หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4132

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น

องค์กรเจ็ดบาปก็ปล่อยข่าวออกมาอีกครั้ง

ปรมาจารย์ผู้ใดก็ตามที่บังอาจฆ่าชาวพื้นเมืองของเกาะนรก จะถูกองค์กรเจ็ดบาปถือว่าเป็นศัตรูหมายเลขหนึ่งโดยปริยาย

ไม่ตายไม่เลิกรา!

ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้ จีตู๋ถ้าจะเคยปล่อยข่าวที่คล้ายคลึงกันออกมา

เเต่ครั้งนี้เห็นได้ชัดว่าจริงจังเเละเคร่งเครียดมากยิ่งขึ้น

แน่นอนว่าปรมาจารย์จำนวนมากที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดก็ทราบดีว่า องค์กรเจ็ดบาปในครั้งนี้เห็นได้ชัดว่ากำลังพุ่งเป้าโจมตีไปที่สำนักห้าอสรพิษ

สำหรับนักล่าสันโดษเช่นพวกเขา หรือผู้ที่เดินทางร่วมกันสองสามคน เเค่ซ่อนตัวก็แทบจะไม่ทันเเล้ว

จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะไปทำเรื่องไร้สาระเช่นนั้นให้ตัวเองต้องถูกเปิดโปง

คำกล่าวอ้างขององค์กรเจ็ดบาปที่ว่า ห้ามฆ่าชาวพื้นเมืองบนเกาะนรก

แต่กลับไม่ได้กล่าวถึงว่า ห้ามชี้นำอำนาจของเเต่ละเขต

หนำซ้ำหลินมั่วเองก็ดูเหมือนจะถูกองค์กรเจ็ดบาปมองข้ามไปเสียด้วยซ้ำ

นี่กลับกลายเป็นโอกาสให้ปรมาจารย์จำนวนไม่น้อยได้ลงมือ

พร้อมกับการเผยแพร่ข่าวสารนี้ออกมา

ทั่วทั้งเกาะนรกก็พลันเเปรเปลี่ยนเป็นกระแสคลื่นใต้น้ำในทันที

ในช่วงไม่กี่วันต่อมา กลุ่มอำนาจใหญ่ๆต่างก็มีบุคคลลึกลับมาเยี่ยมเยียนอย่างต่อเนื่อง

…

สำหรับเรื่องราวทั้งหมดเหล่านี้ หลินมั่วย่อมไม่รู้เรื่อง

ในเวลานี้เขากำลังติดตามกองทัพใหญ่ที่ขนส่งสมุนไพร มุ่งหน้าไปยังเขตสาม

อย่างไรก็ตามในขณะที่พวกเขาเดินทางไปได้ครึ่งทาง

ด้านหน้าขบวน พลันปรากฏร่างเงาหลายร่างขึ้น

คิ้วของจางหงอวิ้นพลันขมวดเข้าหากันโดยไม่ได้ตั้งใจ

“หรือว่าพวกเราจะเจอกับพวกโจรปล้นสะดมแล้วหรือนี่ ช่างกล้าหาญเสียจริง!”

เเต่เมื่อดูจากท่าทีเเล้วก็ไม่เหมือน อีกฝ่ายมีไม่เกินห้าคน

เเต่ทางฝั่งของพวกเขากลับมีผู้คนเกือบสองหมื่นคนนะ

หลินมั่วส่ายหน้า ขัดจังหวะที่ไร้ขอบเขตของพวกเขา

“คุณนำคนเดินทางต่อไปเถอะ ผมจะไปพูดคุยกับพวกเขาเอง”

เมื่อมีคำสั่งของหลินมั่ว จางหงอวิ้นย่อมไม่รีรอ

ภายใต้การบัญชาการของเขา กองทัพอันใหญ่โตจึงยังคงเคลื่อนพลต่อไป

ส่วนคนแปลกหน้าสวมหน้ากากทั้งห้าฝั่งตรงข้าม ก็ไม่ได้ชายตาแลพวกเขาแม้เเต่น้อย

สายตาของทุกคนจับจ้องอยู่ที่หลินมั่ว

จนกระทั่งขบวนเดินทางจากไปไกลลิบตา

หลินมั่วกับองค์กรเจ็ดบาปจะต้องมีความร่วมมือกันอย่างเเน่นอน!

เมื่อคนทั้งห้าได้ยินครึ่งประโยคเเรก สีหน้าก็พลันเเสดงความยินดี

รู้สึกว่าหลินมั่วรู้จักประเมินสถานการณ์

อย่างไรก็ตามเมื่อเขาพูดจบ สีหน้าของคนหลายคนก็พลันหม่นหมองลงอีก

“คุณกล้าหลอกพวกเรา ลงมือไปจับตัวเขามา!”

ในขณะทึ่กำลังจะเตรียมลงมือ หลินมั่วกลับยกฝ่ามือขึ้น

“รอเดี๋ยว!”

“ถ้าพวกคุณเเตะต้องผม ไม่กลัวว่าองค์กรเจ็ดบาปจะจับจ้องพวกคุณหรือไง”

พูดจบเขาก็จัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทาง

“ไม่ปิดบังพวกคุณหรอกนะ ผมกับพี่ใหญ่จีตู๋ถ้าสนิทกันตั้งเเต่แรกพบกันเลยทีเดียว”

“ผมกับเขาสาบานเป็นพี่น้องต่างสายเลือดกันเป็นการส่วนตัวไปนานเเล้ว”

“ดังนั้นก่อนที่พวกคุณจะลงมือ ก็ยังคงต้องคิดให้ดีถึงราคาที่ต้องจ่ายเสียก่อน!”

การที่หลินมั่วใช้ประโยชน์จากคำโกหกที่สร้างขึ้นโดยจีตู๋ถ้านั้น เรียกได้ว่าลื่นไหลเป็นอย่างมาก

สีหน้าของเขานั้นจริงจังเป็นอย่างยิ่ง คำพูดที่กล่าวออกมาก็ดูน่าเชื่อถือและหนักแน่น

ราวกับว่ามันเป็นเรื่องจริงอย่างนั้นเเหละ