หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4227

พร้อมกับการเล่าเรื่องราวด้วยความโกรธเเค้นของกงซุนเถี่ยที่จบลง

หลินมั่วก็ค่อยๆเข้าใจเรื่องราวในอดีตเมื่อครั้งนั้นมากขึ้น

เถาหงจิง หรือก็คือเจ้าสำนักเทพศาตราคนปัจจุบัน ในวัยหนุ่มก็เป็นผู้ที่มีพรสวรรค์ในการตีเหล็กระดับสุดยอดเช่นกัน

น่าเศร้าที่เขาเเละกงซุนเถี่ยเกิดมาในยุคเดียวกัน แถมยังเป็นศิษย์สำนักเดียวกันอีกด้วย

ไม่ว่าจะเป็นพรสวรรค์หรือชื่อเสียง

เถาหงจิงถูกกงซุนเถี่ยกดดันในทุกด้านอย่างหนัก

การใช้ชีวิตภายใต้เงาของเขามาโดยตลอด ทำให้จิตใจของเถาหงจิงบิดเบี้ยวมากขึ้นเรื่อยๆ

จนกระทั่งอาจารย์ของพวกเขา โอวหยางจื่อเสียชีวิตไป

หลังจากรู้ว่าตำแหน่งเจ้าสำนักถูกกำหนดไว้ให้กงซุนเถี่ยเเล้ว

เถาหงจิงก็คลุ้มคลั่งอย่างสมบูรณ์

ร่วมมือกับคนสนิทวางยาพิษกงซุนเถี่ย

“ตอนนั้น ศิษย์น้องของผมเกรงบารมีของผมในสำนักเทพศาตรา จึงไม่กล้าลงมือฆ่าผมโดยตรง”

กงซุนเถี่ยกล่าวด้วยเสียงแหบแห้ง

“ดังนั้น เขาจึงตัดเส้นเอ็นมือของผมอย่างโหดเหี้ยม ทำลายเส้นลมปราณที่แขนทั้งสองของผม”

“แถมยังผนึกตันเถียนของผม วางแผนขังผมไว้ในคุกใต้ดิน!”

“โชคดีที่ผมแอบหนีออกจากสำนักศาตราได้ ภายใต้การคุ้มครองของคนรับใช้!”

“จนกระทั่งถึงบัดนี้!”

เมื่อมือทั้งสองข้างพิการ นั้นก็หมายความว่าวิชาการตีเหล็กที่เขาภาคภูมิใจได้หายไปอย่างสิ้นเชิง

ต่อมา กงซุนเถี่ยไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดเช่นนี้ได้ เเละทรุดโทรมลงตั้งเเต่นั้นมา

จนกระทั่งถึงบัดนี้!

เมื่อฟังเรื่องนี้จบ หลินมั่วก็รู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อย

ถูกคนในสำนักหักหลัง พรสวรรค์ถูกทำลายจนหมดสิ้น

สถานการณ์เช่นนี้เป็นการทรมานที่เจ็บปวดอย่างยิ่งสำหรับอัจฉริยะทุกคน

และชีวิตเช่นนี้ กงซุนเถี่ยถูกทรมานมานานกว่าห้าสิบปีเเล้ว

ในขณะที่หลินมั่วกำลังจะเอ่ยปากปลอบโยน

กงซุนเถี่ยกลับโบกมืออย่างใจกว้าง

“หลายปีผ่านมาเเล้ว ผมชินกับทุกสิ่งทุกอย่างนานแล้ว!”

ถ้าไม่ใช่เพราะหลินมั่วจุดประกายความหวังที่ดับมอดในใจของเขาขึ้นมาอีกครั้ง เขาคงเตรียมใจที่จะตายอยู่ที่นี่เเล้ว

“จริงสิ แล้วสำนักเทพศาตราตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง”

กงซุนเถี่ยที่รักษาความสงบนิ่งมาโดยตลอด ก็ไม่สามารถระงับความโกรธในใจได้อีกต่อไป

เขายกมือขึ้นตบไหเปล่าที่อยู่ข้างๆจนเเตกกระจาย

“ศิษย์น้อง แกสมควรตาย!”

ย้อนกลับไปเมื่อครั้งที่ท่านอาจารย์โอวหยางจื่อยังมีชีวิตอยู่ ลูกศิษย์ในสำนักมีจำนวนนับพัน

หนำซ้ำลูกศิษย์เหล่านั้นล้วนเป็นผู้มีฝีมือในวงการตีเหล็ก

ปรมาจารย์เดินทางไปมาไม่ขาดสาย แม้กระทั่งผู้มีพลังระดับเซียนก็ยังมาเยือน

สำนักรุ่งเรืองถึงขีดสุด!

เเต่บัดนี้กลับตกต่ำมาถึงเพียงนี้!

อาจกล่าวได้ว่าเถาหงจิงได้ทำลายสำนักเทพศาตราโดยตรง

สิ่งนี้จะไม่ทำให้กงซุนเถี่ยเศร้าและโกรธได้อย่างไร

เมื่อคิดถึงสิ่งเหล่านี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความกังวล

“ในเมื่อสำนักเทพศาตราเสื่อมถอย เเล้วการจัดหาอาวุธให้พันธมิตรศิลปะการต่อสู้จะเป็นอย่างไร”

ในยุครุ่งเรืองของสำนักเทพศาตรา งานตีอาวุธเย็นของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ล้วนแล้วแต่มอบหมายให้สำนักเทพศาตราเป็นผู้รับผิดชอบ

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หลินมั่วก็ถอนหายใจยาวออกมา…