หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4206

"ฉวับ!"

หลินมั่วลืมตาขึ้นมีแสงวาบผ่านหน้า

กระบี่ไท่อาที่ในมือก็ถูกเหวี่ยงออกไปพร้อมกับเสียงของเขา

วินาทีต่อมาทั้งห้องสั่นสะเทือน

ทั้งโต๊ะเก้าอี้และเฟอร์นิเจอร์ทุกอย่างที่วางอยู่บนโต๊ะตกลงพื้นเสียงดังกริ๊งเหมือนแผ่นดินไหว

สายตาที่ตะลึงของหม่าปังเต๋อ

ทันใดนั้นดาบในมือของหลินมั่วขยายใหญ่ขึ้นหลายเท่า

เงาดาบที่ยาวกว่าสามเมตรปรากฏขึ้น!

เมื่อฟันดาบลงไปสิ่งของทุกอย่างในห้องแตกเป็นสองส่วน

“คุณหลิน!”

เมื่อเห็นดาบที่น่าสะพรึงกลัวเหวี่ยงมาหาตน หม่าปังเต๋อตะโกนออกมาโดยไม่สนใจอะไร

เสียงตะโกนนี้ทำให้หลินมั่วได้สติขึ้นทันที

ฉิ่ง!

เงาดาบหยุดนิ่ง!

แต่ตอนนี้ขาทั้งสองข้างของหม่าปังเต๋อยังสั่นไม่หยุด

ในขณะนี้ปลายดาบจ่ออยู่ที่คอของเขา และก็ได้กลิ่นคาวเลือดอ่อนๆ

เฉียดฉิวมากเกือบตายแล้ว

หลังจากที่หลินมั่วหยุดเคลื่อนไหวเขาก็ยังอดกลัวไม่ได้

เขารู้สึกตัวดีแต่แทบไม่มีสติเลย

ถ้าไม่ใช่เพราะหม่าปังเต๋อตะโกนทันได้ทันเวลาตนคงส่งเขาไปแล้ว

“คุณโอเคมั้ย?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หม่าปังเต๋อขาอ่อนและล้มลงพื้นเหมือนดินโคลน

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร!”

“เกือบตายแล้ว!”

ขณะพูดอย่างนั้นเขาก็พลางเช็ดเหงื่อบนหน้าผากไปด้วย

ขณะที่หลินมั่วกำลังจะขอโทษ ประตูห้องถูกเปิดออกทันที

หลังจากทราบข่าวเสวี่ยเหลียนก็รีบมาทันที

เมื่อเห็นว่าหลินมั่วปลอดภัย ความตึงเครียดในแววตาของเธอก็ค่อยๆ หายไปและเริ่มบ่นว่า

“พวกนายคิดจะรื้อบ้านเหรอ?”

ขณะพูดเขาก็ยกมือขึ้นชี้ไปที่ภูเขาตรงหน้า

"กระบวนท่านี้ช่างยิ่งใหญ่ตระการตาเสียจริง ต้องใช้พลังมหาศาลภายในจิตใจ!"

“คุณสัมผัสภูเขาที่อยู่ตรงหน้านี้อาจช่วยให้คุณเข้าใจมากขึ้น”

หลังจากเล่าประสบการณ์ของเขาหลินมั่วก็ไม่พูดอะไรอีก เขานั่งขัดสมาธิอยู่กับที่

เพิ่งเข้าถึงกระบวนท่านี้จึงต้องรวบรวมสมาธิให้นิ่งก่อน

หลังจากคิดอย่างถี่ถ้วนแล้วหม่าปังเต๋อก็หาที่ที่เหมาะสม

เข้าตั้งใจจะทำตามที่หลินมั่วบอกและสังเกตภูเขาอันงดงามนี้เพื่อจะได้เข้าใจกระบวนท่านี้

แต่ขณะที่เขากำลังจะนั่งลง จิตใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงภาพที่หัวเกือบขาดเมื่อกี้นี้

และในที่สุดเขาก็เข้าใจว่าทำไมธงทำนายชะตาของอาจารย์ติงเต้าจึงมีคำว่า "ธงทองคำเมื่อโบกสะบัดสามารถกำหนดความเป็นความตาย"

เป็นเพียงกิ่งไม้ที่ปกคลุมฟ้าดินใครโดนก็ตาย

หม่าปังเต๋อจึงรีบลุกขึ้นและถอยกลับไปหลายร้อยเมตร

จากนั้นเขาจึงพบตำแหน่งที่ปลอดภัยและนั่งลง!

แต่ทว่าความสามารถของเขาจำกัด เมื่อมองภูเขาที่อยู่ตรงหน้าเขาแทบไม่มีเบาะแสอะไรเลย

แต่กลับรู้สึกว่าเปลือกตาทั้งสองข้างหนักขึ้นเรื่อยๆ ...