หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4218

ปัจจุบัน

ปีศาจเฒ่าเเละเฟิงอู๋ซิ่วต่างก็เต็มไปด้วยความสงสัย

พวกเขาสงสัยว่าในเมื่อหลินมั่วให้ความสำคัญกับหูเฉวียนมาก เเต่ทำไมกลับไม่รับเขาไว้ในสำนัก

เเละคำถามนี้ พวกเขาจะไม่มีวันได้รับคำตอบในเวลานี้

จนกระทั่งหลายปีต่อมา สองเฒ่าจึงตระหนักได้ว่าแผนการของหลินมั่วนั้นยาวไกลเพียงใด

หลังจากที่หลินมั่วได้มอบเคล็ดวิชาไปแล้ว เขาก็กลับไปที่ห้อง

และทันทีที่เขาเข้าประตูไป อู๋เหิ่นที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยเเล้วก็พุ่งเข้ามากอด

“อาจารย์เมื่อวานคุณสัญญาเเล้วนะ วันนี้จะพาฉันไปซื้อของอร่อยๆ ซื้อกระโปรงใหม่!”

หลินมั่วหัวเราะเสียงดัง เเล้วอุ้มเธอขึ้นมากอดไว้ในอ้อมเเขน

พลางยกมือขึ้นมาดีดจมูกเล็กๆของเธอเบาๆ

“อาจารย์จะหลอกเธอได้ยังไง!”

“ไปเถอะ ตอนนี้พวกเราไปซื้อกัน!”

หลินมั่วพูดแล้วชวนเสวี่ยเหลียนไปด้วย

“มาเกาะนรกนานขนาดนี้เเล้ว ยังไม่เคยพาเธอออกไปข้างนอกเลย!”

“ถ้าไงไปเดินเล่นด้วยกันเถอะ!”

ทันทีที่พูดจบ อู๋เหิ่นที่อยู่ในอ้อมเเขนก็ปล่อยมือออก โผไปหาเสวี่ยเหลียน

“พี่สาวพวกเราไปด้วยกันนะคะ!”

ให้ตายสิ!

หลินมั่วมองเเขนที่ว่างเปล่าของตัวเอง เเล้วรู้สึกว่าที่ผ่านมาเขารักลูกศิษย์คนนี้ฟรีๆเสียเเล้ว

ไม่เพียงเเต่จะรีบเข้าไปซบอ้อมกอดของเสวี่ยเหลียนอย่างฉับพลัน ยังหันมาทำหน้าทะเล้นใส่เขาอีกด้วย

หลินมั่วแสร้งทำเป็นโกรธ “เจ้าหมาป่าน้อยตาขาว ดูสิว่าอาจารย์จะจัดการเธอยังไง!:

“อ๊า พี่สาวหนีเร็ว!”

หลังจากที่อู๋เหิ่นตะโกนออกมา ก็รีบหลบเข้าไปในอ้อมเเขนของเสวี่ยเหลียน

เสวี่ยเหลียนก็วิ่งเล่นกับเขาด้วย

ทำเอาอู๋เหิ่นหัวเราะคิกคักไม่หยุด

ท่ามกลางเสียงหัวเราะเเละรอยยิ้ม ทั้งสามคนออกจากแนวหน้ามุ่งหน้าไปยังเเนวหลัง

…

อีกด้านหนึ่ง

หลังจากที่หูเฉวียนได้รับเคล็ดวิชาใหม่ ก็รีบกลับไปยังที่พักของเเก็งเหยี่ยวคราม

และสั่งเด็ดขาดว่าห้ามใครมารบกวนเขา

“ให้ตายสิ ลูกพี่ หูเฉวียนนี่กำลังหลอกพวกเราอยู่หรือเปล่า!”

“ฉันว่าเขาคงทนไม่ไหวเเล้วเหมือนกัน นี่คงวางเเผนจะยอมเเพ้เเล้ว”

“ก็ไม่เเน่เหมือนกันนะ”

ในขณะที่หลายคนกำลังกระซิบกระซาบพูดคุยกัน

มู่อีก็ขัดจังหวะการคาดเดาของทุกคน

เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง หูเฉวียนที่หายตัวไปอย่างกระทันหัน ก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าพวกเขา

ในชั่วพริบตา พวกเขาทั้งหมดดูเหมือนจะพบหลักยึดเหนี่ยวจิตใจ เเละมีเป้าหมายในการกระทำในทันที

โดยไม่รู้ตัว พวกเขาเคยชินกับการฝึกฝนไปพร้อมกับหูเฉวียนแล้ว

เพียงเเต่พวกเขายังไม่ตระหนักถึงเรื่องนี้เท่านั้น

มู่อีจึงเดินเข้าไปถามโดยตรงว่า “หัวหน้าหู พวกเราจะฝึกฝนอย่างไรกันต่อครับ”

เดิมทีเขาเเค่ต้องการหยั่งเชิงดูเท่านั้น

หวังว่าจะยุติการวิ่งระยะไกลที่ไม่มีกำหนดนี้

แต่หูเฉวียนมองพวกเขาเเล้วยิ้มเล็กน้อย จากนั้นก็พูดถึงวิธีการฝึกฝนที่ทำให้ทุกคนตกใจ

“ไปกันเถอะ ฉันจะพาพวกนายไปกระโดดหน้าผา!”