หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4215

“เชอะ กล้าดูถูกอู๋เฟิ่นของพวกเราได้!”

หลินมั่วมองตามหลังสองเฒ่าที่จากไป พลางบ่นเบาๆ

แน่นอนว่าเขาเดาความคิดของสองเฒ่าออก

ก็เเค่มั่นใจว่าอู๋เหิ่นไม่สามารถปรับปรุงเคล็ดวิชานี้ให้สมเหตุสมผลมากขึ้นได้

เมื่อเป็นเช่นนั้น หลินมั่วจึงขี้เกียจที่จะรั้งพวกเขาไว้ เเละกลับไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง

หลังจากจัดระเบียบเคล็ดวิชาที่ได้รับการเเก้ไขจากอู๋เหิ่นเเล้ว

หลินมั่วก็คัดลอกใหม่อีกครั้ง

จากนั้นเขาก็ใช้ตัวเองเป็นหนูทดลอง เริ่มฝึกฝนด้วยตนเอง

…

เวลาผ่านไปจนถึงวันรุ่งขึ้น

หลังจากที่หูเฉวียนวิ่งระยะไกลตามปกติจนเสร็จ เขาก็กลับมานั่งสมาธิฝึกฝนในที่เดิมด้วยร่างกายที่เหนื่อยล้า

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ได้คุยกับหลินมั่ว

การฝึกฝนของเขาก็ยิ่งหนักขึ้น

สิ่งนี้ทำให้มู่อีเเละคนอื่นๆเหนื่อยมาก

แม้ว่าพลังปราณในร่างกายของพวกเขาจะมากกว่าหูเฉวียนหลายสิบเท่า

เเต่การวิ่งเป็นเวลานานโดยไม่คิดชีวิตเช่นนี้ ร่างกายของพวกเขาก็ทนไม่ไหวเช่นกัน

“ลูกพี่ พี่ลองคุยกับไอ้วัวตัวนั้นดูหน่อยไหม!”

“ถ้าเป็นเเบบนี้ต่อไป พวกเราอย่าว่าเเต่ฝึกฝนเลย”

“จะสามารถอยู่รอดได้หรือไม่ก็ยังไม่เเน่เลย!”

“ใช่เลย ใช่เลย ลูกพี่ช่วงนี้ผมรู้สึกว่าขาทั้งสองข้างนี้มันไม่ตามใจผมเลย!”

“ด้วยพรสวรรค์ของพวกเรา ไม่จำเป็นต้องฝึกฝนแบบนี้เลย!”

ท่ามกลางเสียงบ่นของน้องๆที่ดังเป็นระยะๆ

มู่อีก็อดรู้สึกคลอนแคลนไม่ได้

วิธีการฝึกฝนแบบนี้ สำหรับหูเฉวียนเเล้วเป็นวิธีที่ดีที่สุด

เเต่สำหรับตัวเองเเละเพื่อนๆ มันก็เหมือนกับการสะสมไปเรื่อยๆเท่านั้น

ถึงเเม้ว่าหลังจากวิ่งระยะไกลจนหมดเรี่ยวแรงเเละพลังวิญญาณ พวกเขาจะสามารถเพิ่มความเร็วในการฝึกฝนได้อย่างรวดเร็วในระยะเวลาอันสั้น

แต่เมื่อรวมเวลากับการวิ่งระยะไกลแล้ว มันก็ไม่ได้มีประสิทธิภาพเท่ากับการนั่งสมาธิฝึกฝนก่อนหน้านี้ของพวกเขาเลย

หนำซ้ำยิ่งไปกว่านั้นทุกวันยังต้องเหนื่อยแทบตาย

มันเป็นการลงทุนลงเเรงที่ได้ผลตอบแทนน้อยอย่างสิ้นเชิง!

ถึงเเม้ว่าพวกเขาจะชื่นชมความมุ่งมั่นของหูเฉวียน หรืออาจถึงขั้นยอมจำนนต่อความมุ่งมั่นนั้นเเล้วก็ตาม

พูดความกังวลในใจออกมาอย่างตะกุกตะกัก

เพียงเเต่หลังจากที่หลินมั่วฟังจบ ก็ไม่ได้เเสดงท่าทีใดๆและตอบกลับมู่อีเพียงประโยคเดียว

“ตามต่อไป!”

พูดจบ เขาก็เริ่มเดินจากไปทันที มุ่งหน้าไปยังหูเฉวียนที่อยู่ไม่ไกล

ในขณะที่มู่อีเเละคนอื่นๆกำลังรู้สึกผิดหวังอย่างมาก

ปีศาจเฒ่าที่เดินตามหลังหลินมั่วมาตลอด กลับหยุดฝีเท้าลงกระทันหัน

"ตั้งใจฟังเเละปฏิบัติตามการจัดการของคุณหลินให้ดี”

“ในเมื่อเขาไม่ได้ปฏิเสธพวกนาย เขาก็จะไม่ทำร้ายพวกนายด้วย!”

“อดทนต่อไป มันไม่มีผลเสียต่อพวกนายหรอก อย่าทำให้ฉันต้องขายหน้า”

พูดจบ ปีศาจเฒ่าก็ไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม รีบก้าวตามไป

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะถูกเขาส่งไปอยู่ข้างกายหลินมั่ว

แต่ถึงอย่างไร พวกเขาทั้งหมดก็ได้รับการสั่งสอนมาจากปีศาจเฒ่าด้วยมือของเขาเอง

เมื่อเห็นเด็กหนุ่มสิบคนที่กำลังสับสนในตอนนี้

ปีศาจเฒ่าก็ยังอดไม่ได้ที่จะเตือนพวกเขาไปสองสามคำ…