หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4133

คนนอกต่างเชื่อว่าหลินมั่วได้บรรลุข้อตกลงความร่วมมือกับองค์เจ็ดบาปแล้ว

เขาคิดว่าไหนๆก็ไหนแล้ว เล่นใหญ่ไปเลย ขู่ให้ขวัญหนีดีฝ่อไปเลย!

เป็นจริงดังคาด

เมื่อคำพูดนี้หลุดออกมา คนเหล่านี้ก็ตกตะลึงงันไปจริงๆ

หลังจากหลินมั่วพูดจบ

ปรมาจารย์สวมหน้ากากห้าคนที่อยู่ตรงหน้า แม้จะไม่ได้เชื่อสนิทใจเสียทีเดียว

แต่ในใจก็เห็นได้ชัดว่ามีความหวาดระเเวงเพิ่มมากขึ้นอีกชั้นหนึ่ง

หลังจากสบตากันไปมา ไม่มีใครกล้าผลีผลามลงมือ

หากมีจีตู๋ถ้าหนุนหลังจริงๆ เช่นนั้นหลินมั่วผู้นี้ก็คงไม่สามารถลงมือกับเขาได้อย่างง่ายดาย

ดังนั้น บรรยากาศโดยรอบจึงตกอยู่ในความเงียบสงัดอันน่าประหลาด

หลังจากผ่านไปนาน หลินมั่วก็ค่อยๆเอ่ยปาก

“ในเมื่อพวกคุณไม่กล้าลงมือ งั้นผมขอตัวไปก่อน!”

พูดจบ เขาก็หันหลังทันที

ปรมาจารย์ทั้งห้ามองดูหลินมั่วที่กำลังจะจากไป ย่อมรู้สึกไม่ยินยอมอยู่ในใจ

โอกาสดีที่หามาได้ยาก จะปล่อยให้หลุดมือไปต่อหน้าต่อตาเช่นนี้ได้อย่างไร

“รอเดี๋ยว!”

หนึ่งในนั้น พลันก้าวออกมา เรียกหลินมั่วไว้

“หากจีตู๋ถ้าสนิทกับคุณถึงเพียงนั้น เป็นไปได้อย่างไรที่จะไม่ส่งคนมาคุ้มครองคุณ”

“หนำซ้ำ คุณฆ่าคนขององค์กรเจ็ดบาปไปแล้ว จีตู๋ถ้าจะเป็นพี่น้องกับคุณได้อย่างไร”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ สหายอีกสี่คนก็พลันเข้าใจขึ้นมา

เดิมทีก็มีปรมาจารย์ซ่อนเร้นมากมายจับจ้องหลินมั่วอยู่

ทุกคนต่างมุ่งหวังที่จะได้ข้อมูลเกี่ยวกับกระโหลกคริสตัลออกจากปากของเขา เพื่อชิงลงมือก่อนใคร

ในตอนนี้พลังฝีมือของหลินมั่วลดลงอย่างมาก เเถมยังเดินทางออกจากเขตสามเเต่เพียงผู้เดียว

หากจีตู๋ถ้ามีความสัมพันธ์ที่ดีกับหลินมั่วจริง ย่อมไม่มีทางวางใจได้เช่นนี้

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ทั้งสองฝ่ายมีความเเค้นลึกซึ้งถึงขั้นทะเลเลือด

หากบอกว่ามีความสัมพันธ์ที่ดี ก็คงเป็นเรื่องผีหลอกชัดๆ

เต็มที่ก็คงเป็นเเค่ความสัมพันธ์แบบร่วมมือกันชั่วคราวเท่านั้น

เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามย้อนกลับของอีกฝ่าย หลินมั่วเพียงเเต่ยิ้มอย่างใจเย็น

“งั้นพวกคุณลองดู?”

ท่าทีที่ราวกับคลื่นลมสงบนิ่งกลับยิ่งทำให้ความระมัดระวังของคนเหล่านั้นเพิ่มมากขึ้นอีกหลายส่วน

แต่ในตอนนี้เมื่อโอกาสดีเช่นนี้ พวกเขาไม่อยากที่จะปล่อยให้หลุดมือไปง่ายๆ

“คุณจงใจใช่ไหม”

ไป๋ฝ้าถามด้วยความโกรธ

เขาเคยสืบประวัติความเป็นมาของหลินมั่วมานานพอสมควร รู้ดีว่าหลินมั่วไม่ใช่คนประเภทที่ยอมจำนนอย่างว่าง่าย

การที่ตอนนี้เขาจงใจละทิ้งไม่ขัดขืน เห็นได้ชัดว่ารับรู้ถึงการมีอยู่ของตนเองเเล้ว

หนำซ้ำยังมั่นใจว่าตนเอง จะไม่มีวันทนเห็นเขาถูกปรมาจารย์คนอื่นๆจับกุมตัวไปอย่างแน่นอน

เมื่อคิดถึงเรื่องเหล่านี้ สีหน้าของไป๋ฝ้าก็เห็นได้ชัดว่ามืดครึ้มลงยิ่งกว่าเดิม

ความรู้สึกที่ถูกคนอื่นชี้นำเช่นนี้ทำให้เขาไม่พอใจเป็นอย่างยิ่ง

หลินมั่วยักไหล่ ปฏิเสธทันที

“พูดเหลวไหล คุณน่าจะรู้ว่าผมเสียเลือดหัวใจไป”

“พลังฝีมือเหลือไม่ถึงสิบส่วน เมื่อเผชิญหน้ากับผู้มีฝีมือระดับปรมาจารย์เช่นนี้ จะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนมาขัดขืนได้”

“เเต่ก็ยังไม่ได้ขอบคุณที่ คุณยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ!”

เขาพูดพลางประสานมือขอบคุณ

อย่างไรเสียจีตู๋ถ้าก็ลากเขาเข้ามาในเกมนี้เเล้ว ทำให้ตนเองตกอยู่ในสภาพจำยอมกลายเป็นเหยื่อล่อ

ในตอนนี้การที่ไป๋ฝ้ายื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ ก็เป็นเพียงเเค่การเก็บดอกเบี้ยเล็กน้อยๆ จากสิ่งที่พวกเขาใส่ร้ายเท่านั้นเอง

คิดจะใช้ตนเป็นหมาก ก็ไม่ดูเสียก่อนว่าตนเองมีน้ำยาเเค่ไหน