หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4131

ผู้มาคือชายหนุ่มคนหนึ่ง

มองจากภายนอกแล้ว ดูเหมือนจะมีอายุไม่เกินยี่สิบต้นๆ

สีหน้าของชายหนุ่มผู้นี้ดูซีดเซียวเล็กน้อย เเต่รูปหน้ากลับงดงามประณีต

และสิ่งที่ดึงดูดสายตามากที่สุดก็คือ ผมยาวสีขาวดุจหิมะของเขา

ซึ่งช่วยเพิ่มความงามที่ดูอ่อนโยนให้กับเขาเล็กน้อย

นี่คือผู้อำนวยการข่าวกรองขององค์กรเจ็ดบาป ไป๋ฝ้า!

จางชิงซานจำเขาได้อย่างรวดเร็ว

จากนั้นสีหน้าก็พลันมืดครึ้มลงในทันที หรือถึงขั้นเเฝงไปด้วยความระมัดระวังเล็กน้อย

“ไป๋ฝ้า สำนักห้าอสรพิษของพวกเรากับองค์กรเจ็ดบาปของพวกคุณไม่ได้มีความขัดแย้งอะไรกัน”

“เพราะอะไรถึงได้มาสอดเรื่องของสำนักห้าอสรพิษ”

คำพูดนั้นเเม้จะเป็นการตั้งคำถาม เเต่เห็นได้ชัดว่าน้ำเสียงค่อนข้างไม่พอใจ

ไป๋ฝ้าหันหลังกลับไปโดยไม่ตอบคำถาม

“เป็นถึงปรมาจารย์ยังจะรังแกคนแก่ คุณไม่รู้สึกละอายใจเลยเหรอ”

“สมเเล้วที่ท่านจีตู๋ถ้ากล่าวไว้ไม่มีผิด สำนักห้าอสรพิษของพวกคุณทำสิ่งใดก็ไร้ซึ่งศีลธรรมจริงๆ”

เขาพูดพลางเหลือบมองหมออาวุโสเฉิงแวบหนึ่ง ร่างกายสั่นสะท้าน

ออร่าที่กดขี่เขาไว้เเต่เดิมที พลันหายไปอย่างไร้ร่องรอยในทันที

หมออาวุโสเฉิงรู้สึกเพียงร่างกายเบาหวิว กลับคืนสู่ความสามารถในการเคลื่อนไหวได้อีกครั้ง

“ขอบคุณมากท่านผู้กล้า!”

อย่างไรก็ตามไป๋ผ้าผู้หยิ่งผยองกลับไม่ได้เเสดงสีหน้าท่าทีที่ดีนักต่อเขา

“ไปให้พ้น พวกเราเพียงเเค่ทนดูพฤติกรรมที่ต่ำทรามของสำนักห้าอสรพิษไม่ได้”

“ส่วนท่านก็เป็นเพียงเเค่เรื่องที่ผมทำไปโดยบังเอิญเท่านั้นเอง!”

เห็นได้ชัดว่า เขาไม่ได้ตั้งใจมาช่วยท่านเฉิงโดยเฉพาะ

จุดประสงค์นั้นชัดเจน เพียงเพื่อที่จะขัดขวางสำนักห้าอสรพิษ

หมออาวุโสเฉิงก็คาดไม่ถึงว่า อีกฝ่ายจะตอบเช่นนี้

เพียงเเต่ว่าใต้ชายคาบ้านคนอื่น แม้ในใจจะมีความขุ่นเคือง ก็ทำได้เพียงอดทนอย่างเงียบๆ

ในชั่วขณะนี้ ในใจของหมออาวุโสเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะปรากฏภาพเงาของหลินมั่วไม่ได้

ปรมาจารย์ผู้เชี่ยวชาญ!

ความแตกต่างในด้านการปฏิบัติตนของผู้คนในระดับนี้ช่างใหญ่หลวงนัก

ในขณะที่คิดเช่นนั้น ท่านเฉิงก็รีบเดินออกจากที่เเห่งนั้นไป

เรื่องในระดับปรมาจารย์ ไม่ใช่สิ่งที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวได้

จางชิงซานมองดูเป้าหมายที่หายวับไปต่อหน้าต่อตา ในใจย่อมไม่ยินยอม

เพียงเเต่ตอนนี้เมื่อมีไป๋ฝ้าอยู่ในที่เกิดเหตุ เขาจะลงมืออีกครั้งก็ไม่มีโอกาสเเล้ว

จางชิงซานก็ไม่อาจทนต่อไปได้อีก

ด้วยความโกรธ เวลานี้ร่างกายของเขาสั่นเทิ้มเล็กน้อย

“ข่มเหงกันเกินไปแล้ว คุณคิดว่าสำนักห้าอสรพิษของพวกเราไม่มีคนจริงเหรอ”

“สู้ตายก็สู้ตาย หากถึงเวลานั้น ก็อย่าหวังว่าใครหน้าไหนจะได้กระโหลกคริสตัลไปครอง!”

“สำนักห้าอสรพิษของพวกเราก็ไม่ใช่หมูในอวยให้เชือดง่ายๆ!”

ในน้ำเสียงที่มืดครึ้มนั้น เต็มไปด้วยความหมายของการข่มขู่

เพียงเเต่ไป๋ฝ้ากลับไม่ได้สะทกสะท้านเเม้เเต่น้อย สีหน้าท่าทางยังคงหยิ่งผยองเหมือนเดิม

หรือถึงขั้นเเฝงไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามเล็กน้อย

“งั้นพวกคุณก็ลองดูสิ!”

“เจ้าสำนักใหญ่ของพวกเราได้รับข่าวสารเเล้ว พร้อมที่จะปฏิบัติภารกิจได้ทุกเมื่อ!”

“อย่างมากที่สุด พวกเราก็เเค่รอไปอีกยี่สิบปีก็แค่นั้น เเต่หลังจากนี้ไป ในโลกหล้าจะไม่มีสำนักห้าอสรพิษอีกต่อไป”

พูดจบ ร่างกายของเขาก็เปล่งประกาย แล้วเดินออกไปจากที่นี่

ณที่เดิม

จางชิงซานจ้องมองไปยังทิศทางที่ไป๋ฝ้าหายตัวไป ดวงตาพลันเเดงก่ำ

เพียงเเต่เมื่อนึกถึงเจ้าสำนักใหญ่ที่ลึกลับและน่าสะพรึงกลัวขององค์กรเจ็ดบาป

เขาก็ใจเย็นลงทันที…