หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4116

หลังจากถูกกลุ่มชุดคลุมดำเยาะเย้ยถากถางไปยกใหญ่ บรรยากาศโดยรอบก็ยังคงเงียบสงัด

เมื่อรู้ดีแก่ใจว่าตนเองฝีมือด้อยไปกว่าคนอื่น ย่อมไม่มีใครไปตายฟรีๆอย่างแน่นอน

มีเพียงแค่เหล่าลูกศิษย์ที่อยู่ตรงหน้าท่านเฉิง ที่ลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าไม่เต็มใจ

“ผมเอง ต่อให้ตาย ผมก็จะรักษามือทั้งสองข้างของอาจารย์ไว้ให้ได้”

เพียงเเต่พอเขาพูดจบ หมออาวุโสเฉิงก็พลันตบหน้าคนผู้นี้อย่างเเรง

“เจ้าคิดจะบีบบังคับให้ฉันตายใช่ไหม”

พูดพลางเขาก็ฉวยจังหวะ คว้าดาบสั้นจากเอวของลูกศิษย์มาไว้ในมือ

ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็เงื้อดาบขึ้นฟันลงบนข้อมือของตนเองทันที

เขารู้ดีแก่ใจว่า คำพูดเยาะเย้ยของอีกฝ่ายอย่างไม่ขาดสาย

ก็เป็นเพียงเเค่ต้องการที่จะยั่วยุให้ลูกศิษย์ของเขาขึ้นเวทีไปตายเปล่า

“อาจารย์ไม่ได้นะครับ!”

การเปลี่ยนเเปลงเกิดขึ้นอย่างกระทันหัน แม้แต่ลูกศิษย์ที่อยู่ใกล้ชิดรอบกายของเขาก็ยังไม่ทันได้ตอบสนอง

ในขณะที่เห็นคมดาบกำลังจะฟันลงบนฝ่ามือของท่านเฉิง

ท่ามกลางฝูงชนก็พลันมีเงาร่างวูบผ่านไปร่างหนึ่ง

รอจนกระทั่งทุกคนมองเห็นได้ชัดเจน ก็เห็นเพียงชายคนหนึ่งสวมหน้ากาก ปรากฏตัวขึ้นในสถานที่ประลอง

และเเขนของท่านเฉิงทึ่กำลังเงื้อดาบขึ้นก็ถูกเขากุมไว้ในฝ่ามืออย่างเเน่นหนา

“ยังดี ที่มีคนยับยั้งหมออาวุโสเฉิงไว้ได้” เซียวเหลียงกล่าวด้วยความรู้สึกหวาดเสียว

เพียงเเต่รอจนกระทั่งเขาหันกลับมา ก็พบว่าข้างกายของตนเองนั้นว่างเปล่าไปแล้ว

ในเวลานี้หลินมั่วได้สวมหน้ากากเรียบร้อยเเล้ว

“หมออาวุโสเฉิง ตราบใดที่ขุนเขายังอยู่ ย่อมไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีฟืนเผา คุณยังต้องมีมือทั้งสองข้างนี้ไว้เพื่อสั่งสอนเเพทย์อีกมากมายนะครับ!”

“ขอบคุณในน้ำใจของวีรบุรุษหนุ่ม!”

ท่านเฉิงสัมผัสได้ถึงความปราถนาดีของผู้มาเยือน เพียงเเต่เขาก็ยังคงกล่าวด้วยสีหน้าที่เเน่วแน่

“แต่ว่าเมื่อพนันแล้วก็ต้องรักษาสัญญา ฉันมีชีวิตมาหลายปีขนาดนี้เเล้ว มือทั้งสองข้างนี้ก็ยังพอที่จะชดใช้ได้”

พูดจบเขาก็ออกแรงที่มือ เตรียมที่จะสะบัดมือออก

แต่ฝ่ามือของหลินมั่วกลับเเน่นราวกับคีมเหล็ก สะบัดอย่างไรก็ไม่หลุด

“ท่านอาจารย์ คุณจะรีบร้อนไปไย!”

“พวกเขาก็บอกไว้ไม่ใช่หรือ ขอเพียงเเค่สามารถเอาชนะพวกเขาก็จะรักษามือทั้งสองข้างของคุณเอาไว้ได้”

ท่านเฉิงนิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “คุณคิดจะประลองฝีมือกับพวกมัน?”

เมื่อเห็นอีกฝ่ายพยักหน้า เขากลับไม่ได้เเสดงความยินดีออกมาเเม้เเต่น้อย

ในทางตรงกันข้าม สีหน้ากลับพลันมืดครึ้มลงในทันที

“เหลวไหล!”

เพียงเเต่ว่าหลังจากผ่านการประลองปรุงยาเมื่อครู่นี้ ในเวลานี้เขากำลังอยู่ในช่วงอ่อนแรง

ทั่วร่างแทบไม่มีเรี่ยวแรงเหลืออยู่เลย

ดังนั้นจึงทำได้เพียงดิ้นรนอย่างอ่อนแรง ท่ามกลางเสียงดุด่าว่ากล่าวซ้ำแล้วซ้ำเล่า

รอจนกระทั่งหมออาวุโสเฉิงถูกลูกศิษย์พาตัวไป

ในสถานที่ประลอง ก็เหลือเพียงเเค่หลินมั่วเเละชุดคลุมดำฝั่งตรงข้าม

“น่าสนใจ!”

ชุดคลุมดำกล่าวอย่างออกรส

“แต่เดิมทีฉันนึกว่าเขตห้าจะมีแต่พวกอ่อนปวกเปียกเสียอีก!”

“คาดไม่ถึงว่า ก็ยังมีคนหนุ่มเลือดร้อนอยู่เหมือนกันนี่นา”

“ว่ามา พูดข้อเสนอของคุณมาเถอะ!”

ในน้ำเสียงที่เฉื่อยชา เต็มไปด้วยความไม่ใส่ใจ

ยาเม็ดที่ช่วยบำรุงพลังงานและจิตวิญญาณในร่างกายของเขา เพิ่งจะย่อยไปได้ไม่ถึงหนึ่งในสิบส่วนเท่านั้น

บวกกับคู่ต่อสู้ตรงหน้าก็ยังเป็นเพียงเเค่เด็กหนุ่ม

สำหรับการประลองเช่นนี้ ผู้นำชุดคลุมดำไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นใดๆทั้งสิ้น

สิ่งเดียวที่จะได้รับความเพลิดเพลิน ก็คงมีแต่ความสุขที่ได้จากการเข่นฆ่าเท่านั้น