หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4130

หมออาวุโสเฉิงมองศพที่อยู่บนพื้น สีหน้าก็ดูหม่นหมองลงเล็กน้อย

ไม่ใช่ว่าเขารู้สึกเสียใจต่อศิษย์ทรยศอกตัญญูที่ล้างครูคนนี้

เเต่เป็นเพราะตนเองกลับอบรมสั่งสอนคนเช่นนี้ออกมาได้ จึงรู้สึกละอายใจ

หลังจากได้สติกลับมา ท่านเฉิงก็เตรียมที่จะสั่งให้คนมาจัดการศพ

เพียงเเต่ว่า ขณะที่เขากำลังจะเอ่ยปาก หางตาก็พลันเหลือบไปเห็นร่างเงาของคนเเปลกหน้าที่ปรากฏขึ้นบนเก้าอี้ข้างๆ

“คุณคือใคร”

ท่านเฉิงพลันตื่นตัวขึ้นมาในทันที

การที่สามารถแทรกซึมเข้ามาในห้องหนังสือของตนได้โดยที่ตนไม่ทันสังเกตุ

พละกำลังของคนผู้นี้ต้องไม่ธรรมดาอย่างเเน่นอน

“ผู้น้อยจางชิงซานขอคารวะหมออาวุโสเฉิงครับ”

สิ้นเสียงพูด จางชิงซานก็ลุกขึ้นยืน หยิบกระดาษโน๊ตที่ตกอยู่ข้างๆขึ้นมา

เมื่อเห็นเนื้อหาด้านบน ก็อดส่ายหน้าไม่ได้

“สมเเล้วที่เป็นคนหนุ่มที่สามารถร่วมมือกับองค์กรเจ็ดบาปได้”

“หมากตานี้ของผมกลับถูกเขาสกัดกั้นจนหมดสิ้น!”

พูดพลางไฟก็พลันลุกไหม้กระดาษโน๊ตขึ้นเอง กลายเป็นเถ้าถ่านไป

หมออาวุโสเฉิงขมวดคิ้ว

หลังจากครุ่นคิดทบทวนอย่างละเอียดถี่ถ้วน เขาก็แน่ใจ

คนตรงหน้าผู้นี้ไม่ใช่คนจากเกาะนรกอย่างแน่นอน

“ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ เชิญคุณไปเสียเถอะ!”

เพียงเเต่ว่าเมื่อเผชิญหน้ากับการขับไล่ของเขา จางชิงซานกลับไม่มีปฏิกิริยาใดๆทั้งสิ้น

“หมออาวุโสเฉิง แขกมาเยือนย่อมเป็นมิตรเสมอ ไยต้องกีดกันผู้คนให้อยู่ห่างไกลกันถึงเพียงนั้นด้วยเล่า!”

เมื่อสิ้นเสียง พลังปราณรอบกายของเขาก็พลันพลุ่งพล่านขึ้นในทันที

“ปรมาจารย์ผู้เชี่ยวชาญ!”

รูม่านตาของหมออาวุโสเฉิงหดเล็กลงในทันที อดไม่ได้ที่จะถอยหลังไปสองสามก้าว

หนำซ้ำเขายังค้นพบว่า ออร่าจากคนผู้นี้ แทบจะเหมือนกับชุดคลุมดำก่อนหน้านี้ไม่ผิด

จากสิ่งนี้จึงพอจะตัดสินได้ว่า การมาของจางชิงซานในครั้งนี้ต้องไม่หวังดีอย่างแน่นอน

เมื่อคิดถึงจุดนี้

ท่านเฉิงขมวดคิ้วถาม

“ไอ้คนสารเลวนั่นก็เป็นคนของพวกคุณเหรอ”

จางชิงซานหัวเราะออกมา “ท่านอาจารย์ อย่าได้ดูถูกกันถึงเพียงนั้นเลย”

“สำนักห้าอสรพิษของพวกเรา ไม่รับสมัครพวกเศษสวะเช่นนั้นหรอก”

พูดพลางเขาก็ยกมือขึ้นโบกสะบัด

ในชั่วขณะหนึ่ง หมออาวุโสเฉิงรู้สึกราวกับว่าขุนเขาหมื่นลูกทับถมอยู่บนบ่า

ถึงเเม้จะมีใจต่อต้าน ทว่ากลับไม่สามารถขยับเขยื้อนได้เลย

รอจนกระทั่งจางชิงซานเข้ามาใกล้ ในมือของเขาก็พลันปรากฏตะขาบยักษ์ขนาดเกือบเมตรตัวหนึ่ง

เปลือกนอกสีเเดงสดเเละเขี้ยวที่น่ากลัว รูปร่างหน้าตาน่าสยดสยองเป็นอย่างยิ่ง

“การที่ได้ตายด้วยน้ำมือของราชาตะขาบร้อยปีของผม ก็ถือว่าเป็นเกียรติของคุณเเล้ว!”

ในเวลาเดียวกัน ตะขาบยักษ์ตัวนั้นก็พลันโก่งตัวขึ้น

โดยไม่รอให้จางชิงซานออกคำสั่ง

เขี้ยวที่น่ากลัวทั้งสองก็พุ่งเข้าหาหมออาวุโสเฉิงอย่างดุดัน

ในจังหวะเป็นตายเช่นนี้

จากนอกหน้าต่าง พลันเป็นแสงเย็นเยียบสายหนึ่งพุ่งวาบเข้ามาฟาดฟันลงบนเปลือกนอกของราชาตะขาบอย่างหนักหน่วง

ในชั่วขณะหนึ่ง ประกายไฟก็กระเด็นว่อนไปทั่วห้อง

ถึงแม้ว่าราชาตะขาบจะไม่ได้รับบาดเจ็บ เเต่เมื่อรู้สึกเจ็บปวด มันก็รีบหดตัวกลับไปอย่างรวดเร็ว

สีหน้าของจางชิงซานพลันมืดครึ้มลง ดวงตาฉายแววอำมหิต

“ใครบังอาจทำร้ายราชาตะขาบของฉัน!”

เมื่อสิ้นเสียง

ภายในห้องหนังสือ จู่ๆปรากฏร่างเงาอีกร่างหนึ่งขึ้น…