หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4205

หลินมั่วขบคิดอยู่เป็นเวลานาน ในหัววนซ้ำภาพเหตุการณ์นั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า

รายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ว่าจะเป็นพลังอำนาจ ความกดดัน ต่าง ๆ

เขาวิเคราะห์ทุกอย่างอย่างรอบคอบไปหลายครั้งแล้ว

แต่ผลลัพธ์ก็ยังคงไม่เป็นอย่างที่หวัง

เขาหยั่งรู้ไม่ได้ มันเหมือนภาพลวงตาในกระจกหรือภาพสะท้อนในน้ำ ทั้งที่ดูเหมือนใกล้แค่เอื้อม แต่กลับคว้าไว้ไม่ได้เลย

“ฉันไม่เชื่อหรอก!”

หลินมั่วระลึกความทรงจำ พลางชักกระบี่ไท่อาออกมา ตั้งใจจะลองฝึกตามภาพที่เห็น

แต่ทันทีที่เขากวัดแกว่งกระบี่ออกไป กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

นอกจากกระแสพลังกระบี่ที่ไร้เสียงค่อย ๆ เคลื่อนไหว ก็ไม่มีสิ่งใดปรากฏออกมา

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพลังอันล้นหลามของกระบวนท่าที่ติงเต้าเหรินใช้เลย

“ช่องว่างของพลังมันมากเกินไปงั้นเหรอ”

หลินมั่วพึมพำกับตัวเองด้วยน้ำเสียงไม่ยอมแพ้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความเสียดาย

และในตอนนั้นเอง ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นจากด้านนอก

คนที่มาคือหม่าปังเต๋อ

ดูจากสีหน้าเคร่งเครียดที่เต็มไปด้วยความสับสน หลินมั่วก็รู้ทันทีว่าเจ้าหมอนี่เองก็คงงงจนหาทางไม่เจอเหมือนกัน

เป็นไปตามคาด

พอเข้ามาในห้อง หม่าปังเต๋อก็รีบเอ่ยถามทันที

“คุณหลิน ท่านั้นคุณพอมีแนวทางบ้างไหม?”

“ผมนี่เหมือนโดนของเลย ทั้งที่เห็นกับตาแท้ ๆ แต่ภาพในหัวกลับพร่ามัวสุด ๆ”

“เหมือนมีอะไรมาคั่นกลาง เป็นกระจกที่มองไม่เห็น คอยขัดขวางไม่ให้ผมนึกออก!”

จากสถานการณ์ของหม่าปังเต๋อ หลินมั่วก็มีข้อสันนิษฐานใหม่

การหยั่งรู้กระบวนท่าไร้นามของติงเต้าเหริน คงไม่ใช่แค่เรื่องของพลังฝีมือเท่านั้น

พรสวรรค์และปัญญาในการหยั่งรู้ก็น่าจะมีผลอย่างมากด้วย

คิดได้ดังนั้น หลินมั่วก็เอ่ยปากพูดออกมา

“สถานการณ์ของผมก็ไม่ต่างจากคุณนัก อาจเป็นเพราะระดับของติงเต้าเหรินห่างจากพวกเรามากเกินไป”

“แถมกระบวนท่าที่น่ากลัวขนาดนั้น จะให้เราเข้าใจได้ง่าย ๆ ก็คงเป็นไปไม่ได้”

แม้ปกติทั้งสองจะหยอกล้อเล่นกันอยู่เสมอ

แต่เมื่อเป็นเรื่องจริงจังเกี่ยวกับการฝึกฝน หลินมั่วก็เลือกจะโกหกคำหนึ่ง

เพื่อไม่ให้กระทบความมั่นใจมากเกินไป

ซึ่งก็ได้ผล

“กระบวนท่านี้ ไร้นาม เป็นท่าที่ฉันรังสรรค์ขึ้นจากความรู้สึก หลังได้ท่องไปทั่วแผ่นดิน เห็นภูเขาแม่น้ำไกลสุดสายตา...”

ประโยคนี้แหละ!

ในเสี้ยววินาทีนั้น หลินมั่วก็จับจุดสำคัญได้ในที่สุด

แววตาของเขาพลันสว่างวาบขึ้นทันที

“ฉันรู้แล้ว! มันคงเป็นปัญหาที่จิตใจของเราเอง”

“ติงเต้าเหรินเคยบอกว่าเขาคิดค้นท่านี้ขึ้นมาในขณะที่ได้ชมภูเขาแม่น้ำที่ไกลสุดสายตา”

พูดไปพูดมา ในหัวของเขาก็ปรากฏภาพของแผ่นดินพันลี้ของประเทศจีน

ภูเขาซ้อนทับกันเป็นชั้น ๆ ทิวเขาที่ทอดยาวไปหลายพันกิโลเมตร ผืนน้ำทะเลที่กว้างใหญ่และมีคลื่นลมแรง

ภาพเหล่านั้นปรากฏขึ้นในสายตาของเขา

โดยเฉพาะเมื่อเขามองเห็นแม่น้ำสายใหญ่ที่ทอดยาวไปหลายพันลี้ ซึ่งเป็นที่อาศัยของสิ่งมีชีวิตมากมายของประเทศจีน

พลังรอบตัวของเขาก็เริ่มมีความหนักแน่นและยิ่งใหญ่ขึ้นทันที

สีหน้าของหม่าปังเต๋อเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ

ในช่วงที่ตื่นรู้ เขาก็สัมผัสได้ถึงลมหายใจที่คุ้นเคยจากตัวหลินมั่ว

มันเหมือนกับตอนที่ติงเต้าเหรินใช้ธงทำนายชะตาที่น่ากลัวนั่นเลย!

Top of Form