หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 422

เช้าวันต่อมา พอโจวชิ่งอู่จัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็โทรหาหลินมั่ว เพื่อให้หลินมั่วไปรับบริษัท  

ตอนนั้นหลินมั่วกำลังกินข้าวอยู่ที่บ้านพอดี ตอนที่เขารับโทรศัพท์ ทุกคนในครอบครัวต่างก็ฟังอยู่  

สวี่ตงเสวี่ยมีสีหน้าตื่นเต้น “เฉินเซิ่งหยวนจะให้บริษัทนั้นใช่ไหม”

“เป็นยังไงบ้าง”

“ใช่บริษัทอสังหาริมทรัพย์รึเปล่า”

หลินมั่วพยักหน้า “ใช่!”

สวี่ตงเสวี่ยดีใจมาก “เยี่ยมไปเลย!”

“ไปรับได้ที่ไหน”

“พวกเราจะไปเซ็นสัญญาเดี๋ยวนี้!”

สวี่ปั้นซย่าตกตะลึงไปครู่หนึ่ง “เธอจะเซ็นสัญญาอะไร” 

“เขามอบบริษัทของเฉินเซิ่งหยวนให้หลินมั่ว ไปรับบริษัทตอนนี้ก็ต้องเป็นหลินมั่วที่เซ็นสัญญาสิ!”

“ถ้าพวกเธอเซ็น บริษัทนั่นจะไม่กลายเป็นของพวกเธอไปเลยรึไง”

สวี่ตงเสวี่ยแบะปากทันที “พี่ นี่มันก็เป็นแค่เรื่องเล็กๆ ทำไมพี่ต้องสนใจขนาดนี้ด้วยล่ะ”

สวี่ปั้นซย่าหมดคำพูด ประเด็นการเป็นเจ้าของบริษัทมูลค่าหลายสิบล้านยังนับว่าเป็นเรื่องเล็กๆ อีกเหรอ

ในเมื่อเป็นเรื่องเล็กๆ งั้นเธอจะไปรับจะไปเซ็นสัญญาด้วยความตื่นเต้นขนาดนี้ทำไมกัน

“ก่อนหน้านี้ตกลงกันแล้วนะว่าแค่ให้หวงเหลียงไปดูแลบริษัท ไม่ได้ตกลงกันว่าจะให้หวงเหลียง สักหน่อย!”

“เรื่องการเซ็นสัญญายังเป็นเรื่องที่หลินมั่วต้องไปจัดการ!”

สวี่ปั้นซย่าพูดออกไปตรงๆ

สวี่ตงเสวี่ยรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย “พี่ พี่หมายความว่ายังไงกันแน่”

“พี่คิดว่าพวกเราอยากได้บริษัทนี้เหรอ”

“พี่ดูถูกพวกเราใช่ไหม”

สวี่ปั้นซย่า “ฉัน...ฉันจะไปดูถูกพวกเธอทำไม”

“ตามหลักแล้วหลินมั่วก็ควรไปไม่ใช่รึไง”

สวี่ตงเสวี่ย “ตามหลักอะไร ฉันเป็นน้องสาวพี่นะ พี่จำเป็นต้องแบ่งแยกให้ชัดเจนขนาดนี้เลยเหรอ”

“พี่บอกว่าให้หวงเหลียงดูแลบริษัท แต่บริษัทไม่ได้อยู่ภายใต้ชื่อหวงเหลียง แล้วตอนที่เขาดูแล ลูกน้องจะเชื่อฟังเขาเหรอ”

“ถ้าพี่ไม่ยอมมอบอำนาจ แล้วจะให้หวงเหลียงทำเงินให้บริษัทได้ยังไง” 

“ฉันไม่คิดเลยจริงๆ พี่กลายเป็นคนขี้เหนียวขนาดนี้ในภายหลังได้ยังไงกัน”

สวี่ปั้นซย่าโกรธจนแทบกระอักเลือดออกมา บริษัทมูลค่าหลายสิบล้าน ฉันไม่ให้เธอก็คือฉันขี้เหนียวงั้นเหรอ

ครอบครัวเธอส่งเงินหลายสิบล้านให้คนอื่นตามอำเภอใจเหรอ

สวี่ปั้นซย่ามีสีหน้างุนงง นี่มันนับว่ายุติธรรมยังไงเนี่ย

ทั้งๆ ที่เป็นบริษัทของหลินมั่ว จะกลายเป็นบริษัทของพ่อฉันไปได้ยังไง

“แม่มีอะไรก็มาพูดกับฉันตรงๆ สิ!”

ฟังฮุ่ยโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “ปั้นซย่า แกหมายความว่ายังไงกันแน่”

“แกไม่พอใจฉันกับพ่อแกใช่ไหม”

“แกต้องการอะไรก็พูดมาตรงๆ เถอะ”

“ต่อให้ฉันกับพ่อแกต้องออกไปขอทาน ฉันก็จะไม่ทำให้แกลำบากใจเด็ดขาด เป็นไง”

สวี่ปั้นซย่าโกรธจนตัวสั่น ทุกครั้งที่พูดด้วยเหตุผล แม่ก็จะเริ่มเอะอะโวยวาย ทำให้เธอทำอะไรไม่ได้

และในตอนนี้ หลินมั่วก็พูดเบาๆ ว่า “ปั้นซย่า ไม่เป็นไรหรอก”

“บริษัทเป็นของครอบครัวเรา ใครเซ็นสัญญาก็เหมือนกันนั่นแหละ”

“พ่อ เดี๋ยวพ่อไปเซ็นสัญญาเถอะครับ ผมจะอธิบายให้เฉินเซิ่งหยวนฟังเอง!”

สวี่เจี้ยนกงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “หลินมั่ว แกยังรู้ความสินะ”

“ได้สิ ในเมื่อแกพูดแบบนี้ งั้นฉันก็จะไปสักหน่อยแล้วกัน” 

ฟังฮุ่ยถลึงตาใส่สวี่ปั้นซย่า “ได้ยินรึยัง”

“ดูหลินมั่วแล้วดูตัวเองสิว่าตอนนี้แกมีท่าทีแบบไหน”

“เพื่อเงินน้อยนิด แม้แต่ครอบครัวก็ไม่ต้องการแล้วงั้นเหรอ”