ตายแน่…