หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4181

เมื่อความมืดมิดกลับมาเยือนอีกครั้ง

เด็กหนุ่มสิบคนที่อยู่นอกห้อง ในเวลานี้คนที่ยังคงรักษาสภาพท่าทางเดิมไว้ได้

เหลือเพียงหัวหน้าของเด็กหนุ่มสาว

เพียงเเต่ว่าสภาพของเขาในเวลานี้ ก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันสักเท่าไร

ตลอดทั้งวันไม่ได้ดื่มน้ำเเม้เเต่หยดเดียว เวลานี้ริมฝีปากของเขาเริ่มแตกเป็นขุย

ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำ

พร้อมกับความรู้สึกหน้ามืดตาลายที่ถาโถมเข้ามาเป็นระยะ

เขาเริ่มโอนเอน

เมื่อเห็นว่ายามค่ำคืนมาเยือน สายลมก็เริ่มพัดพาความเย็นยะเยือกมาด้วยเล็กน้อย

สติของเด็กหนุ่มมาถึงขีดจำกัดแล้ว

ในขณะที่เขากำลังจะล้มลง

เงาร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า

หลังจากเห็นผู้มาเยือน จิตใจของเด็กหนุ่มก็พลันกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที เเละตื่นจากภวังค์

“คิดออกเเล้วหรือยัง”

เสียงของหลินมั่วดังขึ้นอย่างเนิบนาบ

หลังจากเด็กหนุ่มนิ่งไปครู่หนึ่ง ก็ตอบด้วยเสียงเเหบแห้ง

“เย่อหยิ่งยโส ฝีมืออ่อนด้อย!”

เพียงแปดคำสั้นๆ ทว่าแสดงให้เห็นถึงความคิดในใจของเขา

หลินมั่วพยักหน้าเล็กน้อย เมื่อรู้เช่นนี้ อย่างน้อยก็ยังพอมีทางแก้ไข

แต่แค่นี้ยังไม่พอ

“ทำไมนายถึงอยากติดตามฉัน”

“เพราะคุณแข็งแกร่ง!” เด็กหนุ่มตอบโดยไม่ลังเล

สำหรับคำตอบนี้ หลินมั่วขมวดคิ้วเล็กน้อย

“นายก็ถือว่าซื่อสัตย์ดี!”

“พาเพื่อนๆของนายไปพักผ่อนก่อนเถอะ!”

“ตั้งเเต่วันพรุ่งนี้ พวกนายทุกคนจงติดตามคนผู้นั้น!”

เด็กหนุ่มมองตามทิศทางที่หลินมั่วชี้ไป

ภายใต้เเสงจันทร์ เขาเห็นบนลานประลองที่อยู่ไกลออกไป บุคคลหนึ่งที่มีอายุไล่เลี่ยกับพวกเขา กำลังนั่งขัดสมาธิฝึกฝนอยู่

ถึงแม้จะไม่เข้าใจเจตนาของหลินมั่ว

เเต่เด็กหนุ่มก็ตอบตกลง

“ใช่เเล้ว นายชื่ออะไร!”

“มู่อี พวกเขาคือมู่เอ้อร์, มู่ซัน…”

ชื่อที่ตั้งมานี่ ฟังปุ๊บก็รู้ปั๊บว่าเป็นผลงานของปีศาจเฒ่า

รอจนกระทั่งมู่อีพาเพื่อนทั้งหมดออกไปจากที่นี่

หลินมั่วก็หันกลับไปมองในทิศทางที่หูเฉวียนอยู่

“ขยันหมั่นเพียรย่อมเอาชนะความเกียจคร้านได้ บางทีอาจจะได้เห็นปาฏิหาริย์จากคุณก็เป็นได้…”

…

การที่จะให้วิ่งไปกลับสองเที่ยวภายในสองชั่วโมง มันจะเป็นไปได้อย่างไร

หลินมั่วดูเหมือนจะมองทะลุความคิดของทุกคน กล่าวอย่างไม่ใส่ใจนัก

“ถ้าหากรู้สึกว่ารับไม่ได้ ก็ถอนตัวได้ทุกเมื่อ!”

“ผมคนนี้ ใจกว้างกับคนของตัวเองมาก!”

ถุ้ย!

ทุกคนต่างแอบอุทานในใจ

พวกเราต้องการความใจกว้างงั้นหรือ

พลังต่างหาก เข้าใจไหม!

และเมื่อสิ้นเสียงของหลินมั่ว

ร่างงามร่างเดิมก็แยกตัวออกจากกลุ่ม มุ่งหน้าไปยังจุดหมายปลายทางอีกครั้ง

“ให้ตายเถอะ ยัยนั่นจะเเข่งให้พวกเราตายกันไปข้างหนึ่งเลยหรือไง”

“คนอะไรทำตัวไม่เหมือนคน!”

หลังจากหม่าปังเต๋อด่าทอออกมา ก็รีบก้าวเท้าออกไปทันที

ท่าทางนั้นราวกับจะวิ่งตามไปด่ากุหลาบดำ

วินาทีถัดมา อธิบดีชิวก็ส่ายหน้าถอนหายใจ

“อายุปูนนี้เเล้ว ยังทำอะไรหุนหันพลันแล่นขนาดนี้อีก!”

“ผมขึ้นไปดูสถานการณ์ก่อน!”

จากนั้นหวังจั่งซิ่งก็พูดต่อว่า”ท่านชิวคนเดียวอาจจะเอาไม่อยู่!”