หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4223

“เอาล่ะ ผมเข้าใจสถานการณ์แล้ว!”

หลินมั่วกล่าวด้วยความสนใจ

“คุณนำทางไปข้างหน้า ผมอยากจะรู้ว่าคนผู้นี้มีฝีมือมากน้อยเเค่ไหนกันแน่”

เมื่อหวังต้าเป่าได้ยินคำนี้ สีหน้าก็หม่นหมองลงทันที

“เอ่อ? คุณหลินคุณจะไปจริงๆเหรอครับ”

“ถ้าไงเรายกเลิกไปเถอะครับ ตาแก่คนนี้ปากร้าย ถ้าเกิดพูดจาไม่ดีใส่คุณ เรื่องมันจะไม่สวยนะครับ”

จากน้ำเสียงเเล้ว ดูเหมือนเขาจะไม่เต็มใจให้หลินมั่วไปสักนิด

เพียงเเต่ความคิดเล็กๆน้อยๆของเขา จะสู้หลินมั่วได้อย่างไร

“ผมเเค่คิดว่าจะลองไปดู ถ้าไม่สำเร็จ ผมก็เเค่ไปร้านตีเหล็กร้านอื่นก็ได้”

“ไม่ต้องห่วง ผมไม่เสียหน้าอะไรเพราะเรื่องนี้หรอก”

“ผมยังไม่ได้อ่อนไหวอะไรขนาดนั้น”

จนกระทั่งได้ยินคำพูดนี้ หวังต้าเป่าจึงได้ล้มเลิกความคิดที่จะขัดขวาง

ในเมื่อหลินมั่วไม่สนใจเรื่องหน้าตา

หวังต้าเป่าก็เลยไม่กังวลอีกต่อไป

หลังจากที่หลินมั่วบอกเสวี่ยเหลียนเเล้ว ทั้งสองสาวก็ดูเหมือนจะสนใจการเดินช้อปปิ้งมากกว่าเรื่องตีเหล็กอย่างเห็นได้ชัด

ดังนั้น ทั้งสองฝ่ายก็เเยกย้ายกันไป

หลังจากให้ลูกน้องของหวังต้าเป่าอยู่ช่วยถือของให้เสวี่ยเหลียนเเละอู๋เหิ่นเเล้ว

หลินมั่วก็เดินตามหวังต้าเป่าไปยังตรอกซอยที่เงียบสงบแห่งหนึ่ง

เมื่อเดินเข้าไปใกล้

สิ่งที่ปรากฏเเก่สายตาไม่ใช่โรงตีเหล็กที่มีเสียงดัง

ตรงกันข้าม กลับดูเหมือนกระท่อมร้างมากกว่า

ทันทีที่เดินเข้าไปใกล้ หลินมั่วก็ได้กลิ่นเหม็นเปรี้ยวที่รุนเเรงจนแทบจะสำลัก

หลังจากผลักประตู คิ้วของหลินมั่วก็ยิ่งขมวดเข้าหากัน

ในห้องเล็กๆที่มีขนาดไม่ถึงยี่สิบตารางเมตร กลับเต็มไปด้วยขวดเหล้าวางกระจัดกระจายอยู่ทั่วพื้น

ขยะนาๆชนิดเกลื่อนกลาดไปทั่ว

ถ้าไม่ใช่หวังต้าเป่าเป็นคนนำทาง หลินมั่วคงสงสัยไปแล้วว่าตนเองมาถึงสถานีขยะ

เหนือศรีษะก็สว่างจ้า

ตอนเเรกหลินมั่วยังคิดว่าเป็นกระจกติดไว้ดูเล่น พอสังเกตุดีๆเเล้ว

เขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่า รูโหว่เล็กใหญ่เหล่านั้นแท้จริงแล้วคือหลังคาที่ผุพัง

ไม่นานนัก เสียงกรนก็ดังขึ้น!

หวังต้าเป่าก็ยักไหล่อย่างจนใจ

“คุณหลินก็เห็นเเล้วนะครับ ตาเเก่นี่ก็เป็นคนแบบนี้เเหล่ะ!”

“ถ้าเขาไม่อยากทำ ต่อให้ตอนนี้คุณตัดหัวเขา เขาก็ไม่กระดิกกระเดี้ยเลยสักนิด!”

“พวกเราไปกันเถอะครับ!”

พูดจบเขาก็กำลังจะพาหลินมั่วออกไปข้างนอก

เพียงเเต่หลินมั่วยืนอยู่ที่เดิมไม่ได้ขยับเขยื้อน

ถ้าหวังต้าเป่าไม่ได้หลอกเขาล่ะก็ ตาเเก่คนนี้จะต้องมีอะไรพิเศษอย่างเเน่นอน

เพียงเเต่ว่าอะไรกันเเน่ที่ทำให้ช่างตีเหล็กคนหนึ่งตกต่ำมาถึงขนาดนี้ได้

เรื่องนี้ หลินมั่วสงสัยเป็นอย่างมาก

สัมผัสทั้งหกทะลุฟ้า เปิด!

ในดวงตาของหลินมั่ว พลันปรากฏประกายเเสงเจิดจ้า

วินาทีถัดมา มุมปากของเขาก็ปรากฏรอยยิ้มที่มีเลศนัย

“หวังต้าเป่า คุณไปช่วยผมซื้อของหน่อย…”