หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4127

เมื่อเผชิญหน้ากับการปฏิเสธของหลินมั่ว

ท่าทีของเซียวเหลียงก็พลันเเปรเปลี่ยนเป็นเข้มเเข็งขึ้นมาอย่างมาก

“ผู้มีพระคุณ คุณช่วยเหลือเขตห้าของพวกเรามากมายขนาดนี้ พวกเราก็ไม่มีสิ่งใดที่จะเเสดงความขอบคุณได้มากไปกว่านี้เเล้วครับ”

“ทำได้เพียงยืมดอกไม้ถวายพระ นำร้านค้าสมุนไพรเหล่านี้มอบให้คุณ”

“หากคุณไม่รับไว้ พวกเราก็รู้สึกไม่สบายใจครับ!”

“หนำซ้ำ หลังจากผมกลับไป ไม่ใช่เเค่หมออาวุโสเฉิงเท่านั้น เเพทย์คนอื่นๆก็จะต้องตำหนิผมลับหลังอย่างเเน่นอน!”

พูดพลางเขาก็ยื่นเอกสารให้หลินมั่วด้วยเเววตาที่วิงวอน

“ผู้มีพระคุณ ถือเสียว่าคุณช่วยผม รับไว้เถอะครับ!”

หลินมั่วเห็นท่าทีของเขาเช่นนี้ ในใจก็รู้ดีว่าครั้งนี้คงหนีไม่พ้น

“ก็ได้ งั้นผมรับไว้!”

“แต่ว่า ผมขอแค่หุ้นส่วนร้อยละสามสิบก็พอ”

“นี่…” เซียวเหลียงกระอักกระอ่วนใจเล็กน้อย

“ถ้ามัวเเต่เอ่อนั่นเอ่อนี่ ผมก็ไม่ตกลง ผมไม่รับไว้เเล้ว!”

หลิวมั่วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

เช่นนี้ เซียวเหลียงก็ทำได้เพียงตอบตกลงด้วยความจนใจ

มีชีวิตอยู่มาจนป่านนี้ เขายังไม่เคยพบเจอสถานการณ์ให้ของขวัญเป็นเรื่องยากลำบากถึงเพียงนี้มาก่อนเลย

ต้องรู้ไว้ว่า มูลค่าของร้านค้าสมุนไพรรายใหญ่สิบอันดับเเรกนั้นไม่น้อยเลย!

แทบจะครองสัดส่วนเงินทุนทั้งหมดของเขตห้าไปถึงหนึ่งในสิบส่วน

คิดไม่ถึง เกือบจะถูกหลินมั่วปฏิเสธอย่างสิ้นเชิงเสียได้

“งั้นตกลงครับ!”

“ผู้มีพระคุณ ถ้าอย่างนั้นก็ร้อยละสามสิบครับ เดี๋ยวผมจะกลับไปแก้ไขสัญญาครับ!”

เรื่องนี้ ในที่สุดก็ถือว่าสิ้นสุดลงเเต่เพียงเท่านี้

ส่วนหุ้นที่เหลืออีกร้อยละเจ็ดสิบจะมอบให้ใคร

หลินมั่วไม่ได้ใส่ใจเลยแม้เเต่น้อย

“ขอลาที คราวหน้ามีเวลาว่างก็มาเขตสามนะครับ!”

พูดพลางเขาก็ไม่ได้ทักทายปราศัยกับเซียวเหลียงมากไปกว่านี้ หันหลังเดินตามกองทัพใหญ่ไป

อย่างไรก็ตามสิ่งที่หลินมั่วไม่ทราบก็คือ

ในขณะที่กองทัพขนส่งสมุนไพรขนาดใหญ่กำลังเดินทางอยู่นั้น

ด้านหลังเงาร่างหนึ่งกำลังจ้องมองแผ่นหลังของเขาด้วยสายตาอาฆาตเเค้น

“ไอ้เวร ทุกอย่างเป็นเพราะเเกคนเดียว!”

ในเวลานี้เลี่ยวเจินดูน่าสมเพชเป็นที่สุด

เลี่ยวเจินมองดูของเหลวใสในขวดที่คนผู้นั้นถืออยู่ ก็รับมาไว้กับตัวโดยไม่รู้ตัว

แต่ว่าสุดท้ายเเล้วเขาก็ยังคงสงบลงได้

“ผม…ผมจะเชื่อใจคุณได้ยังไง”

ผู้มาหัวเราะเยาะดูถูก “เเน่นอนว่าก็ต้องเป็นเพราะพลังฝีมือของผม”

เมื่อสิ้นเสียง พลังปราณมหาศาลราวกับคลื่นยักษ์โถมซัด ก็ถาโถมเข้าใส่

เลี่ยวเจินไม่มีเรี่ยวเเรงที่จะต่อต้านแม้แต่น้อย ถูกทำให้หวาดกลัวจนขาสั่นอ่อนเเรง ทรุดนั่งลงกับพื้น

ในเวลานี้ ในใจของเขาหวาดกลัวอย่างสุดขีด

ปรมาจารย์!

คนที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกระทันหันตรงหน้าผู้นี้ ต้องเป็นปรมาจารย์แน่นอน

ผู้มามองเลี่ยวเจินเเวบหนึ่ง ในเเววตานั้นเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

“ตอนนี้เชื่อใจได้หรือยัง”

“เชื่อเชื่อเชื่อ!” เลี่ยวเจินพยักหน้ารัวๆ

จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนรับขวดของเหลวใสขวดนั้นมาด้วยความเคารพ

“ดีมาก ขอเพียงเเค่คุณทำให้อาจารย์ของคุณล้มป่วยลง พวกเราจะพิจารณาให้คุณเข้าร่วมองค์กรของพวกเรา!”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เลี่ยวเจินก็พลันแสดงสีหน้ายินดีเป็นอย่างยิ่ง ดวงตาก็แดงก่ำ