หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4204

“คุณเป็นบ้าหรือเปล่าเนี่ย”

ถ้าหลินมั่วไม่พยายามข่มอารมณ์ไว้ คงเตะอีกฝ่ายไปนานแล้ว

สายตาเจ้านี่มันน่าขนลุกจริง ๆ

แต่หม่าปังเต๋อกลับไม่รู้สึกอะไรเลย มิหนำซ้ำยังยิ้มร่า ยกใบไม้แห้งในมือที่มีลักษณะเดียวกันขึ้นมาโชว์อีก

“ติงเต้าเหรินบอกกับผมเอง!”

“ว่าถ้าผมตามคุณไป ต่อไปอนาคตต้องรุ่งแน่นอน!”

หลินมั่วกำลังจะเอื้อมมือไปรับใบไม้นั้นมาดู ทันใดนั้นเองก็มีสายฟ้าแลบแวบหนึ่งผ่าลงมาจากฟ้า

แสงเงินวาบขึ้นพริบตาเดียว

ทั้งสองยังไม่ทันได้ตั้งตัว ใบไม้แห้งในมือก็กลายเป็นเศษเถ้าสีดำไหม้เกรียมไปเรียบร้อยแล้ว

นี่มัน…

หลินมั่วเงยหน้าขึ้นมอง ท้องฟ้ายังคงสดใสปลอดโปร่ง ไม่มีแม้แต่เมฆก้อนเดียว

แต่สิ่งที่น่าประหลาดก็คือ สายฟ้านั้นกลับผ่าลงมาตรงบริเวณที่พวกเขายืนอยู่พอดี

“พวกเรากลับไปก่อนเถอะ!”

หลินมั่วขมวดคิ้วเล็กน้อย

ตั้งแต่ได้เจอติงเต้าเหริน เหมือนทุกอย่างรอบตัวก็เริ่มแปลกประหลาดขึ้นเรื่อย ๆ

ในขณะเดียวกัน

ที่บริเวณโขดหินซึ่งอยู่ห่างจากเกาะนรกไปหลายร้อยกิโลเมตร

ในตอนนี้ ติงเต้าเหรินมีใบหน้าดำมืดเป็นเขม่าควัน

เขาพยุงตัวลุกขึ้นอย่างยากลำบากด้วยการใช้ธงทำนายชะตาเป็นที่พยุง

“ฉันรู้อยู่แล้ว ว่าห้ามเปิดเผยอะไรที่มากเกินไป!”

“เวรกรรมนี่เล่นงานเร็วชะมัด!”

เขาเงยหน้ามองฟ้า แล้วก็กลั้นคำสบถที่อยากจะตะโกนออกมาลงไปในลำคอ

จากนั้น สายตาก็กลับมาที่หลินมั่วอีกครั้ง

หลังจากกลับเข้าห้อง หลินมั่วก็เอาแต่ครุ่นคิดทบทวนรายละเอียดเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นหลังจากได้พบกับติงเต้าเหริน

สิ่งที่มั่นใจได้ก็คือ ชายคนนั้นก็เป็นคนจากประเทศจีนเหมือนกัน

และที่สำคัญ เขาไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไรกับตนเลย

แต่สิ่งเดียวที่หลินมั่วยังไม่เข้าใจ ก็คือ

ภาพลวงตาน่ากลัวที่ติงเต้าเหรินสร้างขึ้นก่อนจากไป กับสายฟ้าฟาดที่ปรากฏขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

รวมถึงเรื่อง วังจักรพรรดินีอะไรนั่น!

เมื่อเทียบกับเรื่องพวกนั้นแล้ว

ส่วนคำทำนายเรื่องตายเก้ารอดหนึ่งของติงเต้าเหริน หลินมั่วกลับไม่ได้ใส่ใจเลยแม้แต่น้อย

เพราะฉากเสี่ยงตายแบบนั้น เขาเจอมานับไม่ถ้วนแล้ว

ไม่ว่าจะเจออันตรายแบบไหน เขาก็ยังมั่นใจว่าตัวเองจะเอาตัวรอดได้เสมอ!

“ไม่น่าจะใช่ คนอย่างเขาไม่น่าจะไร้สาระขนาดนั้นหรอก”

“งั้นคุณลองฝึกดูสักหน่อยไหมล่ะ?” เสวี่ยเหลียนเสนอขึ้นมา

ซึ่งก็เป็นความคิดที่ตรงกับสิ่งที่หลินมั่วกำลังคิดพอดี

หลังจากได้เห็นธงผืนยักษ์อันน่าสพึงกลัวของติงเต้าเหรินกับตาแล้ว หลินมั่วก็เอาแต่ครุ่นคิดถึงมันมาตลอด

เขาเห็นกับตาว่าวิชานั้นร้ายกาจแค่ไหน

ที่ตอนท้ายธงยักษ์พุ่งทะลุผ่านเขากับหม่าปังเต๋อไปได้ ไม่ใช่เพราะวิชานั้นไม่มีพลังจริง

แต่เป็นเพราะติงเต้าเหรินจงใจถอนพลังออกในจังหวะสุดท้ายต่างหาก

ไม่อย่างนั้น เขากับหม่าปังเต๋อคงไม่มีทางรอดกลับมาได้แน่

ถ้าหากสามารถเรียนรู้กระบวนท่านั้นได้ เขาก็จะมีไพ่ตายเพิ่มมาอีกหนึ่งใบ!

คิดได้แบบนั้น หลินมั่วก็ไม่ลังเลอีกต่อไป รีบนั่งขัดสมาธิลง และเตรียมฝึกฝนอย่างจริงจังทันที

ในขณะเดียวกัน หลินมั่วก็นั่งหลับตา นึกย้อนเหตุการณ์ที่ธงยักษ์พุ่งเข้าใส่เขาอย่างรุนแรงซ้ำไปซ้ำมาในหัว

เสวี่ยเหลียนเห็นเขากำลังตั้งใจฝึก ก็ไม่รบกวนอีก พาอู่เหิ่นออกจากห้องไปเงียบ ๆ

แต่ยังไม่ทันจะผ่านไปนานเท่าไร

หลินมั่วก็ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง

กระบวนท่าดูเผิน ๆ แล้วเหมือนจะไม่ซับซ้อนอะไร

แต่กลับไม่สามารถเข้าถึงแก่นแท้ของมันได้เลย!