หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4219

เขตสาม เทือกเขาซีหลง

เหนือน้ำตกสูงกว่าสี่สิบเมตร สายน้ำไหลเชี่ยวกรากกระโจนลงสู่สระน้ำเบื้องล่างที่ลึกจนมองไม่เห็นก้น

พร้อมกับเสียงน้ำตกที่ดังกึกก้อง รอบสระน้ำก็อบอวลไปด้วยไอน้ำหนาทึบ

บนยอดน้ำตก

มู่อีและเพื่อนๆที่อยู่ข้างๆเพียงเเค่ชะโงกหน้ามองลงไป ก็เห็นสายน้ำที่ไหลเชี่ยว

เท้าทั้งสองข้างก็เริ่มสั่นโดยไม่รู้ตัว

“ผู้นำหู คุณจริงจังใช่ไหม”

“กระโดดลงไปจากตรงนี้ พวกเรายังสามารถมีชีวิตอยู่หรือ”

มู่อีถามด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว

สถานที่เช่นนี้ หากน้ำลึกไม่พอ อย่างเบาก็ขาหัก

หากโชคร้ายกระเเทกเข้ากับหินใต้น้ำ ก็อาจถึงแก่ชีวิตได้เลย

เรื่องอันตรายเช่นนี้ มู่อีเเละคนอื่นๆจะไม่กลัวได้อย่างไร!

เเต่หูเฉวียนกลับมีสีหน้าสงบนิ่ง ปลอบใจทุกคนว่า

“พวกนายไม่ต้องกลัว ฉันให้คนไปสำรวจสภาพสระน้ำมาเเล้ว”

“หินใต้น้ำอะไรพวกนั้นถูกกำจัดออกไปเกือบหมดแล้ว”

“ไม่ต้องกลัว ความสูงแค่นี้ หลับตาแล้วลืมตาเดี๋ยวเดียวก็จบแล้ว!”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้

มู่อีก็อดกระตุกมุมหางตาไม่ได้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย

ว่ากันว่า มีความเป็นไปได้ไหม ที่พอหลับตาลงไปเเล้ว อาจจะลืมตาขึ้นมาไม่ได้อีกตลอดชีวิต

ในขณะที่เขากำลังจะถาม หูเฉวียนก็เดินไปถึงขอบหน้าผาเเล้ว

หันศรีษะไปพูดกับมู่อีและคนอื่นๆว่า “ฉันจะลงไปรอพวกนายก่อน!”

พูดจบ เขาก็กระโดดลงไปทันที

ไม่มีโอกาสให้มู่อีได้ขัดขวางแม้เเต่น้อย

ไม่ถึงสามวินาทีต่อมา เสียงวัตถุตกกระทบผิวน้ำก็ดังมาจากสระน้ำด้านล่าง

หลังจากนั้น ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก

รอบด้านนอกจากเสียงน้ำตกที่ดังกึกก้องเเล้ว ก็ไม่มีเสียงอื่นใดอีก

ความเงียบที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน ทำให้มู่อีอดไม่ได้ที่จะใจหาย

ไอ้บ้าเอ้ย ยังไม่ตายใช่ไหม!

เมื่อคิดถึงจุดนี้ เขาก็รีบยื่นตัวออกไปมองข้างล่าง

“พรสวรรค์ของพวกเราก็ไม่เลว ไม่จำเป็นต้องเอาชีวิตไปเสี่ยงหรอก!”

มู่อีจะไม่รู้เรื่องนี้ได้อย่างไร

เพียงเเต่พอคิดถึงบทเรียนที่หลินมั่วเคยให้ไว้ ความคิดที่เคยลังเลของเขาก็กลับมาเเน่วเเน่อีกครั้งในทันที

“หุบปาก เขาหูเฉวียนกล้าโดด ทำไมพวกเราจะไม่กล้า!”

“ฉันจะไม่ไหวหรือไง เขาตกไม่ตาย พวกเราตกจะตายได้ไง”

พูดจบ เขาก็กัดฟันเเน่น ตะโกนออกมาคำหนึ่ง เเล้วกระโดดลงไปทันที

เสียงน้ำดังสนั่นก้องในหู

มู่อีที่กำลังร่วงหล่นลงมา รู้สึกเพียงความสดชื่นไปทั่วร่าง หยดน้ำนับไม่ถ้วนกระเเทกเข้าที่ใบหน้า

และสระน้ำที่ดำมืดนั้นก็ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆด้วยความเร็วสูง

ตลอดกระบวนการ หัวใจเหมือนถูกบีบขึ้นมาจุกอยู่ที่คอหอย

ทำให้รู้สึกหวาดกลัวโดยไม่รู้ตัว

เเน่นอนว่าความรู้สึกนั้นมาเร็วไปเร็ว

เพียงเเค่สองสามวินาที มู่อีก็ตกลงไปในสระน้ำแล้ว

ในขณะที่ร่างกายสัมผัสผิวน้ำ มู่อีก็ยังอดไม่ได้ที่จะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด