หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4224

ภายในกระท่อมโทรมๆ

ชายชรานอนหลับลึกเช่นนั้น มีเสียงกรนดังออกมาจากจมูกและปากอย่างต่อเนื่อง

เขาไม่สนใจหลินมั่วที่เป็นคนนอกผู้นี้เลยตั้งเเต่ต้นจนจบ

ดูเหมือนว่าหลังจากดื่มเหล้าแล้ว เขาก็มีเเต่เรื่องนอนเท่านั้น

ไม่นานนัก หวังต้าเป่าที่ไปแล้วก็กลับมาถึงที่นี่อีกครั้ง

หนำซ้ำในมือของเขาก็มีเหล้าขาวสองไหใหญ่เพิ่มขึ้นมา

“คุณหลิน ของที่คุณต้องการผมซื้อมาให้เเล้วครับ!”

พร้อมเตือนด้วยความหวังดีว่า “วิธีแบบนี้ ก่อนหน้านี้ก็มีคนลองทำกันเยอะเเล้วนะครับ”

“แต่ตาเเก่นี่มันเหมือนหมาป่าตาขาว ต่อให้คุณให้เหล้าเขามากเเค่ไหน เขาก็ไม่สนใจคุณหรอก”

หลินมั่วเพียงเเค่ยิ้มเล็กน้อย ไม่ได้ตอบหรืออธิบายอะไร

เขารับมาเเล้ววางลงบนพื้น

ในขณะที่ไหเหล้าถูกเปิดออก

ชายชราที่เเต่เดิมยังหลับอยู่ก็ลืมตาขึ้นมาทันที

เขากวาดตามองไปรอบๆ เเล้วสายตาก็หยุดอยู่ที่หลินมั่ว

จากนั้นก็เดินตรงเข้ามาอย่างรวดเร็ว

เพียงเเต่ในขณะที่เขากำลังจะเอื้อมมือไปหยิบไหเหล้า

หลินมั่วกลับชิงลงมือก่อน ยกไหเหล้าไปไว้ข้างหลังตัวเอง

การกระทำเช่นนั้น ทำให้หวังต้าเป่าที่อยู่ข้างๆถึงกับงงงันไปเลย

จะให้ก็ไม่ให้เเบบนี้ มีเเต่จะทำให้ตาแก่คนนี้โกรธมากขึ้นเท่านั้นแหล่ะ!

เป็นไปตามคาด ตาเเก่ชะงักไปครู่หนึ่ง เเล้วพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“เอามา!”

ท่าทางแบบนั้น ถ้าไม่เอาเหล้าไปให้เขา เขาคงจะลงมือทำร้ายแน่ๆ

เพียงเเต่หลินมั่วยืนกรานไม่ขยับเขยื้อน กลับยิ้มอย่างมีความหมาย

“ท่านผู้เฒ่า ถ้าคุณเลิกเหล้าได้ตอนนี้ คุณยังมีโอกาสรอดอยู่นะครับ!”

“ถ้าคุณยังคงใช้เเอลกอฮอล์ทำลายร่างกายต่อไป มือทั้งสองข้างของคุณก็จะใช้การไม่ได้อีกเลย”

พอได้ยินคำพูดนี้ ชายชราผมเผ้ารุงรังก็ชะงักไป

“คุณคือใคร”

น้ำสียงในตอนนี้ของเขาเริ่มมีความมุ่งร้าย

“ผู้น้อยคือหมอเทวดาหลินเเห่งประเทศจีน หลินมั่ว!”

“ท่านผู้เฒ่า ไม่ทราบว่าตอนนี้พวกเราจะนั่งลงคุยกันเรื่องมือของคุณได้ไหม”

หลังจากชายชราลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็พยักหน้า

“เหล้าก็เก็บไว้ทำลายร่างกายของคุณต่อไปเถอะ!”

“ผมไม่อยู่แล้ว! ลาก่อน!”

พูดจบหลินมั่วก็ทำท่าจะเดินจากไป

สำหรับชายชราผู้นี้ ไม่ว่าเขาจะมีฐานะอย่างไร เขาก็ยังคงพูดคุยด้วยความเคารพเสมอมา

แต่ในตอนนี้ ชายชราที่แทบจะพิการคนนี้ กลับมีท่าทางหยิ่งยโสและคิดว่าตัวเองถูกเสมอ ซึ่งทำให้เขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก

ก็แค่จะตีดาบใหญ่ให้หม่าปังเต๋อด้วยความผิดพลาดเท่านั้น

ก็ไม่ใช่ศาตราวุธวิเศษอะไร

อย่างมากก็เเค่เปลี่ยนร้าน ทำไมต้องก้มหัวให้ เเถมยังโดนขู่เข็ญอีก

ไม่ปรนนิบัติเเล้ว!

ในขณะที่เขากำลังจะออกไปจากที่นี่

ชายชราที่อยู่ข้างหลังก็ร้องเรียกเขาไว้!

“รอเดี๋ยว!”

หลินมั่วสัมผัสได้ถึงพลังกดดันเเผ่วเบานั้น มุมปากก็ปรากฏรอยยิ้มเยาะเย้ย

“ทำไม ท่านผู้เฒ่า นี่คุณคิดจะใช้กำลังเหรอ”

“ด้วยพลังของคุณที่ถูกผนึกและกดดันไว้ ผมจะไป คุณห้ามผมไม่ได้หรอก…”