หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4193

หลังจากสามคนพูดคุยกันอยู่พักหนึ่ง แต่เมื่อไม่มีผลสรุปอะไร ก็พากันยุติหัวข้อนั้นลง

เฟิงอู๋ซิ่วในตอนนี้ก็ได้เปิดปากเชิญชวนแล้ว จึงไม่ได้คิดจะอยู่ติดตามหลินมั่วต่อ

ส่วนแผนจะชวนเสวี่ยเหลียนเข้าร่วมด้วย ก็ถูกเขาพับเก็บไว้ชั่วคราว

เขารู้ดีว่าแค่หลินมั่วตอบตกลงเข้าร่วม วันหนึ่งเสวี่ยเหลียนก็จะตามมาโดยไม่ต้องพูดอะไรมาก

คนหนุ่มนี่มันก็ดีแบบนี้แหละนะ…

เฟิงอู๋ซิ่วอดถอนหายใจเบา ๆ พลางมองไปที่เสวี่ยเหลียนที่อยู่ไกล ๆ จึงยกมุมปากยิ้มเล็กน้อย

“หมอหลิน ช่วงนี้รบกวนนายมามากพอแล้ว”

แต่ก่อนจะจากไป เขาก็เหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ จึงหันกลับมาเตือน

“แม้ว่าฉันจะไม่รู้เรื่องของสองพี่น้องซิงหยุนมากนัก แต่ฉันอยากเตือนให้นายระวังไว้สักนิด…”เขาหยุดคิดครู่หนึ่ง ก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงไม่แน่ใจนัก

“ฉันเคยได้ยินมาจากผู้อาวุโสคนหนึ่งว่าครั้งหนึ่ง พี่น้องคู่นั้นออกไปข้างนอกเพียงลำพัง แล้วถูกจอมยุทธ์ระดับปรมาจารย์หกคนซุ่มโจมตี! แต่ตอนที่พวกเราส่งกำลังไปช่วย พวกเธอกลับไม่เป็นอะไรเลย…”

เสียงของเขาเริ่มหนักแน่นขึ้น

“และจอมยุทธ์หกคนนั้นก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย! แม้จะเป็นเพียงข่าวลือ แต่ควันไม่เกิดหากไม่มีไฟ หมอหลิน นายควรระวังไว้ให้มากๆ”

กล่าวจบ เฟิงอู๋ซิ่วก็จากไปจริง ๆ

ปีศาจเฒ่าที่ตอนนี้มีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด

จีตู๋ถ้าแค่คนเดียวก็ทำเขาปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว ตอนนี้ดันจะมีเด็กสาวสองคนที่แข็งแกร่งไม่แพ้กันโผล่มาอีก

หากเรื่องที่เฟิงอู๋ซิ่วพูดเป็นความจริงล่ะก็ สองพี่น้องนั่นอาจแข็งแกร่งกว่าจีตู๋ถ้า!

“คุณหลินครับ…”

หลินมั่วยกมือขึ้นขัดจังหวะทันที

“ไม่ต้องห่วงครับ”

เขายิ้มบาง ๆ พลางวางมือลงบนดาบที่ข้างเอว

“หากมีศัตรูมาผมก็จะสู้ หากน้ำไหลมาผมก็จะขุดดินกั้นไว้ ตอนที่ผมถูกทำลายพลัง ก็ยังมีคนอีกมากมายที่พยายามจะฆ่าผม! แต่ตอนนี้ผมก็ยังอยู่ดีมีสุขอยู่!”

“โดยเฉพาะคนบางคนแถวนี้…เพียงแค่ผมสั่นตัวนิดเดียว ก็กลัวจนวิ่งหนีเลยล่ะ!”

เฒ่าผี“???”

คนบางคนเหรอ

พูดแบบนี้ มันสุภาพตรงไหนวะ!

ทำไมไม่ประกาศบัตรประชาชนฉันไปเลยล่ะ!

โธ่เอ๊ย ไอ้หลินมั่ว!

“ไม่เห็นจะมีอะไรน่ากลัว คุณเก็บความกลัวไว้เถอะหน่า! จีตู๋ถ้าเป็นคนรอบคอบ ไม่ลงมือด้วยตัวเองหรอก อีกอย่าง คุณไม่คิดบ้างหรอว่าผมมีใครหนุนหลังอยู่”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ปีศาจเฒ่าก็นึกถึงชื่อประเทศที่น่าเกรงขามอย่างประเทศจีนขึ้นมา เขาค่อยโล่งใจขึ้นมาหน่อย

แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังไม่หมดห่วงทั้งหมด

“สมมติว่ามันเป็นอย่างนั้นล่ะ แต่ผมแค่สมมตินะ”

หลินมั่วส่ายหัวอย่างอ่อนใจ

นี่สินะ ทำไมปีศาจเฒ่าถึงกลัวจนหนีในตอนที่บาดเจ็บวันนั้น

“ผมถามจริงๆนะปีศาจเฒ่า คุณขี้ขลาดเกินไปแล้วหรือเปล่า ถึงพวกเขาจะลงมือจริง ๆ แต่แล้วไงล่ะ ตอนนี้พลังผมแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมมาก พอผมฟื้นฟูเลือดหัวใจได้เต็มที่ ยังจะมีอะไรให้กลัวอีก”

พูดจบ เขาก็ชี้ไปทางเสวี่ยเหลียน

“มีผู้ช่วยเก่งขนาดนี้อยู่ นี่แหละที่เรียกว่าความมั่นใจ! ถึงตอนนั้น พวกเราสามคน…”

พูดถึงตรงนี้ เขาก็หยุดพูด แล้วเปลี่ยนคำพูดใหม่

“สองคนครึ่ง!”