หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4199

หลินมั่วถึงกับหมดคำจะพูด

ใช่! ทีมแพทย์นี้ตอนที่เพิ่งมาแรกๆ นั้นมีเจตจำนงไม่ดีจริง

แต่วิธีแบบนี้มันแย่เกินไป

ใครกันที่ไปหยอกล้อกันแบบนี้!

ยิ่งอย่างนี่เป็นการช่วยให้พวกเขามีจิตนิ่งเหรอ

หากทำแบบนี้ต่อไป ทีมแพทย์นี้คงจะขาดหายใจไปก่อน!

“ให้คนของพี่ถอยออกมาเดี๋ยวนี้ อย่าวุ่นวายอีกเลย!”

อย่าทำอะไรเกินพอดี

หากเป็นแบบนี้ต่อไป บางทีอาจจะไม่ได้ปรับนิสัยของทีมแพทย์

อาจจะทำให้สิ้นชีพไปเลยก็เป็นได้

“ฉันก็ทำเพื่อพวกเขาทั้งนั้น!”

หม่าปังเต๋อพูดบ่นแล้วเห็นว่าสีหน้าของหลินมั่วมืดมนลง จึงรีบถอยหลังไปหลานก้าว

“พี่หลบไกลขนาดนั้นทำไม”

หลินมั่วขมวดคิ้ว

“หรือคิดว่าฉันจะลงมือกับพี่เหรอ”

หม่าปังเต๋อพยักหน้ารัวๆ ราวกับลูกเจี๊ยบที่กำลังก้มหน้ากินข้าวสารไม่หยุด

หลินมั่วหรี่ตาแล้วยิ้ม “แสดงว่าพี่ไม่เชื่อใจฉันสิ”

หม่าปังเต๋อยังคงพยักหน้า

ถูกทำร้ายมาหลายครั้งมาก ตอนนี้เขารู้เรื่องอย่างมากแล้ว

หลินมั่วเห็นเขาไม่หลงกล จึงได้เบะปาก

“เอาเถอะ ไม่แกล้งพี่แล้ว รีบพาพวกเขาไปพักผ่อนดีๆเถอะ”

“หากเป็นแบบนี้ต่อไปคงจะช็อกตายพอดี!”

หม่าปังเต๋อมองดูพวกคนของจางหงอวิ๋นที่นอนหลับสนิท ก็รู้สึกว่าตนนั้นทำมากเกินไปจริงๆ

“ได้ คุณหลิน ฉันจะไปตามคนมาเดี๋ยวนี้!”

พูดพลางเขาก็จะหันหลังจากไป

และแล้วในเวลานั้น เงาคนคนหนึ่งก็มาอยู่ด้านหลังเขา

“ไร้จรรยาบรรณ คุณลอบทำร้าย... อ๊าก!”

หม่าปังเต๋อได้แต่ร้องตะโกน จากนั้นเขาก็ถูกถีบออกไป

“เวร คิดจะสู้กับฉันเหรอ!”

หลินมั่วยิ้มอย่างได้ใจและปัดมือ ในตอนที่เขาหันหลังมา

เสวี่ยเหลียนที่อยู่ด้านหลังกำลังมองเขาอย่างหมดคำจะพูด

“เป็นถึงอาจารย์แล้ว ทำไมยังปัญญาอ่อนแบบนี้นะ!”

“หรือให้ฉันไปลองดูไหม!”

เมื่อหลินมั่วเดินผ่านฝูงชน ก็เห็นผู้เฒ่าที่ใส่เสื้อผ้าหลุดลุ่ย

เสื้อคลุมยาวที่เก่าแก่นั่นไม่รู้ว่าปะผ้าไปกี่ชิ้น

ยิ่งไปกว่านั้นรองเท้าผ้าใบขาดจนมองเห็นหลังเท้าที่ดำปี๋

มีเพียงป้ายผ้าในมือของเขาที่ดึงดูดความสนใจของผู้คน

ด้านซ้ายเขียนว่า เงินทองร่วงหล่นตัดสินหยินหยาง

ด้านขวาเขียนว่า ตุงทองปัดผ่านตัดสินความเป็นความตาย!

ตอนที่หลินมั่วกำลังสังเกตดูใบหน้าของผู้เฒ่า หม่าปังเต๋อที่อยู่ข้างๆ รีบพูดว่า

“คุณหลิน เป็นตาแก่เฒ่าคนนี้แหละ...”

เขายังพูดไม่ทันจบ หลินมั่วก็รีบพูดดุว่า

“หุบปาก! ห้ามเสียมารยาทกับท่านผู้เฒ่า!”

พูดจบ เขาก็เดินเข้าไปอย่างเคารพแล้วเอากำปั้นเพื่อแสดงความคารวะ

“ผมหลินมั่วคารวะท่านผู้เฒ่าครับ!”

ขณะนี้เอง ผู้เฒ่าดูดวงคนนี้ถึงได้ค่อยๆ ลืมตาขึ้น!

เวลานั้นเอง หลินมั่วถึงกับตัวสั่นและเกิดความหวาดหวั่นขึ้นมา

เพียงแค่เขาสบตากับผู้เฒ่าคนนี้ เขาก็รู้สึกว่าถูกมองอย่างทะลุปรุโปร่ง