หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4226

หลังจากที่หลินมั่วตกตะลึงไปนาน เขาก็ยังคงถามด้วยความไม่แน่ใจ

“ท่านผู้อาวุโส คุณคือปรมาจารย์กงซุนเถี่ยจริงๆเหรอ”

เรื่องนี้ก็อดที่จะสงสัยไม่ได้

ท้ายที่สุดแล้ว คนที่ตายไปแล้วกว่าห้าสิบปี จู่ๆก็มายืนอยู่ตรงหน้าคุณ

ใครก็คงไม่เชื่อ!

กงซุนเถี่ยไม่ได้พูดจาไร้สาระมากนัก ตรงกันข้าม เขากลับหยิบกล่องไม้เล็กๆออกมาจากอกอย่างระมัดระวัง

เขาหยิบตราประทับสีดำสนิทออกมาจากข้างใน แล้วกระเเทกลงพื้นอย่างเเรง

แปะ!

ก้อนหินที่แข็งแกร่งแต่เดิมแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆในทันที เหลือไว้เพียงก้อนสี่เหลี่ยมขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือ

บนนั้นมีตัวอักษรสามคำว่ากงซุนเถี่ยประทับไว้อย่างชัดเจน

หลังจากที่หลินมั่วสัมผัสได้ถึงไอเย็นที่แผ่ออกมาจากตัวอักษรประหลาดนั้น

สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างน่าสนใจในทันที

ตราประทับนี้เป็นของเฉพาะตัวของช่างตีเหล็กแต่ละคน

และยังเป็นสัญลักษณ์ของสถานะด้วย

นอกจากเจ้าของเเล้ว คนนอกไม่สามารถใช้ประโยชน์จากมันได้ ทำได้เเค่ใช้เป็นเศษเหล็กเท่านั้น

หลินมั่วก็มั่นใจในทันทีว่าตาเเก่ที่อยู่ตรงหน้า แท้จริงเเล้วคือกงซุนเถี่ย ปรมาจารย์ช่างตีเหล็กระดับสุดยอดที่ฟื้นคืนชีพ

“ผู้น้อยหลินมั่วคารวะปรมาจารย์ ก่อนหน้านี้ผู้น้อยเสียมารยาทไป!”

ในเวลานี้ หลินมั่วก็ตระหนักได้

เหตุใดตอนที่ทั้งสองคนพบกัน

ตาแก่ที่สกปรกคนนี้ ถึงได้หยิ่งยโสและมีท่าทางสูงส่งเช่นนั้น

ในฐานะปรมาจารย์ช่างตีเหล็กอันดับหนึ่งของจีนและทั่วโลก การยืนพูดบนโต๊ะก็ยังไม่ถือว่าเกินไป

กงซุนเถี่ยในตอนนี้ก็ลุกขึ้นยืน

“คุณชายอย่าได้เยาะเย้ยเลย สภาพของผมตอนนี้ จะนับเป็นปรมาจารย์ได้อย่างไร!”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ น้ำเสียงของเขาก็เจือไปด้วยความรู้สึกหดหู่

ท่านอาจารย์ผู้เคยมีผู้คนมาเยือนไม่ขาดสาย ผู้ยิ่งใหญ่ในอดีต บัดนี้กลับตกต่ำเป็นตาแก่ที่สกปรกมอมแมม

นี่จะไม่ทำให้คนเราเศร้าใจได้อย่างไร

หลินมั่วก็รีบปลอบว่า “ปรมาจารย์กงซุน คุณวางใจเถอะ!”

“ผู้น้อยต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิต ก็จะรักษาให้มือทั้งสองข้างของคุณหายดี”

และเป็นการเติบโตอย่างต่อเนื่องด้วย

ตราบใดที่กงซุนเถี่ยยังมีชีวิตอยู่ การเติบโตนี้ก็จะไม่มีวันหยุด

นี่เเหล่ะคืออิทธิพลที่ปรมาจารย์ช่างตีเหล็กระดับสุดยอดนำมา

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ หลินมั่วก็ยิ่งตั้งใจเเน่วเเน่ที่จะรักษาอาการบาดเจ็บที่มือของปรมาจารย์กงซุนให้หายดี

หลังจากที่ทั้งสองคนกล่าวชื่นชมกันไปมา

หลินมั่วก็ถามคำถามที่ค้างคาใจออกมา

“ผู้น้อยมิบังอาจ ขออนุญาตถาม!”

“ปรมาจารย์กงซุน เมื่อก่อนสำนักเทพศาตราของคุณไม่ได้ประกาศต่อภายนอกว่าคุณเสียชีวิตไปแล้วหรือ”

“เเถมยังจัดพิธีศพให้คุณอย่างยิ่งใหญ่ นี่มันเพราะเหตุใดหรือ”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้

หลินมั่วก็สัมผัสได้ถึงไอสังหารที่เข้มข้นที่แผ่ออกมาจากทั่วร่างของกงซุนเถี่ยในทันที

“เมื่ออาจารย์โอวหยางจื่อเสียชีวิตไป ได้ทำพินัยกรรมไว้แล้ว”

“ให้ผมสืบทอดตำแหน่งเจ้าสำนักเทพศาตรา!”

“แต่ผมไม่เคยคาดคิดเลยว่า ศิษย์น้องของผมคนนั้นจะลงมือโหดร้ายกับผมเพราะความอิจฉา…”