หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4118

บนเวทีที่เงียบสงัด

ทุกสายตาจับจ้องไปที่คนทั้งสองบนเวทีประลองอย่างไม่กระพริบ

เพียงเเต่ว่านอกเหนือจากชุดคลุมดำแล้ว สายตาของผู้คนทั้งหมด ล้วนเต็มไปด้วยความเศร้าสลด

“ช่างน่าเสียดายจริงๆ!”

“หนุ่มน้อยที่ดีคนหนึ่ง ถึงแม้ว่าสมองจะดูไม่ค่อยปกติไปบ้าง เเต่ก็อายุแค่ยี่สิบกว่าปีเองนะ!”

“ในตอนนี้กลับจะต้องมาตายอยู่ที่นี่เสียแล้ว!”

พร้อมกับเสียงถอนหายใจด้วยความเสียดาย

ชุดคลุมดำบนเวที กล่าวออกมาอย่างเย็นชา

“จะประลองกันอย่างไร นายว่ามา!”

น้ำเสียงรีบร้อนมาก เขารอไม่ไหวที่จะลงมือฆ่าคนแล้ว

หลินมั่วก็ไม่อยากเสียเวลาเช่นกัน ชี้มือไปที่เตายาที่เหลืออยู่ตรงหน้าของทั้งสองฝ่าย เตาละสิบชุดโดยตรง

“ก็ใช้พวกมันนั่นแหล่ะ!”

เตายาทั้งห้าสิบชุด ล้วนเรียงลำดับจากง่ายไปยาก

ยิ่งเป็นเตายาในชุดหลังๆ ความยากในการปรุงยาก็จะยิ่งมากขึ้นตามไปด้วย

ดูเหมือนว่าจะเป็นการตอกย้ำตราประทับคนโง่ให้กับหลินมั่วไปแล้ว

สำหรับการเลือกเช่นนี้ของเขา ทุกคนกลับไม่ได้รู้สึกแปลกใจแต่อย่างใด

ชุดคลุมดำหัวเราะเยาะ

“ดี ตกลงตามที่นายต้องการ เช่นนั้นก็เริ่มกันเลย!”

ในขณะที่เขากำลังจะลงมือ หลินมั่วก็พลันขัดจังหวะขึ้น

“รอเดี๋ยว!”

“ไอ้โง่ นายจะเอาอะไรอีก”

ชุดคลุมดำถามพลางขมวดคิ้ว

“ตอนนี้คิดเสียใจแล้วหรือไง”

“น่าเสียดาย นายพลาดโอกาสนั้นไปแล้ว วันนี้นายตายแน่อย่างไม่ต้องสงสัย”

เขาตัดสินใจอย่างเด็ดขาดแล้ว วันนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องฆ่าไอ้คนโง่สวมหน้ากากตรงหน้าให้ได้

หลินมั่วยกมือขึ้นโบกไปมา

“ไม่ใช่เช่นนั้นเสียหน่อย”

“เพียงแต่ว่า เดิมพันของพวกเรายังไม่ได้ตกลงกันเลยนี่นา!”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ชุดคลุมดำหัวเราะด้วยความขุ่นเคือง

“ถ้านายชนะ อยากจะให้เป็นอย่างไรก็ย่อมได้!”

“เเต่ถ้านายเเพ้ ฉันจะสับนายเป็นเเปดชิ้น!”

“ยังมีปัญหาอะไรอีกไหม”

เมื่อเห็นหลินมั่วส่ายหัว ชุดคลุมดำก็ไม่พูดพล่ามทำเพลง รีบลงมือปรุงยาเตาที่สี่สิบเอ็ดในทันที

เเต่รอจนกระทั่งชุดคลุมดำเงยหน้าขึ้น ก็พบว่าหลินมั่วไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆ

นี่มันเวลาไหนแล้ว ยังจะมาพูดคุยกันเรื่องนี้อีก?

เพียงเเต่ในใจก็รู้สึกว่า อีกไม่นาน หนุ่มน้อยคนนี้ก็จะต้องมาตายอยู่ต่อหน้าตน

ท่านเฉิงจึงตอบกลับด้วยความเศร้าสลด

“รวมทั้งหมดก็กว่าสามพันคน!”

“โอ้โห สุดยอด สุดยอด!”

หลินมั่วยกนิ้วโป้งขึ้นหนึ่งนิ้ว เเล้วถามต่อว่า

“ลูกศิษย์ของคุณเหล่านี้ ฝีมือทางการแพทย์เป็นอย่างไรบ้าง”

ถึงแม้ว่าหมออาวุโสเฉิงจะไม่ทราบถึงจุดประสงค์ของหลินมั่ว เเต่เมื่อนึกถึงว่าหลินมั่วกำลังจะตาย เขาก็ไม่ได้ยึกยักอีกต่อไปและตอบตรงๆไปว่า

“แม้จะไม่เก่งกาจอะไร แต่ก็นับว่าพอใช้ได้!”

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงคำกล่าวถ่อมตนของเขาเท่านั้น

ในบรรดาลูกศิษย์สามพันคนของตระกูลเฉิง ส่วนใหญ่เป็นเเพทย์ที่มีชื่อเสียงในเขตห้า

ในจำนวนนั้นมีอยู่หลายคนที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้ที่มีความหวังมากที่สุดที่จะก้าวข้ามหมออาวุโสเฉิงไปได้

เพียงเเต่ว่าเพราะการมาถึงของคนกลุ่มชุดคลุมดำเหล่านี้ อัจฉริยะมากความสามารถหลายคนต้องมาดับสูญไป

หลินมั่วพูดพลางยิ้มไปว่า

“ท่านอาจารย์ ขอปรึกษาหน่อยได้ไหม”

ท่านเฉิงเหลือบมองชุดคลุมดำที่เริ่มปรุงยาเตาที่ยี่สิบสองไปแล้ว ในใจพลันรู้สึกหมดหวังอย่างยิ่ง

แต่เวลานี้หลินมั่วกลับไม่แยแสต่อสิ่งใด…