หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4213

หลินมั่วรู้ดีว่าเฟิงอู๋ซิ่วหวังดีกับตนเอง จึงตักเตือนด้วยความหวังดี

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้สร้างขึ้นเพื่อฝึกฝนเอง

จึงไม่ได้อธิบายอะไรมากมาย

“ผู้อาวุโสเฟิง วางใจเถอะ ผมรู้ตัวดี!”

พูดจบ เขาก็รวบรวมต้นฉบับทั้งหมดของทั้งสี่คนมารวมกัน

เฟิงอู๋ซิ่วยังไม่ทันได้ถอนหายใจ ก็ถูกหลินมั่วดึงให้ไปจัดระเบียบ

กลางดึก

ภายในห้องยังคงสว่างไสว

ต้นฉบับนับหมื่นๆหน้าเดิมทีสูงเป็นตั้ง ตอนนี้เหลือเพียงความสูงไม่ถึงฝ่ามือแล้ว

หลังจากปรมาจารย์ทั้งสี่ได้พูดคุยกัน

คัมภีร์เคล็ดวิชาสำหรับฝึกฝนพลังกายก็ได้ก่อร่างสร้างตัวขึ้น

แต่หลินมั่วก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

คัมภีร์หนาเล่มนี้ยังห่างไกลจากระดับที่เขาต้องการ

“ในนั้นข้อกำหนดเรื่องพลังปราณและขอบเขตยังสูงเกินไป”

ท้ายที่สุดผู้ที่จะใช้คนเเรกตามแผนของเขาก็คือหูเฉวียนผู้มีพรสวรรค์ต่ำต้อย

หากข้อกำหนดเรื่องขอบเขตสูงเกินไป ก็เท่ากับเป็นการขัดต่อความตั้งใจ

“ตรงนี้ต้องแก้อีก!”

“แล้วก็ตรงนี้ จุดเริ่มต้นสูงเกินไป”

“โครสร้างการฝึกฝนนี้ซับซ้อนเกินไป ต้องทำให้ง่ายขึ้น!”

ภายใต้สายตาของเสวี่ยเหลียนเเละคนอื่นๆ หลินมั่วก็ลงมือแก้ไข

เคล็ดวิชาฝึกฝนร่างกายที่ทั้งสี่คนร่วมกันพิจารณา ถูกเขาลบทิ้งไปถึงสองในสาม

เพียงเเต่ว่าหลังจากลดทอนเเล้ว เคล็ดวิชาอื่นๆก็เกิดปัญหาตามมา

“หมอเทวดาหลิน นี่มันจะใช้ได้จริงๆหรือเปล่าครับ”

“หากไม่มีพลังปราณคอยสนับสนุน เพียงเเค่พละกำลังของร่างกาย จะสามารถบรรลุผลที่คาดหวังไว้ได้จริงๆเหรอครับ”

ไม่ว่าจะในสายตาของปีศาจเฒ่า หรือของเฟิงอู๋ซิ่ว

คามคิดของหลินมั่วที่จะใช้กำลังกายต้านทานปรมาจารย์ ดูเหมือนจะเป็นเรื่องเพ้อฝันอยู่บ้าง

“นี่มันจะเป็นไปได้จริงๆเหรอ” ปีศาจเฒ่ามีสีหน้างุนงง

ส่วนเสวี่ยเหลียนที่อยู่ข้างๆไม่ได้พูดอะไร เพียงเเต่มองดูการสนทนาของคนอื่นๆอย่างเงียบๆ

ในสายตาของเธอ ตราบใดที่เป็นสิ่งที่หลินมั่วคิดไว้ ไม่มีอะไรที่เขาทำไม่ได้

เวลานี้หลินมั่วมั่นใจอย่างยิ่ง “มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้!”

“หากให้อู๋เหิ่นลองอย่างผลีผลาม หากเกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น เป็นไปได้สูงที่จะเข้าสู่สภาวะปีศาจ!”

“ถึงเวลานั้น ต้นกล้าที่ดีเช่นนี้ ก็จะถูกทำลายไปอย่างสิ้นเชิง”

ความกังวลของเขาก็ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล

กรณีการฝึกฝนเคล็ดวิชาอย่างไม่ระวังจนเข้าสู่สภาวะปีศาจนั้นมีมากมายนับไม่ถ้วน

หากทำให้อู๋เหิ่นต้องเสียหายไปเพราะเรื่องนี้

เฟิงอู๋ซิ่วอาจจะอยากฆ่าคนเลยก็ได้!

อย่างไรก็ตามหลินมั่วกลับไม่กังวลเลย!

“ศิษย์รัก เจ้าเเก่นี่ดูเหมือนจะดูถูกเธอนะ!”

เหมือนถูกเขายุยงเช่นนี้ อู๋เหิ่นก็ชำเลืองมองเฟิงอู๋ซิ่วด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจทันที

จากนั้นก็หาวหวอดๆเดินมาที่โต๊ะทำงาน ยกมือเล็กๆขึ้น

เมื่อเฟิงอู๋ซิ่วเห็นดังนั้นสีหน้าก็เปลี่ยนไป รีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อจะห้าม

เเต่ในขณะนั้นเอง หลินมั่วก็ยื่นมือออกไปห้ามเขาไว้อย่างกระทันหัน

“ผู้อาวุโสเฟิง ความห่วงใยทำให้ใจว้าวุ่น!”

“ผมเเค่ให้อู๋เหิ่นตรวจสอบดูเท่านั้น ไม่ได้ให้เธอฝึกฝนโดยตรง คุณวางใจเถอะ!”

“อู๋เหิ่นเป็นศิษย์รักที่สุดของผม ผมจะยอมให้เธอไปเสี่ยงได้อย่างไร…”