หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4216

“ปีศาจเฒ่า คุณเห็นลูกศิษย์ที่คุณสอนมาต้องลำบาก แล้วสงสารใช่ไหม!”

หลินมั่วพูดติดตลก

“ไม่ก็คุณพาพวกเขากลับไปสิ”

ปีศาจเฒ่าปฎิเสธทันที

“พาพวกเขากลับไปทำไม！”

“ตอนนี้ผมไม่มีความคิดที่จะต่อสู้เเล้ว เเค่อยากจะตามคุณไปดื่มน้ำซุปก็พอ”

“อีกอย่าง ผมเชื่อว่าไอ้เด็กเหลือขอพวกนี้ ตามคุณเเล้วจะรุ่งเรืองกว่าตามผม”

ด้านหนึ่งเขาต้องการแสดงความรู้สึกของตัวเอง

อีกด้านหนึ่งคือเขาอยากให้คนทั้งสิบติดตามหลินมั่วอย่างจริงใจ

ถ้าพวกเขาสามารถได้รับความไว้วางใจได้ก็จะยิ่งดี

ถึงตอนนั้นตัวเขาเองก็จะพลอยได้รับอานิสงส์ไปด้วย

ท้ายที่สุดมันก็เป็นแค่คำพูดเล่นๆ หลินมั่วไม่ได้ใส่ใจอะไร

หลังจากพูดจบ เขาก็หยิบเคล็ดวิชาบ่มเพาะร่างกายที่เย็บเล่มไว้ออกมา

เพียงเเต่หน้าปกกลับว่างเปล่า ไม่มีเนื้อหาใดๆ

หลินมั่วพูดอธิบายว่า “ปีศาจเฒ่า เคล็ดวิชานี้พวกเราสร้างสรรค์และถ่ายทอดกันมาด้วยกันนี่นา”

“ดังนั้นผมจึงอยากใช้ชื่อพวกเราตั้งชื่อเคล็ดวิชานี้ คุณคิดว่ายังไง”

เมื่อปีศาจเฒ่าได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

เพียงเเต่เขายังไม่ทันได้พูด ก็มีคนปฏิเสธก่อนเขาไปเสียแล้ว

“หมอเทวดาหลิน เวลานี้ทำเช่นนั้นไม่ได้เป็นอันขาด!”

คนที่พูดคือเฟิงอู๋ซิ่วที่เดินผ่านมาพอดี

“การสร้างเคล็ดวิชาบ่มเพาะร่างกายนี้ ส่วนใหญ่เป็นผลงานของคุณคนเดียว”

“คนแก่คนนี้ไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”

“ห้ามใส่ชื่อผมไปเด็ดขาด!”

เมื่อได้ยินดังนั้น ปีศาจเฒ่าก็รีบเสริมตามน้ำ

“ผู้อาวุโสเฟิงพูดถูก ผมก็ไม่ได้ออกแรงอะไรมาก”

“ห้ามใส่ชื่อผมเข้าไปเด็ดขาด!”

หลินมั่วเดิมทีก็ยังอยากจะเกลี้ยกล่อมอีกสักหน่อย

เพราะว่าเคล็ดวิชาบ่มเพาะร่างกายนี้ เมื่อคืนเขาก็ได้ฝึกฝนด้วยตัวเองแล้ว

ผลลัพธ์นั้นเเข็งเเกร่งอย่างยิ่ง เพียงเเค่ทนความยากลำบากได้ และขัดเกลาตัวเองอย่างต่อเนื่อง

เมื่อหลินมั่วเห็นพวกเขามีท่าทีแน่วเเน่อย่างยิ่ง ก็เลยไม่เซ้าซี้อีกต่อไป

“ผู้อาวุโสทั้งสองท่านช่างมีคุณธรรมยิ่งนัก ผมกลับใจเเคบไปเสียแล้ว!”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เคล็ดวิชาก็ชื่อว่าเคล็ดวิชาบ่มเพาะร่างกายสี่ปรมาจารย์ก็เเล้วกัน!”

เดิมทีเขาตั้งใจจะใส่ชื่อปรมาจารย์ทั้งสี่คนที่เกี่ยวข้องเข้าไปด้วย

ในเมื่ออีกสามคนปฏิเสธไปแล้ว

เขาจึงทำได้เเค่เปลี่ยนชื่อ

และในตอนที่ลงชื่อ สองผู้อาวุโสก็ยังคงแสดงท่าทีปฏิเสธอย่างแข็งกร้าวเช่นเดิม

หลินมั่วจึงทำได้เพียงเเค่เขียนชื่อของตัวเองลงบนเคล็ดวิชาบ่มเพาะร่างกายสี่ปรมาจารย์

เมื่อรู้เช่นนี้ เฟิงอู๋ซิ่วและปีศาจเฒ่าก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

เกือบเสียชื่อเสียงในวัยชราเสียแล้ว!

หากเคล็ดวิชานี้มีชื่อของพวกเขา เมื่อเพื่อนผู้เป็นปรมาจารย์คนอื่นๆรู้เข้า

จะต้องถูกหัวเราะเยาะไปตลอดชีวิต หรือถึงขั้นเงยหน้าไม่อายใครเลยทีเดียว

ในที่สุดพวกเขาก็รอดพ้นจากสถานการณ์นี้ไปได้

เเต่สิ่งที่พวกเขาดีใจในวันนี้ กลับกลายเป็นความเสียใจไปตลอดชีวิตในอีกหลายปีต่อมา