หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4146

“พวกนายไม่รู้จักฉันงั้นหรอ”

ก่อนหน้านี้หลินมั่วเองก็เคยมาแถวนี้ แต่เขาไม่เคยเจอใครที่กล้ามาขวางทางเขามาก่อน

เขาถามยังไม่ทันจะจบ หัวหน้ากองทหารทำหน้ามุ่ยแล้วตอบกลับมาทันที

“แล้วแกเป็นใครกันล่ะวะ จำเป็นต้องรู้จักด้วยเหรอ”

“รีบไสหัวไปซะ ไม่งั้นเดี๋ยวให้กินลูกปืน”

พอคำพูดนี้ดังขึ้น หลินอู่เหิ่นที่ยืนอยู่ข้างหลังก็ทำตาแข็งใส่ทันที

“รนหาที่ตาย!”

พูดไม่ทันไร เธอก็ยื่นมือไปด้านหน้าโดยที่มีมีประกายแสงสีดำขึ้น

เมื่อเห็นว่าทหารหลายคนด้านหน้ากำลังจะจบชีวิตลง

ทันใดนั้นหลินมั่วก็รีบยื่นมือไปจับตัวหลินอู่เหิ่นไว้

“อย่าลงมือ”

ที่นี่ไม่ใช่ไม่ใช่ที่ของพวกเขา หากยังไม่เข้าใจเจตจำนงของฝ่ายตรงข้าม หลินมั่วยังไม่อยากฆ่าใคร

แต่ยิ่งเขาห้าม พวกทหารฝั่งตรงข้ามกลับยิ่งพูดจาห้วนขึ้น

“ยัยเด็กบ้า กล้าอวดดีด้วยหรอ รู้ไหมว่านี่คืออะไร”

หัวหน้ากองทหารพูดด้วยสีหน้าเหยียดหยาม พร้อมเอาปากกระบอกปืนจ่อไปที่ใบหน้าของหลินอู่เหิ่น

“น้องสาว ถ้าพี่ลั่นไก หน้าสวยๆของเธออาจจะแหกได้เลยนะ ”

ท่าทางที่ดูเหยียดหยามนั้น เหมือนไม่ได้สนใจหลินมั่วและคนอื่นๆที่อยู่ข้างๆเลย

แต่พวกเขาไม่ได้รู้เลยว่าคำพูดและการกระทำของพวกเขาทำให้ตัวเองได้ตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย

วางปืนลงซะแล้วฉันจะไว้ชีวิตนาย

คำพูดที่ฟังดูอวดดีนี้ทำให้สีหน้าของหัวหน้ากองทหารเปลี่ยนไปทันที

“อะไรของแกวะ นี่แกกำลังพูดกับฉันหรอ”

พูดจบเค้าก็หันกระบอกปืนไปทางหลินมั่ว เพียงแต่ว่าครั้งนี้ เขากำลังเล่นผิดคน

คลิก!มีเสียงดังขึ้นทันที

ปืนไรเฟิลที่ดูน่ากลัวเมื่อสักครู่นี้ เพียงพริบตาก็กลับกลายเป็นเพียงเศษชิ้นส่วนที่บิดเบี้ยว

“แก…”

จบแล้ว เขาต้องเจอกับศึกหนักแล้ว

นี่มันเหมือนการตบหน้าเขาชัดๆ!

เมื่อคิดได้แบบนี้ เฟิงอู๋ซิ่วก็โกรธมากขึ้นไปอีก

เวลาผ่านไปไม่นานก็มีทหารที่ไปส่งสารก็กลับมาด้วยท่าทีที่รีบร้อนและลนลาน

ด้านหลังก็มีผู้ชายวัยกลางคนที่ใบหน้าที่มีหนวดและรูปร่างอ้วน

ภาพที่เขากลิ้งไปมาแล้วล้มลงในขณะที่รีบเดินมานั้น ดูแล้วค่อนข้างที่จะน่าขำขันอยู่บ้าง

“ขอคารวะคุณหมอเฟิง ขอคารวะคุณหลิน!”ชายคนนั้นทักทายด้วยท่าที่เหนื่อยหอบ ใบหน้าก็แดงระเรื่อ

เห็นได้ชัดว่าเขารู้จักทั้งหลินมั่วและเฟิงอู๋ซิ่วเป็นอย่างดี

“ในช่วงนี้ เขตสองของเราดูเหมือนจะไม่ค่อยสงบสุข ท่านแม่ทัพของเราก็เลยสั่งให้ตั้งกองกำลังทหารตรงนี้เพื่อไม่ให้ใครไปรบกวนการพักผ่อนของท่านจีตู๋ถ้า”เจ้าอ้วนอธิบายด้วยความรีบเร่ง

แต่หลินมั่วไม่ได้เชื่อคำอธิบายของคนๆนี้เลยแม้แต่น้อย

แค่พวกทหารแค่นี้ยังจะขวางทางคนได้ แล้วจะมีความสามารถอะไรในการเข้าใกล้ปราสาทลอว์เรนซ์

เห็นได้ชัดว่าเป็นการยุ่งไม่เข้าเรื่อง

เฟิงอู๋ซิ่วขี้เกียจฟังคำพูดอธิบายของเจ้าอ้วน

“โยนพวกขยะพวกนี้ออกไป มันเกะกะสายตา....”