หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4139

จนกระทั่งหม่าปังเต๋อออกมาจากเขตที่ตั้งของสุสานขาว ความคิดก็ยังคงสับสนมึนงง

เดิมทีเขายังคิดว่าภารกิจนี้จะต้องยากลำบากอย่างแน่นอน

แต่สุดท้ายกลับราบรื่นจนทำให้เขาทำตัวไม่ถูก

“ไอ้เเก่คนนี้ หรือว่าจะมีจุดอ่อนร้ายเเรงอะไรที่ถูกคุณหลินกุมไว้กันแน่”

หม่าปังเต๋อพึมพำกับตัวเอง

ทุกสิ่งทุกอย่างมันดูแปลกประหลาดเกินไป

สุสานขาวถูกปีศาจเฒ่าพัฒนามานานถึงยี่สิบปี

ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะมีขนาดใหญ่โตได้ถึงเพียงนี้

บอกว่าจะปล่อยมือก็ปล่อยมือเสียอย่างนั้น

แม้ว่าจะไม่ใช่การสละตำแหน่ง

แต่การมอบป้ายบัญชาสุสานขาวออกมา ก็ไม่ต่างอะไรกับการสละตำแหน่งเลย

และหม่าปังเต๋อจะไปรู้ได้อย่างไรว่า ในเวลานี้ปีศาจเฒ่าเองก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นกัน

ปีศาจเฒ่าในฐานะผู้มีฝีมือระดับปรมาจารย์ผู้เชี่ยวชาญ ต่อให้ไม่ไห้ความสำคัญกับสุสานขาวมากนัก

เเต่ก็เป็นดั่งดวงตาที่ใช้ในการรวบรวมข่าวกรองของเขา

ในตอนนี้กลับต้องมอบให้ผู้อื่นไปฟรีๆ จะบอกว่าเต็มใจยินยอม ย่อมเป็นเรื่องโกหก

ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเพียงทางเลือกที่ไร้ทางเลี่ยง

นับตั้งเเต่ปีศาจเฒ่าเปิดเผยการมีอยู่ของตนเองเมื่อก่อนหน้านี้

รอบกายก็มีสายตาที่ซ่อนอยู่ในเงามืดคอยจับจ้องเขาอยู่มากบ้างน้อยบ้าง

หากออกไปจากเขตที่ตั้ง ย่อมต้องถูกดักสังหารอย่างเเน่นอน

และปีศาจเฒ่าเองก็รู้ดีถึงขีดความสามารถของตนเอง การต่อสู้แบบหนึ่งต่อหนึ่ง เขาไม่กลัวใคร

เเต่หากผู้ที่ดักสังหาร มีจำนวนมากกว่าสองคนขึ้นไป เขาประเมินตนเองเเล้วว่าคงไม่ใช่คู่ต่อสู้

เมื่อเทียบกับสถานการณ์เช่นนี้ เขาจึงทำได้เพียงเเค่อยู่ต่อในเเนวหน้าอย่างเชื่อฟัง

อย่างน้อยที่สุด หลินมั่วก็ไม่ได้ลงมือฆ่าเขาในคราวก่อน นั่นแสดงว่าการอยู่ในเขตสามของเขานั้น ยังไม่มีภัยคุกคามถึงชีวิตในตอนนี้

อย่างมากก็เเค่ถูกหลินมั่วเอาเปรียบเท่านั้น!

ใครใช้ให้ก่อนหน้านี้เขาเกิดหลงผิดชั่ววูบ ถึงกับคิดที่จะไปจับตัวหลินมั่วมาก่อน

ตอนนี้กลับกลายเป็นว่า ตั้งใจที่จะขโมยไก่ เเต่กลับเสียข้าวไปทั้งหมด

เเถมยังต้องหวาดระเเวงอยู่ทุกวี่วัน…

…

อีกด้านหนึ่ง

หลังจากที่หลินมั่วอยู่เป็นเพื่อนสักพัก

อู๋เหิ่นก็ค่อยๆฟื้นคืนสติอย่างอ่อนแรง

ท้ายที่สุดเเล้วก็เป็นเพียงเเค่การหมดเรี่ยวแรงจนเป็นเหตุให้หมดสติไป ไม่ได้เสียเวลาไปมากนัก

ทันทีที่เธอลืมตาทั้งคู่ ก็กล่าวด้วยสีหน้าซุกซน

แถมวิชานี้ยังเป็นวิชายุทธ์ระดับต่ำ ที่รวบรวมมาจากแก็งอินทรีผยอง

ส่วนวิชาศิลปะการทรงตัว ก็คือท่าเงาปีศาจของอธิบดีชิว

เมื่อมองดูหลินอู๋เหิ่นตอนนี้อีกครั้ง

วิชากรงเล็บผีได้ถูกปรับเปลี่ยนจนกลายเป็นวิทยายุทธที่น่าสะพรึงกลัวชนิดที่ไม่อาจระบุชื่อไปได้แล้ว

การมีอยู่ของหมอกดำนั้น เเม้เเต่หลินมั่วในตอนนี้ก็ยังไม่สามารถศึกษาจนได้ผลสรุปอะไร

เพียงเเต่ว่า สิ่งที่กลับเเข็งเเกร่งจนน่าสะพรึงกลัว

เพียงเเค่วัดจากระดับวิทยายุทธ ก็ไม่อาจระบุตำแหน่งของหมอกดำนี้ได้

สามารถคาดการณ์ได้เลยว่า

เมื่อใดที่อู๋เหิ่นก้าวข้ามผ่านระดับปรมาจารย์ไปได้!

หมอกดำนั้นอาจจะกลายเป็นฝันร้ายของผู้คนมากมายในระดับปรมาจารย์

ในตอนนี้หลินมั่วได้ยินมาว่า อู๋เหิ่นบอกว่าหมอกดำยังมีท่าไม้ตายอีกมากมายที่ยังไม่ได้ใช้อีกด้วย

เขาอดสงสัยขึ้นมาในใจไม่ได้

“อู๋เหิ่นเธอเคยฝึกวิทยายุทธ์อื่นใดอีกหรือไม่”

เมื่อเห็นอู๋เหิ่นส่ายหน้า หลินมั่วก็ตรวจสอบร่างกายของเธออย่างละเอียดถี่ถ้วนอีกครั้ง

หลังจากยืนยันซ้ำเเล้วซ้ำเล่าว่าร่างกายของลูกศิษย์ไม่มีความผิดปกติใดๆ

หลินมั่วจึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก…