หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4135

และในขณะที่ศิษย์อาจารย์ทั้งสองกำลังดื่มด่ำอยู่ในความปิติยินดีของการได้พบกันอีกครั้ง

จู่ๆหลินมั่วก็สังเกตุเห็นถึงความผิดปกติเล็กน้อย

ปราณวิญญาณภายในร่างของอู๋เหิ่นดูเหมือนจะปั่นป่วน

เพียงเเต่ยังไม่ทันที่หลินมั่วจะเอ่ยปากถาม เสวี่ยเหลียนที่อยู่ด้านข้างก็อธิบายว่า

“หลังจากกินยาเซิ่งเหลียนเข้าไป”

“ดูเหมือนว่าพลังฝีมือของอู๋เหิ่นจะก้าวหน้าขึ้นอีก!”

“ในตอนนี้เธอเพิ่งจะฟื้นขึ้นมาได้ไม่นาน ยังปรับตัวให้เข้ากับพลังฝีมือใหม่นี้ไม่ได้”

ถึงแม้ยาเซิ่งเหลียนจะมีสรรพคุณหลักในการรักษาอาการบาดเจ็บ

แต่ปราณวิญญาณที่แฝงอยู่ในตัวยาเองก็น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง

การที่ในตอนนี้ระดับฝีมือของอู๋เหิ่นก้าวหน้าขึ้นก็สมเหตุสมผล

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ในใจของหลินมั่วก็ปลาบปลื้มยินดีเป็นอย่างยิ่ง

แน่นอนว่าเบื้องหลังความปิติยินดีนี้ก็เเฝงไปด้วยความรู้สึกเร่งรีบอยู่บ้างเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม กล่าวไปก็เท่านั้น แม้จะพูดไปเป็นหมื่นคำ การที่ลูกศิษย์มีพรสวรรค์เช่นนี้ ในฐานะอาจารย์ก็ย่อมรู้สึกยินดีอยู่ดี

“มานี่ อู๋เหิ่น!”

“ให้อาจารย์ดูหน่อยสิว่าเธอก้าวหน้าไปถึงขั้นไหนเเล้ว”

พูดจบ หลินมั่วก็อุ้มลูกศิษย์เดินไปยังสวนหลังบ้าน

เสวี่ยเหลียนที่อยู่ด้านหลังกลับไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษ

ในเมื่อเป็นลูกศิษย์ของหลินมั่ว พรสวรรค์ยิ่งสูงส่งก็ยิ่งดี

แต่ว่าสายตาของเฟิงอู๋ซิ่วที่อยู่ข้างๆกลับร้อนเเรงเป็นพิเศษ

ยอดเยี่ยมถึงเพียงนี้ หรือจะพูดว่ายอดเยี่ยมไร้ที่ติ เมล็ดพันธุ์ที่สมบูรณ์แบบถึงเพียงนี้ ช่างเป็นทายาทในอุดมคติขององค์กรเจ็ดบาปของพวกเขาเสียจริง

สำหรับหลินอู๋เหิ่น

เฟิงอู๋ซิ่วรู้สึกชื่นชอบมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อมาถึงสวนหลังบ้าน

หลินมั่ววางอู๋เหิ่นลงบนพื้นดิน

“ศิษย์รัก ในตอนนี้เธอจงโจมตีฉันอย่างเต็มกำลัง เพื่อให้ฉันได้ดูว่าพลังฝีมือของเธอก้าวหน้าไปถึงระดับไหนแล้ว”

การที่พลังฝีมือของลูกศิษย์ก้าวหน้าเร็วเกินไป

สำหรับหลินมั่วผู้เป็นอาจารย์แล้ว ก็เป็นเรื่องที่น่าหนักใจเช่นกัน

ในตอนนี้มีเพียงการทำความเข้าใจให้กระจ่างว่า อู๋เหิ่นในปัจจุบันก้าวหน้าไปถึงระดับไหนกันแน่ เขาจึงจะทำการรักษาลูกศิษย์ได้ตรงจุด

เมื่อสิ้นเสียงของหลินมั่ว

อู๋เหิ่นก็ค่อยๆถอยหลังไปสองสามก้าว

“อาจารย์ อู๋เหิ่นจะลงมือแล้วน้า!”

หลังจากทักทายอย่างซุกซนไปประโยคหนึ่ง เธอก็โน้มตัวลงเล็กน้อย

จุดประสงค์ของหลินมั่วคือการทดสอบพลังฝีมือของลูกศิษย์ เเน่นอนว่าเขาจะไม่หลบหลีก

รอจนกระทั่งเขายกแขนขึ้น

ปลายแหลมคมของกรงเล็บก็ปะทะเข้ากับฝ่ามือของหลินมั่วโดยตรง

หลังจากทั้งคู่เเยกจากกัน

บนฝ่ามือของหลินมั่วก็ปรากฏรอยเเดงเล็กๆสี่จุด

เพียงเเค่การเปลี่ยนเเปลงง่ายๆเพียงเท่านี้ ก็ทำให้ทั้งสองคนที่ยืนดูอยู่ถึงกับเเสดงสีหน้าประหลาดใจออกมา

พึงทราบว่า แม้หลินมั่วจะเสียเลือดหัวใจไป พลังฝีมือลดลงอย่างมาก

เเต่พื้นฐานเดิมของเขาก็ยังคงเป็นปรมาจารย์ระดับผู้เเข็งเเกร่ง

ส่วนเด็กน้อยอย่างหลินอู๋เหิ่น เเม้เเต่กึ่งปรมาจารย์ก็ยังไม่ใช่

ทว่ากลับสามารถทิ้งร่องรอยการโจมตีไว้บนตัวหลินมั่วได้

หากเปลี่ยนหลินมั่วเป็นกึ่งปรมาจารย์ทั่วไป เพียงเเค่การโจมตีครั้งนี้ครั้งเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้ถึงแก่ชีวิตได้

“เด็กน้อยคนนี้ ช่างน่าสะพรึงกลัวอย่างถึงที่สุดจริงๆ!”

เฟิงอู๋ซิ่วอุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ

การต่อสู้ข้ามขีดจำกัดพลังฝีมือ สำหรับอัจฉริยะหลายๆคนอาจจะไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไรนัก

เเต่คนที่สามารถทำได้อย่างหลินอู๋เหิ่นนั้นกลับมีน้อยยิ่งนัก